Το Πείσμα Της Αγάπης

31

    Σε πολλά σημεία της ζωής μας έρχεται η στιγμή που όλα γυρνάνε τούμπα, που ενώ είναι σαν να παίζεις ένα παιχνίδι που λίγο πριν φτάσεις στο τερματισμό η ζωή σε πετάει από το πουθενά στην αφετηρία που είχες αρχίσει, και σε ξανά βάζει να περάσεις τα πάντα από την αρχή. Άλλες φορές θυμώνεις μαζί της, φωνάζεις, ουρλιάζεις, παράτησε γιατί το να ξανά πας έναν δρόμο που γνωρίζεις και αυτή την φορά γνωρίζει και εσένα ξέρεις πολύ καλά  ότι δεν θα είναι το ίδιο εύκολο να ξανά περάσεις όλα τα εμπόδια και πως μπορεί να μην ξανά φτάσεις στον τερματισμό που εσύ νομίζεις σωστό, η ζωή σου δεινή άλλη μια σπρωξιά και ξανά βρίσκεσαι στο μηδέν και ξανά και ξανά μέχρι να βρεις ποια είναι το λάθος σου..

   Τα πράγματα μπορεί όμως να είναι ακόμα ποιο απλά από ότι εμείς τα βλέπουμε το γεγονός όμως ότι πρέπει να δώσουμε κάποιες μάχες που καιρό αποφεύγαμε μας κάνει να νιώθουμε φόβο και να θέλουμε να το βάλουμε στα ποδιά σε σημείο να αποκοβόμαστε  στον ίδιο μας τον εαυτό, σαν ψαρί που πέφτει σε δίχτυα που αν παράμενε ψύχραιμο θα έβρισκε τρόπο να ξεπιαστεί αλλά από τον φόβο του μπλέκετε χειροτέρα με αποτέλεσμα να οδηγείτε ποιο ευκολά στο τέλος του.

Λούση

  Μετά από ένα εξαντλητικό βραδύ επιτέλους γυρνάω στην καμπίνα μου και σχεδόν πέφτω κατευθείαν στο κρεβάτι μου χωρίς να νοιαστώ για τα ρούχα μου και τα παπούτσια μου ήθελα τόσο απεγνωσμένα να κοιμηθώ που σχεδόν δεν κατάλαβα ποτέ κλείσανε τα ματιά μου.

  Όταν τα ξανά άνοιξα είχε περάσει πολύ ώρα μάλλον κόντευε να βραδιάσει, η Σάντρα είχε έρθει στο δωμάτιο μαζί με έναν δίσκο μοσχομυριστό φαγητό που έκανε το στομάχι μου να διαμαρτυρηθεί έντονα.

- Δεν έχεις φάει τίποτα όλη μέρα σωστά ? με ρώτησε.

- Δυστυχώς όχι αποκοιμήθηκα σχεδόν αμέσως.

- Λούση ?

- Ναι, τι είναι Σάντρα ? την ρώτησα καθώς το βλέμμα της με ανησυχούσε

- Ανησυχώ σχεδόν όλοι σε αυτό το πλοίο μας θυμούνται και κύριος ο καπετάνιος τους που ξέρει και με σιγουριά τι έχουμε κάνει, λες να μας καταδώσουν?

- Δεν ανησυχώ για το πλήρωμα είπα σκεπτική, αν το καλό σκεφτείς η αμοιβή που θα πάρουν για την εύρεση μας είναι απύρος ποιο μεγάλη από εκείνη που θα έπαιρναν αν μας κατέδιδαν η ακόμα και αν δουλεύαν αλλά δυο χρονιά ακόμα. Οπότε για το πλήρωμα μην ανησυχείς το πρόβλημα είναι ο Καπετάνος τους. Είπα μασώντας λίγο τα λογία μου στο τέλος δεν ήθελα να την ανησυχήσω για κανένα λόγο αλλά ο Φράνς θα αποτελούσε μονιμά η μεγαλύτερη μας απειλή στη θάλασσά κι στην στεριά.