Το Πείσμα Της Αγάπης

8

Μερικές φορές τα πράγματα έρχονται σαν την βροχή Απροειδοποίητα. Τι και αν έχει σύννεφα ο ουρανός δεν ξέρεις αν θα βρέξει.

Η ώρα του χορού πλησίαζε και στο σπίτι επικρατούσε πανικός από μεριά των κοριτσιών. Η Λούση και η Μάγια είχαν μια ώρα στην διάθεση τους μέχρι να πάνε στον χορό. Όμως πριν από αυτό έπρεπε να πάρουν την Μαρίνα για να είναι σίγουρες πως όλα θα πάνε καλά. Η ώρα τους τελείωνε, και οι τουαλέτες τους ακόμα δεν είχαν παραδοθεί. Λογικό αφού τελευταία στιγμή είχαν ενημερώσει. Όταν έφτασαν χωρίς καν καλά, καλά να τις δουν τις πήραν και έτρεξαν στα δωμάτια τους να ντυθούν και να χτενιστούν. Έβαλαν τις λευκές μάσκες τους μόλις ετοιμάστηκαν έφυγαν γρήγορα, γρήγορα για το σπίτι της Μαρίνας. Ακόμα και η Μάγια που έκανε ώρες να ντυθεί και να κοιτάζετε στον καθρέφτη δεν έδωσε καμία σημασία στο πως ήταν γιατί όλη της η προσοχή ήταν επικεντρωμένη στο σημερινό βράδυ και στον Μπραντ. Οι γονείς των κοριτσιών δεν θα τις συνόδευαν σήμερα καθώς τα τρίδυμα είχαν ανεβάσει πυρετό έτσι έπρεπε να μείνουν σπίτι. Όμως θα τις συνόδευε ο μεγάλος αδελφός της Μαρίνας ο Νίκολας.

Ο Νίκολας έμοιαζε παρά πολύ με την Μαρίνα είχαν το ίδιο χρώμα δέρματος, ίδια μαλλιά και μάτια. Με την μόνη εξαίρεση πως ήταν παρά, παρά πολύ ψηλός. Μόλις φτάσανε στο σπίτι της μπούκαραν και οι δύο γρήγορα μέσα και οδηγούμενη από την Μάγια βρέθηκαν στο δωμάτιο της Μαρίνας.

Η Μαρίνα κάθονταν μπροστά στον καθρέφτη της ενώ μια κοπέλα της έφτιαχνε τα μαλλιά. Είχαν συνεννοηθεί όλες να έχουν ψηλά πιασμένα τα μαλλιά τους. Μόλις της είδε στην αρχή έμεινε έκπληκτη αλλά μετα έβαλε τα γέλια. Έμοιαζαν ήδη πολύ μεταξύ τους αλλά τώρα έμοιαζαν σαν δυο σταγόνες νερό.

Τα δύο κορίτσια που μέχρι τώρα δεν είχαν δει τον εαυτό τους στον καθρέφτη τώρα παρατηρούσαν την εικόνα τους. Τα ρούχα τους ήταν παρόμοια και οι μάσκες τους το ίδιο. Μόνο που Μάγια ήταν λίγο ποιο ψηλή από την Λούση. Όταν τελείωσε με τα μαλλιά της η Μαρίνα έβαλε την μάσκα της και στάθηκε δίπλα από τα κορίτσια έμοιαζαν και οι τρείς παρά πολύ μεταξύ τους.

Χτύπησε η πόρτα και μπήκε στο δωμάτιο ο Νίκολας, φορούσε μαύρο κοστούμι και μάσκα καμία ώμος δεν ήταν σίγουρη για το τι ήταν ντυμένος. Του πήρε λίγη ώρα μέχρι να καταλάβει ποια ήταν η αδελφή του.

" Μαρίνα είναι ώρα να φύγουμε... Ε ποια είσαι από τις τρείς ? " είπε μπερδεμένος πιάνοντας το κεφάλι του.

Και οι τρείς τους γέλασαν με την ψυχή τους με τον πονοκέφαλο που του είχαν προκαλέσει του κακόμοιρου. Τέλος έβγαλαν τις μάσκες τους και η Μαρίνα ξεκίνησε τις συστάσεις.

" Νίκολας θυμάσαι φυσικά την φίλη μου την Μάγια" είπε δείχνοντας την έπειτα συνέχισε.

" Και από εδώ η αδελφή της Μάγια η..." Δεν πρόλαβε να συνεχίσει την πρόταση της όταν την διέκοψε ο αδελφός της.

" Ο θεέ μου Λούση εσύ είσαι ? " είπε έκπληκτος

" Σαν τα χιόνια Νίκολας" του απάντησε η Λούση και του έδωσε το χέρι και εκείνος της έσφιξε χαρούμενος.

" Συγγνώμη γνωρίζεστε εσείς οι δύο ?" ρώτησε απορημένη η Μάγια.

" Ναι γνωριστήκαμε πέρυσι σε έναν χορό κάναμε αρκετή παρέα μέχρι"

" Μέχρι που έφυγες και δεν είπες ούτε ένα αντίο ! " διέκοψε την εξιστόρηση της Λούση ο Νίκολας που αυτή την φορά ο τόνος της φωνής του μαρτυρούσε θυμό και οργή.

Ο Νίκολας είχε δώσει περισσότερη από απλή σημασία στην Λούση τότε. Μάλιστα σκόπευε να της κάνει και πρόταση γάμου. Όμως εκείνη ξαφνικά μια μέρα εξαφανίστηκε χωρίς να πει ούτε μια λέξη. Τον πλήγωσε πολύ... Η Λούση από την μεριά της δεν είχε ιδέα για τα συναισθήματα του Νίκολας δεν της είχε περάσει καν από το μυαλό αυτή η περίπτωση. Ένιωσε πάντως χάλια με τα λόγια του, είχε δίκιο δεν ήταν σωστό που είχε φύγει έτσι χωρίς να πει τίποτα. Όμως αν τα πράγματα γίνονταν αλλιώς ίσως τώρα να ήταν και παντρεμένη. Παρόλα αυτά ώμος τα σχέδια ποτέ δεν πραγματοποιούνται έτσι όπως θέλουμε.

Ο Νίκολας μετά από αυτό έφυγε γρήγορα από το δωμάτιο αφήνοντας τους όλους με την απορία τι είχε πάθει.

Λούση

Χάρηκα που είδα τον Νίκολας μετά από τόσο καιρό. Αλλά δεν καταλαβαίνω απόλυτα την στάση του απέναντι μου ξέρω πως δεν ήταν σωστό από μέρος μου να φύγω και να μην πω ούτε ένα γειά !, αλλά δεν σκότωσα και κανέναν για να με κοίτα τόσο, τόσο θυμωμένα. Αχ αν ξεκινά τόσο χάλια η βραδιά μας φοβάμαι να υποθέσω τι θα γίνει στην συνέχεια.

Όταν όλοι επιβιβάστηκαν στην άμαξα ο Νίκολας έκατσε δίπλα από την Μαρίνα και απέναντι από την Λούση. Κατά την διάρκεια της διαδρομής κανείς δεν μιλούσε έμοιαζε λες και πήγαιναν σε κηδεία αντί σε γιορτή.

Ο Νίκολας κάρφωνε με το βλέμμα του την Λούση. Μέσα στα σκούρα μάτια του η Λούση προσπαθούσε να βρει τον λόγο του θυμού του. Αντίθετα από αυτό ώμος βρήκε τον μπελά της καθώς η στάση του σκληρύνει ακόμα ποιο πολύ από πριν. Η διαδρομή της φαίνονταν ατέλειωτη με το βλέμμα του Νίκολας να είναι συνεχώς καρφωμένο πάνω της.

Η Έπαυλη του Άντερσον ήταν λίγα μέτρα έξω από το Λονδίνο. Και όταν έφτασαν είδαν πως μπροστά από την πόρτα δεν σταματούσαν να πηγαινοέρχονται άμαξες. Ενώ πανέμορφες κοπέλες με του συνοδούς τους ανέβαιναν τα σκαλιά για την είσοδο της έπαυλης.

(Η παράσταση αρχίζει ! )Σκέφτηκαν και οι δύο αδελφές καθώς φόρεσαν ξανά τις μάσκες τους και βγήκαν από την άμαξα.