"Can you repeat what you said?"
Parehas kaming natigilan sa mga oras na ito. Si Isabella na napalunok at inikot ang paningin sa kahit saan. Malamig ang nilalabas na lamig galing sa AC ng kotse ni Isabella. Umupo na siya nang maayos at napakagat pa sa ibabang labi at tumingin nang deretso sa mga mata ko.
"Then if you can't, I'll be leaving you now--" dugtong ko na akmang bubuksan ang pinto ng kotse but then she held my hand as if she's saying through her actions that I can't leave her after everything she had done.
How imaginative Erin.
"Please, stay. Stay with me. I j-just want you to know that you're mine and I can't let myself to lose my sanity for letting you go." sagot niya at pilit akong pinaupo. Siya na rin mismo nag-ayos ng seatbelt ko at mukhang aalis nga talaga kami. Napangisi ako nang palihim pero biglang nanakit ulo ko dahil may maiiwan akong responsibilidad sa loob ng Party. I have 2 more performances that I need to finish. Who would play the piano? Fudge. "I-I can't either understand myself but you make me happy in a way no else can." mga salita niyang nagpatigil sa problemang naiisip ko ngayon. But her word and eyes makes me to lose my sanity for a while. Pero bumalik din na nagsalita ulit siya.
She's getting talkative and I'm not sure if it's a good thing. I just hope it's a good thing.
"If you're thinking about the party and your remaining performances, I will call Alejandra to cover you." saad niya at kinuha niya ang cellphone niya from her bag. "and me." I remember may performance rin pala siya kasama ang mga kaibigan niya tonight.
It's the most awaited tonight pero she left it just for me.
Hindi ko napansin na tapos na niyang gamitin ang cellphone niya at mukhang tinawagan niya talaga si Alejandra. Napatingin na lang ako sa labas ng bintana nang inistrart na niya ang kotse and just for a few minutes I felt like I was a lost child. There's part of me thinking Gabriel Palma and everything about her. It makes me weak and fragile when I saw her billboard along the road.
"Do you want to grab a bite?" bigla akong napatingin kay Isabella at parang hanggang ngayon ay hindi siya komportable sa sitwasyon namin ngayon. "We could go to the nearest restaurant." dugtong niya pero napapansin kong very uneasy pa rin siya.
Saktong nasa stoplight kami kaya tinawag ko siya na ikinatingin niya. I saw how she suddenly gulped and removed her gazed from me. Napatungo siya sandali kaya hindi ko maiwasang matawa. I admit it's a genuine laugh dahil mukha siyang batang mahiyain sa ginagawa niya. Napasuklay ako sa maikli kong buhok dahil tumatama nanaman sa mga mata ko.
"Stop laughing. It's not helping, Sebastian." seryosong saad niya at pilit tinatago ang pagpapakahiya. "And please, hide your dimple it's not helping."
"Hala! Did I do something wrong, Dela Vista?" pang-iinis ko sa kaniya. Napaawang ako bibig niya nang marinig na tinawag ko lang siya sa last name niya.
"Did you just said Dela Vista? It doesn't mean I said you're mine, you're jus---" naiinis niyang saad pero napatigil siya sa sinasabi niya dahil nagulat siya sa sarili dahil kung anu-ano ang lumalabas sa bibig niya. I just smiled to her while showing my perfect smile. Sumandal pa ko sa pinto ng kotse and crossed my arms. Literal na nagkaroon nang katahimikan sa aming dalawa pero hindi ako nagpadaig.
"Don't worry, I'm all yours." saad ko at nilapit ang katawan ko sa kaniya at sabay hinalikan ang pisngi niya na labis na ikinagitla niya.
"Green light, Ms. Dela Vista." bulong ko sa tenga niya at inayos ko na ang upo. Napatitig pa muna siya sa akin and I saw from my naked eye how she actually blushed. Halos buong niya mamula kahit madilim na ang buwan at mga bituin ang naging saksi sa ginawa ko.
