နွေးထွေးမှုတို့လွှမ်းခြုံကာ( Completed) ေနြးေထြးမႈတို႔ လႊမ္းၿခံဳကာ(Completed)

Part 15

(Unicode)

အာကာလင်းသန့်တို့ အိမ်တွင် အာကာလင်းသန့်မှလွဲ၍ မည်သူ တစ်ဦးတစ်ယောက်မှ မရှိပါ။ ပါးနှင့်မားက ဘွားဘွားကြီးနှင့်အတူ ဘုရားဖူးဆိုပြီး ခရီးထွက်သွားကြသည်။ မမွှေးအပါအဝင် ကျန်သည့် အိမ်အကူနှစ်‌ယောက်ကိုပါ ဘွားဘွားကြီးကို လမ်းတွင် ပြုစုရန် တစ်ပါတည်း ခေါ်သွားကြသည်။ ထို့ကြောင့် အိမ်တွင် သူနှင့် အိမ်ရဲ့ ခြံစောင့်တာဝန်၊ ဒရိုင်ဘာတာဝန်၊ ဥယျာဥ်မှူးတာဝန်၊ တာဝန်သုံးခုယူထားရသော ကိုဒေါနသာ ကျန်ခဲ့သည်။ ကိုဒေါနကလည်း ကားဂိုဒေါင်ရဲ့ ထပ်ခိုးတွင် နေသည့်သူဆိုတော့ အိမ်မကြီးထဲတွင် သူတစ်ယောက်တည်း တိတ်ဆိတ်စွာ ပန်းချီဆွဲချင်ဆွဲ၊ သီချင်းအကျယ်ကြီး ဖွင့်ချင်ဖွင့် စသည်ဖြင့် စိတ်ကြိုက်နေနိုင်သည်။

တစ်ခါတလေမှာ လူသားတွေဟာ အိမ်တစ်အိမ်လုံးတွင် တစ်ဦးတည်း မည်သူမှမရှိဘဲ နေခြင်းသည် အေးအေးဆေးဆေးရှိပြီး လွတ်လပ်သည်ဟု အာကာလင်းသန့် သတ်မှတ်သည်။ သူဆိုရင် မားတို့ ခရီးထွက်သွားတဲ့ ရက်ပိုင်းအတွင်း လွတ်လပ်ခြင်းရဲ့ အဓိပ္ပာယ်အစစ်အမှန်ကို ခံစားမိသည်။

မားတို့နှင့် ပြဿနာတက်ပြီးသည့်နေ့တည်းက သူက မျက်နှာချင်းတောင်မဆိုင်ဘဲ ရှောင်ရှားပြီးနေခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း မားက သူ့ကို ခရီးမသွားခင် အိမ်မှာ လိမ်လိမ်မာမာနဲ့ ဂရုစိုက်ပြီးနေဖို့နှင့် ပြန်လာရင် ပြောစရာရှိသည်ဆိုတာ မမေ့မလျော့ မှာသွားသေးသည်။ ဘာပြောမလဲဆိုတာတော့ သူစိတ်မဝင်စားပါ။

အာကာလင်းသန့် ဝရန်တာ‌မှနေ ပြင်ပလောကသို့ ကြည့်မိသည်။ ညနေဆည်းဆာရဲ့ နေရောင်သည် သူ့မျက်နှာပေါ်သို့ လာရောက်ခစားနေသည်။ သူ့မျက်နှာပေါ်တွင် နေရောင်ခြည်ရှိသကဲ့သို့ အခန်းပေါက်ဝမှာလည်း တစွန်းတစ ပြန့်ကျဲနေလျက်ရှိသည်။ သူလက်တင်ထားသည့် ဝရန်တာလက်တန်းပေါ်သို့ စာကလေးနှစ်ကောင် ခေတ္တခဏ လာရောက် အနားယူသည်။ ကြည့်ရပုံထောက်ရင် အရွယ်အစားနှင့်ပုံသဏ္ဍာန်အရ စာကလေးမောင်နှံ ဖြစ်နေလေမလား။

လူရှိနေသည်ကို မကြောက်မရွံ့ရဲဝံ့စွာ ဝရန်တာ လက်တန်းပေါ်တွင် သူတို့ရဲ့ ခြေထောက်သေးသေးလေးတွေနှင့် သွားလာနေကြသည်။ ထိုစာကလေးနှစ်ကောင်နားသို့ လက်လေးရွှေ့သွားလိုက်တော့ အနှီငှက်မောင်နှံသည် လန့်ပြီး ထပျံသွားကြသည်။