နွေးထွေးမှုတို့လွှမ်းခြုံကာ( Completed) ေနြးေထြးမႈတို႔ လႊမ္းၿခံဳကာ(Completed)

Part 34

(Unicode)

ပန်းချီပြပွဲမှာ သူမျှော််မှန်းထားသည်ထက်ပိုသော အောင်မြင်မှုရခဲ့သည်။ လာရောက်ကြည့်ရှုကြသူ အရေအတွက်မှာ မနည်းလှပါ။ ထို့အပြင် ပန်းချီကားအားလုံးရဲ့ သုံးပုံနှစ်ပုံကို ရောင်းချနိုင်ခဲ့သည်။ သူတွေးသည်မှာ အလွန်ဆုံးရောင်းရ တစ်ဝက်လောက်ဟုသာ တွက်ထားသော်ငြား ထို့ထက်ပိုများသောကြောင့် အံ့အားသင့်ရသလို သူ့အနုပညာလက်ရာကို ကြိုက်နှစ်သက်သည့်သူ အများအပြားရှိသည့်အတွက် ပျော်ရသည်။ ဤသည်မှာ ပထမဦးဆုံးအကြိမ် သူပြုလုပ်သည့် တစ်ကိုယ်တော်ပန်းချီပြပွဲဖြစ်ပေသိ သူရလိုက်သည့် အောင်မြင်မှုအတိုင်းအတာမှာ သူ့အတွက် အဖိုးမဖြတ်နိုင်လောက်အောင် တန်ဖိုးကြီးမား၏။ သူ့ကို သူ့မိသားစု၊ သူငယ်ချင်းမိတ်‌ဆွေ အကုန်လုံးက ဝိုင်းဝန်းကာ ဂုဏ်ပြုပေးသောကြောင့် ပီတိလည်း ဖြစ်ရသေး၏။ ယနေ့ဟာ သူ့ဘဝမှာ ကြုံခဲ့ဖူးသော အပျော်ဆုံးနေ့များထဲက တစ်ခုဖြစ်သည်ဟု အာကာလင်းသန့် သတ်မှတ်လိုက်သည်။

ပန်းချီပြပွဲအပြီး သူတို့မိသားစု အိမ်သို့ မပြန်ဖြစ်ကြပါ။ မိသားစုတွေအားလုံး ထမင်းဝိုင်းဖွဲ့ပြီး စားသောက်ရန် မိဘတွေအိမ်သို့ လိုက်သွားကြသည်။ ဟိုကိုရောက်တော့ ချက်ချင်း ထမင်းမစားနိုင်သေးဘဲ ဧည့်ခန်းတွင်ထိုင်ကာ စကားအရင်ပြောဖြစ်ကြ၏။ စကားဝိုင်းမှာတော့ လူကြီးတွေသာလျှင်ရှိပြီး ကလေးသုံးယောက်မှာ သူတို့ဘာသာသူတို့ သက်သက်တစ်နေရာ၌ ဆော့ကြလေ၏။ မိသားစုတွေ အစုံအညီရှိ၍လား မသိပါ။ ဦးထိုက်ဝင်းဆွေနှင့် ဒေါ်ယုယုမေတို့အိမ်သည် ပိုမိုစိုပြည်နေသယောင် ထင်ရသည်။

"အကုန်လုံး ထမင်းစားလို့ရပါပြီ"

မမွှေးက လာခေါ်လေတော့ သူတို့အားလုံး ဧည့်ခန်းကနေ ထမင်းစားခန်းသို့ နေရာပြောင်းကြသည်။ ကလေးသုံးယောက်သည်လည်း ထိုနည်းတူပင်။ ပါးက စားပွဲဝိုင်းရဲ့ ထိပ်ဆုံးအလယ်တည့်တည့်တွင် ထိုင်၏။ မားနှင့် ကိုကိုတို့ မိသားစုက တစ်ဖက်ခြမ်း၊ သူတို့က တစ်ဖက်ခြမ်းဖြင့် အသီးသီးနေရာယူကြသည်။ ထို့နောက်တွင်တော့ ထမင်းစားခြင်းအမှုကို စတင်လေတော့သည်။