နွေးထွေးမှုတို့လွှမ်းခြုံကာ( Completed) ေနြးေထြးမႈတို႔ လႊမ္းၿခံဳကာ(Completed)

Part 16

(Unicode)

စွမ်းရည်ထက်တို့ ထွက်သွားပြီးနောက် မိနစ်အနည်းငယ်အကြာတွင် အာကာလင်းသန့် သူ့ရဲ့မှိတ်ထားသည့် မျက်လုံးများကို ပြန်လည်ဖွင့်သည်။ သူအိပ်ပျော်နေခဲ့ခြင်းမဟုတ်။ အိပ်ပျော်ဖို့ ကြိတ်မှိတ်ကာ ကြိုးစားနေခဲ့ရခြင်းပင်။ ကုတင်ထက်တွင် လှဲလျောင်းနေစဉ်တစ်ချိန်လုံး သူ့အတွေးထဲတွင် ညနေက ပိုင်မြင့်မြတ်ကျော် အိမ်မှာ ဖြစ်ခဲ့တဲ့ အဖြစ်အပျက်နှင့်ပိုင်မြင့်မြတ်ကျော်က သူ့အားပြောလာသည့် စကားလုံးတွေသာ စက္ကန့်နှင့်အမျှ ဝင်ရောက်လာသည်။

သူထိုအာရုံတွေကို မမြင်မိ၊ မကြားမိအောင် ကြိုးပမ်းသော်လည်း အချည်းအနှီးသာ။ ပြန်လည်တွေးတောပြီး စဉ်းစားမိတိုင်း သူစိတ်ဆိုးတာနှင့် ကမ္ဘာပျက်မလို ယောက်ယက်ခတ်ပြီး သူ့ကို မရမက ချော့တတ်သည့် ပိုင်မြင့်မြတ်ကျော်က သူ့ကို ဖုန်းလည်း မဆက်လာသလို လူကိုယ်တိုင်လည်း ရောက်မလာသည့်အတွက် နာကျင်မှုက ပိုတိုးလာသည်။ နာကျင်မှုကို သက်သာစေမှာ အခုအချိန်တွင် အရက်ကလွဲပြီး ဘာမှမရှိဟု သူထင်သည်။

သူလှဲလျောင်းနေရာမှ ထလိုက်သည်။ ကုတင်ပေါ်မှလည်း ဆင်းသည်။ ယိုင်နဲ့နေသော ခြေလှမ်းများဖြင့် အခန်းတံခါးကို ဖွင့်၏။ ပြီးနောက် လှေကား‌ဆီသို့ လျှောက်သည်။ လှေကားထစ်များမှာ သူ့မျက်လုံးထဲတွင် ကွဲကွဲပြားပြား ရှင်းလင်းစွာမမြင်ရ။ ပုံရိပ်ခွဲများဖြစ်နေ၏။ အမြင်ရှင်းလင်းစေရန် ခေါင်းကိုခါပြီး သူ့စိတ်ထဲမှာ လှေကားထစ်အစစ်ဟု ယူဆရသော နေရာကို နင်းချ၏။ သို့ပေမယ့်...။

သူ့ယူဆချက် မှားယွင်းကြောင်း သူသိရှိချိန်တွင် သူသည် အိမ်အောက်ထပ်၏ ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ ရောက်ရှိနေပြီ။ လှေကားအောက်ဆုံးထစ်နဲ့ ခေါင်းတိုက်မိတဲ့ အရှိန်ကြောင့် သွေးများမှာ စီးကပ်စွာ ကျဆင်းလာသည်။ မျက်လုံးများလည်း ပြာလာပြီးသည့်နောက်မှာတော့ ရင်ဘတ်ထဲက နာကျင်မှုတွေကို မေ့နိုင်မည့် အမှောင်ထုထဲသို့ သူဝင်ရောက်သွားပြီ ဖြစ်သည်။

ခဏကြာသော်...

"လင်းသန့်"

ထွန်းလင်းသီဟ၏ ကျယ်လောင်စွာ အော်ဟစ်လိုက်သံသည် အိမ်ရဲ့ဆင်ဝင်တွင် ဆေးလိပ်သောက်ဖို့ နေခဲ့သော စွမ်းရည်ထက်ကို ထိတ်လန့်စေသည်။ အိမ်ထဲသို့ ဝင်ရောက်သွားချိန် သူ့ကို ဆီးကြိုနေသည်က လှေကားခြေရင်းတွင် သွေးအလိမ်းလိမ်းနှင့် မေ့မြောနေသော အာကာလင်းသန့်နှင့် အာကာလင်းသန့်ကို လှုပ်နှိုးနေသော ထွန်းလင်းသီဟရဲ့ မြင်ကွင်း။