Lali || Yarı Texting ||

7

-bundan sonra hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı bunu biliyorum-
Bölüm:7

Keyifle okumlar 🌿
____________________

Aramayı sonlandırıp, kafamı kaldırdım.

Bana doğru geliyorlardı.

Boynumu sağa sola doğru kütlettim. Ellerimle boks yapmak için hazırlandım, yerimde bir iki kez zıpladım.

Adam tam yanıma gelince, kolumdan tututup itmeye başladı.

"Ama olmadı şimdi ya. Dövüşecektik." Dedim mızmızlanarak.

Lalinya, kendine gel. Kaçırılıyor olabilirsin.

Pencerenin önüne gelmemizle birisi aşağıya inmeye başladı.

Sırtımda ki el bir kaç kez sırtıma vurup "in hadi" dedi.

Ona dönüp inanamamışça baktım. Hayır yani ciddi miydi? İn dedi diye ineyim mi?

"İn hadi! Bizede zorluk çıkarma." Dedi biraz öncekine nazaran sinirli sesiyle.

İşaret parmağımı gözümün altına koyup aşağı doğru çektim. "Pışıııııııııkk."
Elimin içini ona doğru döndürüp "avcunu yalarsın" dedim.

Fakat bir zıkkıma yaramadı. Avcumu yaladım.

Beni ittirdi. Böylelikle pencereye daha çok yaklaştım. Daha fazla itse aşağı uçcaz herhal. Aşağı uçmamak için "aman be" diyerekten pencereden kafamı ve ayaklarımı çıkardım.

Pencereme dayalı bir merdiven vardı oysa ki. Düşmezdim yani.

Merdivenleri de inince odam da ki adam da indi ve beni yürütmeye başladılar.

"Nereye?" Ama nereye diyorum?" İkisine de bakıp söylesem de beni takan yoktu.

Yerimde durup "size diyorum! Kimsiniz siz!?" Dedim kaşlarım çatılarak.

Bana boş boş bakıp, yürümeye başladı. Ah tabi ki, arkasından da beni sürüklüyordu.

Bir arabanın önünde durunca, tip tip arabaya baktım.

İç ses'cim galiba değil. Kesin kaçırıluyorum. İnanabiliyor musun? Ben kaçırılıyorum. Ka çı rı lı yo rum.

Bu kadar meraklı mısın kaçırılmaya? Lalinya, ne diyorsun sen?

Yani evet odamdan gelip özel kaçırldığım için biraz şey olmuş olabilir.

Kafamı kaldırıp iki adama da baktım. Bana değilde başka bir yere bakıyorlardı. Biri de telefonla konuşuyordu.

Geri geri yavaş ve sessiz adımlar attım. En sonunda yeterince geriye kaçtığımı anlayınca, koşmaya başladım.
Hemen bir sokak döndüm daha da hızlandım, ardından da sola döndüm.

"Lalinya kuzum sen misin hele? Ne bu acale kız? Gel anlat."

"Olmaz Neriman teyze. Hem bir şey yok. Sabah koşusu sabah." Dedim.

Kadının kafası karışmış gibiydi. Şey, neden mi? Çünkü akşam oluyordu da.

Onu takmamaya çalışıp koşmaya devam ettim. Tekrar sola dönmemle karşımda Neriman teyzeyi görmeyi beklemiyordum tabii ki.

Ben galiba yanlış döndüm. Eh tabii akıl mı kaldı?

Hızlı hızlı ve büyük adımlar atarak yürümeye başladım. Ve bir yandan da etrafımı inceliyordum, gelmişler mi diye.