Lali || Yarı Texting ||

27

-insan kandırılan mıydı yoksa kanan-
Bölüm:27

Keyifle okumalar 🌿
_____________________

Benden özür dileme,
kendini benden özür dileyecek konuma düşürme.
Bu yeter. İkimize de." Diyebildim çıkan boğuk sesimle.

Bedenim tir tir titrerken, kalbim yerinden çıkmak üzereydi.

Hüzünlüydüm, buruktum, kırılgandım.
Şu an her şeydim.
Tüm duygularım birbirine girmiş her şeyi aynı anda yaşıyordum.

Bedenim olduğundan daha fazla titremeye devam edince kollarımı Demir'den çekerek geriledim.

"Demir." Dedim öylesine.

"Efendim?" Dedi gözlerimin en içine bakarken.

"Neden babana bu kadar sinirliyken, her şeye öfkelisin ama ona değil?"

Bazı şeylerin farkındaydım artık. Farkında olmak bazı sorulara yol açıyordu bende onları cevaplatmaya çalışıyordum. Çünkü kendim cevaplayamıyordum.

"Onları öfkeme layık bulmuyorum. Öfkem bana ait bir şey. Yakın hissetmediğim birine nasıl gösteririm onu." Dedi birden.

Ne demişti o?

Hep öyle güzel konuşuyordu ki.. ya da ne konuşsa bana güzel geliyordu.

"En amansız düşman insanın kendi öfkesi." Dedim omzumu silkerken.

Dudakları hafifçe yukarı kalkarken dediğimi anlamıştı ama cevap vermedi.
Ortam sessizliğe bürünmüştü.

Demir'in kazağını salya sümük yaptığımı fark ettim.
Kendime iyice söverken ellerimi arka cebime attığımda titreyen şeyin telefonum olduğunu fark ettim.

Kendime gülerken cebimden çıkarıp arayana baktım.

Babam arıyordu...

Tüm moodum, enerjim, mutluluğum, keyfim ve her şeyim yok olup götürmüştü tek bir şey, tek bir saniyede.

Hızlıca ret ederken araba kapısına doğru adımladım.

"Kim aradı Lali?"

"Önemli biri değil." Diyerek kapıyı açtım.

"Kimdi o Lali?" Diye yineledi sesi yükselirken.

Takmadan arabaya binerken "Lali!" Diye bağırmasıyla dikelerek "ne var?" Dedim.

Ben ona bakıyor, o da bana bakıyordu ama konuşmuyorduk.

Bu anı bozan tabii ki ben olmuştum.

Gözlerimi devirerek arabaya binmemle hemen ardımdan o da bindi.

"Babandı değil mi arayan?" Demesiyle sinirle.

"Evet oydu, tamam mı oldu mu!?" Dedim.

"Neden açmadın?"

"Gerek yok."

"Ya varsa." Demesiyle gözlerim belere belere ona döndüm.

"Yani ya diyeceği bir şey varsa, hani bilmediğimiz bir şeyler falan."

Şok içinde bakarken açık ağzımı kapatıp "inanamıyorum. Yani sen diyorsun ki baban polis bir şeyler ögren. Ona ihanet et!"

Anlamaz gözlerle bana baktı.

"Pardon Demir bey de orada bir durun yani, tamam ona sinirliyim kırgınım falan da fakat o benim hâlâ babam!" Dedim sinirle.

"Ne? Ne alaka Lali? Ben sadece aranızın böyle olmaması için-"