Lali || Yarı Texting ||

21

-bir gün her şey gün yüzüne-
Bölüm:21

Keyifli okumalar 🌿
_____________________

"İntikam." Dedi tek ve düz.

İntikam?

"Neyin intikamı!?" Dedim merakla.

"Neden burdasın biliyor musun?" Çünkü baban bizi yakalayıp içeri attırmaya çalışan grubun başındaki lider. Baban da memur olduğu için, memurun kızını kaçırıp onu oyunlarıma alet edip babanı seninle tehdit edecektim, seni öldürüp bırakacaktım. Oldu mu? Bunu mu ögrenmek istiyordun? Ögrendin."

"Neden yapmadın?"

"Senin yüzünden işler ters gitti!"

İkimizde deli gibi bağırıyorduk.

"Ne yaptım ben, ne yaptım?" Dedim gözlerinin içine bakarak.

Gözlerini kaçırdı.

Belinde taşıdığı silahı bir hamlede çıkarıp "al sık, sen de ben de kurtulalım." Dedim eline vermeye çalışırken.

"Alıp sıksana hadi! Öldürmek istiyordun, engel olmuştum. Hadi şimdi yap. Sık artık kafama, sık!" Dedim en sonunda silahı bir kaç kez kafama vurup.

"Lali" diyerek burnunu sildi "kendine gel."

"Vur artık!" Dedim kısık çıkan sesimle.
"Vur!"

Silahı elimden almasıyla koluna dolandım, içim çıkıyormuşçasına deliler gibi ağlamak istiyordum.

"Hadi kalk, lütfen." Dedi çaresizce.

Öylece duruyorduk sadece. Saniyeler dakikalar geçiyordu ama içim soğumuyordu.

Zaman ilaç mıdır?
Beklesem düzelir miydi her şey?

Birden ayağa kalkarak göz yaşlarımı elimin tersiyle sildim. "Beni eve götür." Dedim.

Gözlerim arabayı radar gibi ararken, bulunca hızlıca oraya doğru adımladım.

Arabaya binmemle Demir de bindi ve arabayı çalıştırdı, yavaşça orayı terk ettik.

Ne gündü ama.

Başım deli gibi ağırırken, Demir her zamanki pozisyonda arabayı kullanıyordu.

Kollarımı bağdaş yapmış, kafamı koltuğa yaslamış, ağlamaktan yanan gözlerimin geçmesini bekliyordum, hiçbir şey düşünmek istemiyordum.

"Madem artık her şeyi açık açık biliyorsun, sana düzgünce anlatayım." Demesiyle gözlerim onu buldu.

Yola bakarak konuşmaya başladı.

"Bize görevler verildiğini biliyorsun zaten, o görevleri göndereni bulmak istiyoruz. Hep birlikte birlik olduğumuzu söyleselerde kendi kendilerine bulmaya çalıştıklarını biliyorum ama bulamayacaklarına da eminim." Deyince kısa bi' an bana bakıp geri önüne döndü.

"Tam da zarfı gönderen kişiye baskın yapacaktık ki senin baban operasyon yaparak her şeyi mahvetti. Tabii babana da kızmıyorum, adam ona baskın yapılacağını anlayınca polisi aramış." Dedi ve durdu.

Sessizlik arabaya hakim olurken,

"Devamı? Beni neden sürekli yanında dolaştırdığın yer!?" Dedim sinirli bir şekilde.

Babamın aradığı, yakalamak için neredeyse tüm kariyerini verdiği adamlara yardım mı ediyordum ben?

Ne kadar da acınası bir durumdaydım.