Lali || Yarı Texting ||

20

-intikam soğuk yenen bir yemektir-
Bölüm:20

Not: "Fıstıklı Baklava|| texting" Yayımdaaaaa. Not bitmiştir slsmşsmdlle

Keyifli okumalar 🌿
_____________________

Canım acımıştı ama gördüklerimden daha çok acıtamazdı.

Hızla eğilip yerdeki cam parçalarını toplarken Evin dibimde bitmişti, Demir ve hâlâ adını bilmediğim kadın kapıda belirmişti.

"İyi misin Lalinya?" Dedi Evin şaşkınca.

"İyiyim, iyiyim ama üzgünüm." Dedim ukalaca hâlâ camları toplarken.

Evin yanıma gelip elimdekileri aldı "bırak bırak ben yaparım. Ne için üzgünsün?" Dedi merakla.

"Önemli anları bozma gibi huyum vardır benim ya." Dedim alayla karışık yapmacık üzgün sesimle.

Kısa bi' an ikisinde gözümü gezdirince Demir'in yüzünün her yerinin ruj olduğunu ve kadının da bu durumdan hiç hoşnut olmadığını fark ettim.

"Neyse ya ben gideyim de daha fazla rahatsızlık vermeyeyim." Dedim gülümserken.

"Kalsaydın." Dedi Demir.

"Hiç olur mu öyle şey, senin misafirin var. Bana yer yoktur şimdi, ben gideyim." Diyip hızlı adımlarla aşağı inmeye başladım.

Demir arkamdan gelirken "bu ev on sekiz odalı Lali, saçmalama." Dedi.

"Yok yok ben saçmalıyorum, gitsem süper olur." Dedim Acar ve Alperen'i görünce duraklarken.

Demir'in arkasından Evin ve Esmergil adını taktığım kız da gelmişti.

"Tamam şöför seni bıraksın o zaman." Dedi.

"İstemez, gidebiliyorum ben çok şükür." Dedim sertçe.

"Sabahtan beri koşuşturup duruyorsun daha oturmadın bile, kalsaydın keşke." Dedi Evin.

Acar olayı anlamış gibi olumsuzca kafasını sallayıp kenara çekildi.

'Sen bekle bekle' der gibi öldürücü bakışlarım onu bulmuştu,

ardından Evin'e doğru dönüp "Gerek yok Evin, eve gidip dinlenirsem çok iyi olur." Diyerek adım attığım anda Demir sertçe kolumdan çekerek "dışarda Kerem dolaşıyordur ben bırakayım. Seni düşündüğümden falan değil, bana lazımsın Kerem bir şey yapar." Dedi sert ve sessizce.

Kendimden emin bir şekilde durup "senin düşünmene ihtiyacım olmadığı gibi düşünmemene de ihtiyacım yok." Dedim onun gibi sessizce.

Sertçe kolumu geri çekip "git bi' aynaya falan bak üstüne bir şey giy, beni bırakacakmış." Dedim iğrenir gibi.

Yüzüne son bir defa bakıp hızla oradan çıktım.

Beni bırakacakmışmış, ilk onu bıraksın bi'.

Taksi çağırmak için elimi cebime attığımda telefonum ve çantamın içerde kaldığını fark ettim.

Kahretsin!

Atar gider yapıp çıktığım eve pişkin pişkin sakin adımlarla geri gidiyordum,

kapıyı bir kaç kez tıklayıp tatlı tatlı sırıttım.

Kapı açılınca "şey çan-" dememe gerek kalmadan kapıda elinde çantam ve telefonum olan Demir belirdi.

Çenemi sıkarken hızla kaptığım gibi arkama bakmadan oradan uzaklaştım.