Lali || Yarı Texting ||

40

-yeniden-
Bölüm:40

Keyifle okumalar 🌿
_____________________

Demir babamın elini öptü önce sonra babam onu sardı ve "ben emekliye ayrıldım." Kelimeleri döküldü dudaklarından.

Nefesim boğazıma kaçarken ardı ardına öksürüyordum. Babamın damat diyip Demir'i sahiplenmesine mi yoksa "emekliye ayrıldım" demesine mi şaşırmalıydım. Kararsızdım.

"İyi de neden?" Kelimeleri çıkı verdi birden ağzımdan.

Anlamaz gözlerin sahibi babam odağı ise ben olmuştum.

Ne vardı yani? Bi' şaşıran ben miydim?

Hiçbir şeyden haberin olmadığı için olabilir mi?

Efe enseme bir tane yapıştırıp "lan niyesi mi var bunun? Boş versene kızım, özledik seni!" Diyerek kendine çekti sarılmadan hemen önce.

Bi' nevi yine (bu aralar) haklıydı Efe bey!

Kıkırdayıp kollarımı beline doladım. Aklımda bir sürü dönen deli sorular vardı, hepsini tek tek sormayı istiyordum ama şuan zamanı değildi.

Efe'den ayrılınca Uğur kendine çekip sarılmıştı bu sefer.

"Bi' salmadınız kızı!" İsyanını etmeyi de tabii unutmamıştı.

Arkamdan Derin de koşarak kollarını dolamış ve ağlamaya başlamıştı.

"Ne ağlıyorsun be sümsüklü?" Dedim.

"Kes sesini!" Diyerek kafasını sırtıma yasladı kıkırdarken.

Sonunda onlardan da kurtulup uzaklaştığım zaman Alperen'le göz göze geldim.
İçtenlikle tebessüm etmesine aynı karşılığı verdim.

"Aysu Hanım nasıl?" Dedim Evin'e dönerken.

"İnanılmaz iyi ve seni bekliyor!" Diyerek ellerini çırpıştırdı.

"Beni mi!?" Diyerek gözlerim belere belere şoka girerken
"Ben de iyiyim, sağ ol ya." Diyen Acar sarmaladı beni bu sefer.

Yıllık sarılmamı doldurmuştum galiba.

"Ah pardon Acar." Diyerek karşılık verdiğimde herkes gülmeye başlamıştı kendisine.

Benim aklımda olan tek şey ise biran önce bu ıssız ormandan gitmekti.

🌿

Annemin adımları ardından eve adımladım.
Aylar sonra evime dönmenin huzuru kokuyordu etraf.

Demir'le beraber malikaneye gitmiş ordan eşyalarımı toplamıştım. Aysu Hanımı da görmüştüm bayağı toplamıştı kendini, annemle babamda kendisiyle tanışmış işim biter bitmez de buraya gelmiştik.
Akşama doğruda Demir'lerle bir partiye daha gidecektik ama neresi ve görev de ne yazdığı hakkında bi' bilgim yoktu.

"Evim evim canım evim." Dedim valizimi taşımam nedeniyle paytakça odama yürürken. İnsanın evi gibi yok derlerdi de doğruydu gerçekten, onca şeyden sonra terapi gibiydi.

Derince nefeslenip sırt üstü yatağıma uzandım. Bedenim kendini resetlerken rahatlamak bu olsa gerekti.

Telefonumdan gelen bildirimle gözlerimi aralayıp açtım ekranı.

Pampa kişisinden 1 yeni mesaj

Bildirimi karnımı gıdıklamıştı.

Heyecanla bastım.