Lali || Yarı Texting ||

final

-onun varlığı güzel ama sizin varlığınız her şeyden güzel-
Bölüm:son

Keyifle okumalar 🌿
______________________

Küçücük kollarımda koca bedeni durmuş, içine çekemediği havaya rağmen ölü babasına bir kaç şey söylüyordu. Ve geride biz böyle kalakalmıştık.

...

"Geldim!" Diyen içeriden ses gelmesiyle nefesimi sesli bir şekilde dışarı vermiştim.

Sonunda!

Demir'i zar zor kaldırıp, kendimizi arabaya atmıştım. Evin yolunu bir sürü kaybolmalar sonucunda bulabilmiştik. Şimdi de karanlık bahçede, kapının ardında bekliyorduk. Tabii ki de anahtarımız yoktu! Kapının ardında bekleye bekleye bi hâle dönmüştük. Tabii bunun nedeni ayakta uyuklayan Demir'di. Onu ayakta tutmaya çalışırken kendim devriliyordum, kendimi toplayınca da o düşüyordu.

Kapıyı açacak mısınız!

"Patlamayın ayol!" Diyerek kapı hafif aralandığın da yeniden bir şükür çektim. Kapı hızlıca açılarak karşımızda Aysu Hanım dikiliyordu.

"Nerelerdeydiniz çocuklar? Çok merak ettim!" Derken kenara çekilmiş, geçmemiz için yol açmıştı.

Yeniden kollarımı Demir'in sırtına koydum. Arkasından onu iterken, adım atması gerektiğini yeni fark etmiş ki, ayağını kaldırıp içeri geçti. Böylelikle bende içeri doğru uçuvermiştim.
Demir yavaşça içeri geçerken, derince bir nefes çekip kendimi düzelttim.
"Ya sabır." Diyerek fısıldadım.

"Efendim kızım?" Diyen Aysu Hanım'la varlığının hâlâ yanı başımızda olmasına rağmen bize yardım etmemesi kafama dank etmişti. Sinirlerimi bozmuştu.

Demir merdivenlerin başına geldiğinde duraklayınca, sersemlemiş gibi yere düşüyordu ki bakışlarımı Aysu hanımdan çekip, koşarak onu tuttum.

"Of Demir!" Diye de sızlanmıştım. Dengemizi yeniden düzelttiğim de ''Neyi var bunun böyle?'' diyen Aysu Hanım, Demir'in diğer kolundan tutup, destek vermişti. Elinin tersini Demir'in alnına koydu. ''Ateşi de yok ki.'' diyerek düşüncelerine daldığında, Demir'i yeniden yürütmeye başlamıştım. Aysu Hanım hiçte yardımcı olmadığından Demir'in bütün ağırlığı üstümdeydi, çocuğun elini tutunca yardım etmediğini kim söylemek isterdi ona.

''Kesin babası olacak adam bir şey yaptı. Tabii ya! Gidip şunu arayayım.'' diyen Aysu Hanım yüzünden nefeslerim başka yerlere kaçmıştı. Ardı ardına öksürmeye başlamıştım. ''Öhö, öhö!''

Can çekişmem sonunda Demir'in ilgisini çekmiş olacak ki gözlerini açıp bana baktı. ''Helal, helal.'' dedi. Dışarıya bir nefes verip, sert bakışlarımın odağı olmuştu. ''Ne oluyor size bugün canım?'' diyerek Aysu Hanım yeniden düşüncelere daldı. ''Durun, en iyisi arayayım.'' demesi üzerine Demir, ''İyiyim ben, bir şeyim yok.'' Dedi ve elimizden kurtulup salona geçti. Bizde Aysu Hanım'la kısa bir an 'işimiz iş' bakışması yaptıktan sonra Demir'in peşinde gitmiştik sızlanarak.

Demir bi' tane tekli koltuğa oturmuş, iyice sinmişti olduğu yere. Gözlerini de kapatıp, kollarını bağdaştırmıştı. ''O yaptı di mi?'' diyerek Demir'in karşısında ki koltuğa oturmuş, masadaki telefonuna elini uzatmıştı Aysu Hanım. Tedirgin bir şekilde geçip boş bir yere oturmuştum bende. Stresten dişlerim dudağımı kemirirken, Demir istifini bozmuyordu. Kıpırdanıp daha da koltuğa sindi, gözlerini hala kapalıydı. Aysu Hanım telefonundan bir şeyler yaparken, ayağım ritim tutmuştu yerde.