Lali || Yarı Texting ||

28

-hayat kısa, kuşlarda uçuyorken-
Bölüm:28

Keyifle okumalar 🌿

____________________

"Kandırıldık!" Diyerek aralandı dudakları.

Gözlerim göz yuvarlarından çıkarken Demir'e bakakaldım.

İlk önce şöyle bir yutkunmayı denedim, olmadı. O acı his gitmedi.

Sol gözümden bir yaş akarken sevinmem mi üzülmem mi gerek bilemiyordum.

Demir hayatıma girdiğinden beri ne hissetmem gerektiğini çözemediğim fazlaca zaman olmuştu, yine o anlardan birindeydim.

"Seni ahmak herif ne işin var evimde!?" Diyerek kükreyen babam sarsılıp dünyaya dönmemi sağladı.

Olayı daha yeni yeni kavrarken babama söylediğim seyler yüzünden utanç duyuyordum.
Şu yaşımda olayları asla tek taraflı dinlenmemesi gerektiğini de anlamış oldum.

Aman aman ne anlamak!

"Lali" diyerek bana bakıyordu hâlâ. Babamı aldırış etmişe benzemiyordu.

"Ulan haysiyetsiz herif ne işin var dedim!" Dedi babam dişlerinin arasından.

Benim önüme geçerek beni arkasına aldı, aklınca korumaya çalışıyordu sanırım.

"Çık git buradan! Seni içeri attığım gün dışında karşılaşmayalım." Diye devam etti.

Demir hâlâ aldırış etmiyordu. Sanki o yokmuş gibi davranıyordu, babamın sinirden yapabileceklerinden korkmuyordu.
Sadece öylesine durmuş gözlerimin en içine bakıyor ve gelmemi bekliyordu.

Ne gelmem için bir şey diyordu ne de çekip götürüyordu.
Babamın yanında olduğumdan ona bağırmıyordu.

Gitme sakın Lalinya. Babanı bir kez daha çiğneme!

Ama onu çiğnemek için değildi gidişim, gitmem gerektiği içindi.
Ve evet biliyorum babamla aramı düzeltmem çok zamanımı alacaktı ama umarım geç olmayacaktı..

Kaya Demir'den

Lalinya gittiğinden beri arabada oturmuş telaşla onu bekliyordum.

Daha fazla oturmaya dayanamayınca inip arabaya yaslanarak beklemeye başladım.
Bir şeyler yolunda değildi, öyle hissediyordum. Ama neyin yolunda olmadığına dair şuanlık bir fikrim yoktu.

Derince bir nefes verdim.
Aklım istemsizce az önceye yeniden giderken bana sarılışını unutamıyordum, aklımdan çıkmıyordu.
Yanımdayken gülüşü her daim kafamda yankılanıyordu.

Gülüşünü tekrar anımsadığımda istemsizce ufak çaplı bir tebessüm belirdi dudaklarımda.

Arabada çalan telefonum kapanıp tekrardan çalmaya başlayınca idrak etmiştim birinin aradığını.

Olduğum yerden kalkıp ön koltuktaki telefonuma uzandım.
İçimde ki stres iyice artarken hâlâ bir anlam veremiyordum.

Arayan kişi en sadık adamımdı ve asla zorda kalmadıkça beni aramazdı. Sadece yanıma gelerek iletişim kurardık.

Kaşlarım anında çatılırken hemen cevapladım.

"Kaya bey" diyerek söze girdi.

Konuşmadan konuşmasını bekledim.

"Bir sorunumuz var efendim."

"Anladık onu zaten. Adamı deli etmeye mi çalışıyorsun sen, söyle artık!" Diye sertçe çıktım.