Lali || Yarı Texting ||

37

-Vazgeçince bile vazgeçmeyenlere... -
Bölüm:37

Keyifle okumalar 🌿
______________________

Şimdiden devam
-
Lalinya Denden

Kalbinin sesi buraya kadar geliyordu.

"Baban güvende." Dedi sonunda ağzında ki baklayı çıkartırken.

"Ne? Nasıl yani?" Dedim hâlâ Demir'in üstünde yatarken.

"O video neydi o zaman? Ne diye bana izlettin!? Amacın ne ya senin?" Dedim ağzıma geleni sorarken.

"Öyle olması gerekiyordu." Diyerek sırıtınca,

yapıştırdım bi tane koluna ve üstünden kalkarken "seni pislik herif, Allah bilir hangi oyununun yine bu." Dedim.

Ama demeye kalmadan kolumdan çekerek tekrardan düşmemi sağlamıştı ve fazlaca yakındık.

O gözlerini gözlerime değdirince kalbim atarken yutkundum.

Gözümün önüne gelen bi' tutam saçı kulağımın arkasına koydu "Hiçbir oyun yok Lali'm. Bitti. Olması gerekti, bitti. Tamam mı?" Dedi.

Suratına öyle bir baktım ki kelimelerle bile anlatamıyordum.

"Sen salak mısın ya!? Olması gerekiyordu ne? Ben neler yaşadım haberin var mı!? Aa pardon tabii var, olması gerek hatta sen yaptın değill mii? Aptalsın sen aptal. Ama sana kızmıyorum sana inanan salak bendim." Dedim taramalı tüfek gibi bıdı bıdı konuşurken.

Ağzını açıp tek kelime etme gereği duymadı. Ve bu beni daha da sinirlendirdi.

Salak olmak böyle bir şeydi sanırım.

"Ne oldu Demir Bey? Sustun. Haklıyım çünkü." Dedim yeniden.

O ise durmuş gözlerimin een içine bakıyordu. Nefesi yüzüme çarpıyor, kalp atışları hızlanıyordu.

Hâlâ konuşmaya tenezzül etmeyince sinirlenip kalkarken beni kendine çekip sıkıca bastırdı.
Kolları tüm bedenimi sararken dona kalmıştım. O tanıdık ona has kokusu ciğerlerime dolmuştu. Ve ne kadar ondan nefret etsemde huzur vermişti.

İstemsizce ağırlık çöken gözlerim kapandı. Ama yapmamalıydım, yenik düşmemeliydim.

Birden onu iterek sertçe ayağa kalkıp

"Yeter bu kadar şamata." Dedim.

Demir derince nefes alıp gözlerini kapattı.

Ne yani burda uyuyacak değildi dimii!?

İstemsizce etrafa baktım. Hava iyiden iyiye karırken hayvan sesleri gelmeye başlamıştı. Ağaçlardan otlardan göz gözü görmüyordu ama bu beyefendi yan gelmiş yatıyordu, inanılacak gibi değildi.

Ayağımla kendisini dürtüp "şhhh ne yapıyorsun ya!?" Dedim sinirle.

Sabır istercesine gözlerini açıp ayaklandı.

"Burda mı yatacağız ya!? Akşam oluyor, ayılar domuzlar gelecek. Gerçi ayıya ihtiyacımız yok ama." Diyip ona baktım ve göz devirdim.

"Lalii!" Dedi uyarır gibi.

Tekrardan göz devirip ellerimi bağdaştırdım.

"Herhalde burda uyumayacağız, gidiyoruz hatta." Demesiyle neşe içinde ona döndüm.