Lali || Yarı Texting ||

35

-aramızdaki sessizlikte kalbi durmuş kelimeler vardı-
Bölüm:35

Keyifle okumalar 🌿
______________________

"Sen" Döküldü dudaklarımdan birden bire.
"Seni öyle unutacağım ki bunu asla unutamayacaksın." Dedim.

Birden göz bebekleri büyürken şaşırmışa benziyordu.

Ay hasbam be.

Masanın üstünde ki bilgisayarı açtı, tepsiden flashı alarak bilgisayara taktı.

Ekranda birden video belirirken masayı önüme getirip daha net görmemi sağladı.

Geçen izlediğim videoya benziyordu. Aynı yerdi, aynı kişilerdi ama sanırım devamıydı.

Peki bana neden bunu izletiyordu?

"Ne istiyorsun benden?" Dedim videoyu izlemeyerek.

"İzle." Dedi tek ve düz.

"İzlemiyorum lan." Diyerek çıkştım.

Çenesini sıkarken bilgisayarı alarak gözümün önünde tuttu.

Dangalak herif seni.

"Babasını kızıyla tehtid edeceğiz Kaya, onun yerini söyleyip faili işleyeceğiz. Bunu da sen yapabilirsin." Diyerek Demir'in önünde dikildi.

Masadaki kutuyu açtı, içinde altın kaplama büyük bir değeri olan bir silah göründü.

"Bilirsin oğlum, bu aile yadigarı." Dedi.

Aile yadigarı ola ola silah mı yaptınız ahmak herifler.

Kutunun içinden özenle çıkardığı silaha şöyle bi baktı. Ardından Demir'e uzatarak "yarın akşam." Dedi.

Yani bu bugün oluyordu..
Babamın ölüm günü oluyordu.

Ve ben, öylece durmuş hiçbir bok yapamıyordum.
Annemden hiçbir haber bile yoktu.

Gözlerimden yaşlar akmaya başlarken "yapamazsın" Dedim.

"Yapamazsın. Hayır yapamazsın. Yapmayacaksın!" Derken her seferinde sesim daha yükseliyor nabzım artıyordu.

"Nefret ediyorum senden!" Diyerek bağırdım.

"Pislik herifin tekisin!" Delice ağlıyordum.

"Senin Allah belanı versin be. Ne istedin bizden ne!?" Diyerek bağırıyordum.

Önümü görmeden delice ağlarken etrafa vurup duruyordum.
Etraftaki her şeyi devirdim. Elime gelen her şeyi fırtattım. Ama olmadı, içim soğumadı.

Birden duraklayarak önüme gelen şaçlarımı itekledim ve gözlerinin içine baktım.

Derin derin nefeslerim dışında pek bir şey duyulmuyordu. Video başa sarıp sarıp açılıyordu.

Sinirden elime gelen ilk şeyi bilgisayara fırlattım. Parçalara ayrılırken tiz bir ses çıkmıştı

Hıçkırıklarımın arasından "seni öldüreceğim!" Dedim.

Durdu. Bana baktı, bende ona. Ne hissettiğini ne düşündüğünü çözmek zordu. Hiç anlayamıyordum.
Ama bildiğim tek bir şey vardı, o hep aynıydı ve o asla düzelmeyecekti.

"Dün neden bana yardım ettin ha? Bıraksaydın vuracaktı beni, kurtulacaktım." Deli gibi bağırıyordum.

"Öyle olması gerekirdi." Dedi sadece.