Lali || Yarı Texting ||

25

-başkasının hatasını çekmekte yoruyordu bazen-
Bölüm:25

Keyifle okumalar 🌿
_____________________

Histerik bir şekilde gülüp dudaklarımı yaladım, "bana kızım deme!" Dedim

Babamın şok içinde gözleri açıldı.

"Ya Devrim bey. Öğrendim her şeyi!"

Onun cevap vermesini beklemeden dolabımı açtığım gibi elime geleni alıyordum.

"Lalinya kızım bana bak, beni dinle-"

"Kes ya! Konuşma, senin neyini dinleyeceğim!?" Dedim istemsizce bağırırken.

Sinirliydim ona çok. Evet belkide dinlemem gerekiyordu onu fakat şuan değildi, en azından şuan yapamazdım.
Sinirden deliye dönmüşken istemsizce yapacağım şeyler beni bile korkutuyordu.

Şuan olmazdı.

"Lalinya!" Diye aşağıdan sinirli ve korku dolu bağıran Demir'in sesini duymamla gözlerim şok içinde açıldı.

Ben Demir'i unutmuştum!

Babam'ın Demir'i, Demir'in babamı tanıdığını biliyordum. Ve az sonra Demir buraya gelirse olacakları düşünmek bile istemiyordum.

Elime gelen ilk çantaya kıyafetleri sıkıştırırken bir yandan da hızlıca evden çıkmaya çalışıyordum.

"Yalvarırım bir dur, dinle beni-"

"Lütfen... Lütfen sus... Duyacaklarıma, nede seni dinleyecek gücüm yok." Dedim çatallı sesimle.
Her an ağlayabilirdim, ağlamak istemiyordum. Burada olmazdı.

"Lalinya!"

Adımı seslenen Demir'in sesi daha yakından ve sinirli gelirken kapıdan çıkmamla ona çarparak sendeledim.

Babam bana doğru gelip konuşmaya başlarken Demir'in elini tuttuğum gibi hızlıca koşturmaya başladım.

Şimdi tepe takla düşüp öleceksiniz Lalinya!

Düşmemeye özen gösterek gidebildiğimin en hızlı şekilde gidiyordum. Babamın arkamızdan geldiğini adım seslerinden anlaybiliyordum.

Benimle konuşacaktı, takmıştı. Ama şuan olmazdı!

"Ne oluyor Lali!?" Diyen şaşkın ve sinirli Demir arada bir duraklasada onu çekiştirerek devam ettiriyordum,

fakat o koca cüssesini hareket etttirip bana yardım etse çok daha iyi olurdu! Fıtık oldum, olacağım!

"Demir koşsana!" Diye bağırmamla elimden kurtulup koşmaya başladı.

Beni geride bırakıp dışarı çıkmıştı bile! Ben bundan bahsetmemiştim ama...
Yüzünde çarpık gülümsemeyle arabanın köşesinde beni bekliyordu. Onun bir adımı, benim beş adımıma denkti. Yorulmuşa da benzemiyordu eşşek.

"Lalinya dur, n'olur dur!" Diye yakaran babamı duyunca aklıma kendisinin olduğu dank etti. Tamamemen unutmuştum.

Bir an durup onu dinlemek istedim. Hepsi bir yalan demesini istedim, öyle bir şey yok desin istedim.
Ama ne durdum onu dinledim nede bir şey dedim. Arkama bakmadan çıktım gittim.

"Nerede kaldın? Bekle bekle bir hâl oldum." Diyen ve yarım ağız sıratan Demir'e baktım.

Yüzüme minik bir tebessüm konarken "bin şu arabaya hemen!" Dedim istifimi bozmadan.