WTBSC 57

32 0 0
                                    

Maria Bella

"How's my husband Doc?" Tanong ko sa doctor ni Cohen. Gising na sya at kinakausap sya ni Calixta so I am hoping for a good news.

"I'll be honest with you Mrs.Alcasedo. Your husband condition is getting worst." The doctor said. I look at Cohen in the hospital. He looks okay but what is he talking about?

"What? But w-why? I thought when we do the transplant he will be fine. What happened Doc?"

"I already explain everything to you Mrs.Alcasedo. Big numbers of bacteria in his respiratory system is getting worster and worster. And it develops his severe COPD."

"COPD?" Nagtatakang tanong ko sa kanya. Paanong hindi ko napapansin ang pagbabago kay Cohen? Ganon na ba ako kamanhid at kawalang kwenta para hindi ko mapansin na may dinadamdam sya? I feel so useless.

"It's Conic Obstructive Pulmonary Disease."

"So what's gonna happen now? Do everything you can do to make him fine again. 10 years of his life is not enough so please spare his life. Let him live longer." Pagmamakaawa ko sa doktor pero sinagot nya lang ako ng isang iling. Lalong lumaki ang kaba at takot sa dibdib ko.

"I'm sorry but we can't do anything to him anymore but to supply some medicines for him. In his disease the only answer is to do a transplant but he already undergo in this surgery and he can't do it again. So all we can do right now is to pray to have miracles for him." Sabi sa akin ng doctor bago nya ako iwan na hindi napoproseso ang lahat nang sinabi nya.

Kasalanan ko nanaman ba ito?

"Mama come here!" Agad kong pinunasan ang luha sa mata ko nang marinig ko ang boses na 'yon ni Calixta bago ako lumapit sa kanila. Cohen is so pale now and he really looks so weak. Sinabi rin sa amin ng doctor na mukhang matagal na nyang iniinda ito at hindi lang namin nalaman. Napakatanga ko para hindi ko mapansin ang nangyayari sa kanya.

Ang madalas na pagkakaroon nya ng ubo, ang mabilis nyang pagkapagod, at pagsisikip ng hininga nya ay hindi pala normal. Itinago nya sa amin ang lahat nang nararamdaman nya kahit nahihirapan na sya.

"How's my wife? Kumain ka na ba?" Tanong agad sa akin ni Cohen kahit na medyo nanghihina sya.

Bakit ba kaylangan nyang maging ganito kabait sa akin? Sya ang may sakit pero amo parin ang iniisip nya?

"I should be the one to ask you this. How are you feeling? May masakit ba sayo?" I said and caressed his hair.

"Mama it look's like Papa is so weak. He can't give me a piggy back anymore." Nakangusong sabi ni Calixta pero tinawanan lang sya ni Cohen.

"I'm sorry baby if I can't do that for you anymore."

"Cohen don't talk like that. Gagaling ka pa naman at lalakas ka pa kaya kahit magdalaga 'tong si Calixta ay mabubuhat mo sya."

"Let's be honest here Bella. I know the truth about my condition. There's no more hope for me and I already accepted it." Nakangiting sabi nya sa akin kaya lalo akong naguguilty para sa kanya. Hindi ko na napigilan ang luha sa mata ko nang marinig ko sa kanya ang mga salitang 'to.

"I'm sorry Cohen. I should've take care of you."

"Mama why are you crying? Don't be sad because it's Pap's birthday right?" I look at Calixta. She is very innocent and I am so pity at her because she doesn't know what's really going on in her father.

"I'm not crying. Napuwing lang si Mama. Halika nga dito." Sabi ko lang sa kanya at tinapik ko ang kandungan ko pero umiling lang sya sa akin. Nahiga sya sa tabi ni Cohen at yumakap dito. She really loves her Papa so much and that makes my heart aches even more.

When Two Broken Souls Collide | Book 2 [COMPLETED]Where stories live. Discover now