WTBSC 4

44 2 0
                                    


Get To Know You More

Damon's POV.

"Eat slowly Bella we're not in the rush." I said to her because she's moresloffoding so fast.

"Ang sarap po kasi Sir Damon ng pagkain. Ngayon lang po ako nakakain nito." Masayang sabi nya sa akin habang kumakain at may laman ang bibig nya. I saw so many eyes that was staring at us. Or maybe just at her? I wonder how poor are they kaya ganon na lang sya kasabik sa mga ganitong klase ng pagkain.

"Ngayon ka lang nakakain ng steak?" Natatawang sabi ko sa kanya at sumubo rin ng pagkain ko. Nandito kami ngayon sa isang restaurant dahil narinig ko lang naman ang tyan nya na nagrereklamo na. Ayaw pa nga nya noong una dahil nahihiya parin sya sakin dahil sa nangyari kanina na pakikipagtawaran nya sa sales lady. Kapag tuloy naaalala ko I can't stop myself to laugh.

"Opo Sir Damon. Masarap po pala 'to magkano po ba 'to? Mukang mahal po."

"Why are you always thinking about the price?" I ask her because everytime we buy something or a certain things she would always ask about the price.

"Samin po kasi Sir Damon mahalaga po 'yong presyo. Budget na budget po ang pera namin. Kapag po hindi kailangan hindi po namin binibili."

"Ganon ba? Ano pa bang gusto mo kainin? Let's order it." Natatawang sabi ko sa kanya but I notice that her face was slowly frowning.

"What's wrong?" I ask her dahil bigla syang tumigil sa pagkain.

"Naalala ko lang po kasi yung mga kapatid ko sa probinsya. Hindi pa po sila nakakatikim ng ganitong pagkain." I was so amused because of what she  said. She's too kind.

"Don't be sad. Don't worry just tell me when you will go back in your province we will shop everything they want." I said to cheer her up because I can see that she's missing her family.

"Naku hindi na po Sir ako na lang po bahala sa kanila." Nakangiting sabi nya sa akin at sumubo na ulit ng pagkain.

"Except to your family, do you have a boyfriend there?" Bigla na lamang lumabas sa bibig ko ang tanong na iyon at hindi ko alam kung bakit. I look at her and I recognize the pain in her face. I felt a little bit guilty.

"I'm sorry I shoudn't asked yo-"

"It's okay Sir." She said but I can see her teary eyes.

"Are you okay?"

"Yes. Okay lang po ako Sir." She said but her tears betrayed her. She's such a soft hearted. Such a crying baby.

"Don't be sad. I'm sorry." I said and wipe her tears away. Because of that I get a chance to look at her eyes. She has a charcoal like eyes. I can see pain inside her but she just smile at me.

"Pasensya na po kayo kapag po kasi naaalala ko sya hindi ko po mapigilan na maiyak. Sorry po nadumihan ko pa po ang kamay nyo." Sabi nito sa akin at kinuha ang table napkin para punusan ang kamay ko na ginamit ko para punasan ang luha nya.

I look at her intently. She was so jolly and always smilling but I know that deep inside she has a deep story. And that makes me want to know her more. I just fake a cough to get her attention.

"Finish your food Bella I'll drive you home."

"Naku wag na po. Magjejeep na lang po ako."

"I insist."

"Pero Si-"

"I already said that I don't want buts and no from you right? That's in our contract."

"Nasa kontrata po ba 'yon?"

"Oo pero di mo alam dahil di mo naman binasa diba?" Sabi ko sa kanya. Nahihiya naman syang tumingin sa akin.

When Two Broken Souls Collide | Book 2 [COMPLETED]Where stories live. Discover now