• SARIEL • [Z.M]

Truth

این آخرین پارتیه که مربوط به گذشته هست،
بعد از این وارد داستان اصلی میشیم:).

شما هم برای اهنگای رامین جوادی برای گات روحتون به ملکوت اعلا می‌پیونده؟ (مخصوصا تم لنیسترش...)
چون اگر میپیونده باید بگم تبریک میگم، چون در آینده خیلی با اهنگاش کار داریم=)

پ.ن: خیلی ممنونم بابت حمایت هاتون، تک تک کامنتاتون و دونه دونه‌ی ووت هاتون.❤😍

‌
---------♡---------
‌‌

"اینجوری نیست زین! باید مچ دستتو همراه شمشیر تکون بدی نه خود شمشیر رو! اینجوری از دستت جدا میشه و سُر میخوره! "

زین سعی کرد چیزی که برادر کوچکترش بهش گوشزد کرد رو مو به‌ مو انجام بده. پس دوباره شمشیرشو بالا برد تا حرکتی که استاد شمشیرزنیشون بهشون یاد داده بود رو انجام بده ولی وقتی دوباره شمشیر از دستش لیز خورد و افتاد کلافه اخمی کرد، پاشو به زمین کوبید و دست به سینه ایستاد.من

لیام تا الان روی چمن های کنار زمین تمرین مبارزه نشسته بود و تلاش میکرد زین رو راهنمایی کنه.

اما انگار زین موفق به درست انجام دادنش نمیشد.

با حرص پوفی کشید و از جاش بلند شد و به سمت پسر مومشکی عصبانی رفت.

خم شد و از روی زمین شمشیر کوچک اما آهنی و کُندی که مخصوص آموزش به افراد هم سن و سال لیام و زین بود رو برداشت.

"ببین به دست من خوب نگاه کن! باید مچ دستتو اینجوری بچرخونی، نه دسته‌ی شمشیر رو."

با صبوری و مهربونی به برادرش نشون داد و وقتی مطمئن شد زین به خوبی حرکت رو یاد گرفته، شمشیر رو به دستش داد.

زین این بار نفس عمیقی کشید تا کار رو درست انجام بده.

سه روز پیش استاد شمشیرزنی بهشون گفته بود تا آخر هفته بیشتر تمرین کنن و زین هرروز ساعات زیادی به تمرین شمشیرزنی اختصاص میداد اما هربار یه مشکلی با شمشیرش داشت.

یکبار شمشیر از دستش میوفتاد، یک بار دستش رو چنان میپیچوند که دستش تیر میکشید، بار دیگه که سعی میکرد آدمک پوشالی رو شکست بده شمشیرش توی بدنش گیر میکرد و بیرون نمیومد!

این دفعه همونجوری که لیام بهش گفته بود دستشو تکون داد و حرکت رو انجام داد و زمانی که دید شمشیر از دستش نیوفتاد؛ ذوق زده خندید.

لیام با چشم های امید دهنده به حرکت دست زین خیره بود و بعد از دیدن موفقیتش با خوشحالی دست زد.

"دیدی زینی؟ همیشه باید مچتو تکون بدی فقط. اینجوری به زودی شمشیرزن بزرگی میشی!"

زین با لبخند سرشو تکون داد.