DOLUNAY

3.Bölüm

Biraz eğlenmekten zarar gelmezdi.Karşımdaki kız sinirlenmişti.

"Ali ne demek oluyor bu kadın niye sana aşkım diyor."

Karşımdaki adam sinirden renkten renge girmişti bile.

Yerinden kalkıp kolumdan tuttu.Kıza dönüp beklemesini söyledi.

Beni çekiştire çekiştire dışarı çıkardı.

"Ne yaptığını sanıyorsun? İçerde yaptığın şey de neydi?"

Dudaklarımı büzdüm
"Neden bağırıyorsun aşkım?"

Gökyüzüne bakıp sabır diledi

"Kızım ruh hastası mısın sen? Seni tanmıyorum bile neden saçma sapan konuşuyorsun?"

"Bir şey yapmadım ki?"

Yüzümü astım yalancıktan.

"Bak kimsin nesin bilmiyorum ama işlerime burnunu sokmadan defol git burdan."

Sinirle ayağımı yere vurdum
"Aman be yemed-"

Gördüğüm şeyle çığlık attım.

"Ne bağırıyorsun lan?"

Topuklum kırılmıştı.Hemen ayağımdan çıkarıp elime aldım.Sinirle ona döndüm.

"Hepsi senin yüzünden."

Hayretle yüzüme baktı

"Ben ne yaptım lan deli midir nedir?"

Gözlerim dolu dolu olmuştu.Bu ayakkabıları annem hediye etmişti.Gençliğinde özel bir günde aldığı ayakkabıydı.Şimdi anneme ne diyecektim.

Kaldırıma çöküp kırılan topuklu ayakkabımı yanıma koydum.

Gözümden akan yaşı elimin tersiyle sildim.

Yanıma çöken kişiyi görünce ona döndüm.

"Neden ağlıyorsun basit bir ayakkabı için?"

"Basit bir ayakkabı değil o özel üretim."

Kaşları havalandı.

"Şımarık bir kız çocuğusun baban şımartmış olmalı seni."

Dedikleriyle içimdeki kız çocuğu kalbini tuttu.Acıtmıştı.

Bir şey demeden yerimden kalktım.Çantamı alıp ona döndüm.

"O ayakkabıyı babam anneme hediye etmişti."
Diye mırıldandım.

Bir şey demesine izin vermeden ordan ayrılıp taksiyle eve geçtim.

Tam kapıyı açacakken ayağıma baktım.

"Allah kahretsin ayakkabımın tekini almayı unutmuşum."

Acabaa kim bu yakışıklı