DOLUNAY

35.Bölüm

Merhabalar, içinizde kitabı yeni okuyanlar ve eski okuyanlar var.Eski okuyanların kitabı hatırladığını düşünmüyorum.Eğer bildirimi görüpte bunu okuyorsanız öncelikle uzun bir süredir bölüm atmadığım için kusura bakmayın.En heyecanlı kısımda kesilen kitapları bende sevmiyorum ve genelde yazana gıcık oluyorum her neyse bölüm yazmaya karar verdim.
Keyifli okumalar dilerim🤍

Yazardan

Asena ve Halit hastane bekleme koltuklarında oturmuş içerideki kızlarını düşünüyorlardı.Asena yıkılmış bir durumdaydı.Halit'inde ondan bi farkı yoktu.O patlayan tek bir kurşun hepsini delip geçmişti.

Asena yerden gözlerini ayırarak Halit'e kafasını çevirip yüzüne baktı.Yıllar önce aşkından deli olduğu adamdı o.Aldatıldığını öğrendiğinde yıkılmıştı.Kızı Dolunay'ı tek başına büyütmek gibi bir bencillik yapmıştı kızına.Kaçmak yerine hesap sormalıydı Halit'e. Kızını babasız büyüterek kızına en büyük kötülüğü yapmıştı.Pişman mıydı? Evet pişmandı.Kendisi kadar hayatta acımasızdı.Yıllar geçmiş her şey değişmişti ama Halit'e olan duyguları değişmemişti.Aldatıldığını sanarak yıllarını mahvetmişti.

"Halit"

Kendisine seslenen Asena'ya çevirdi gözlerini.Yanındaki kızıl saçlı bal gözlü kadına baktı.Sevdiği kadındı.Onlara kurulan tuzak yüzünden kaybetmişti her şeyini.Hiç bilmediği kızını kaybetmişti.İçi acıyordu.

"Söyle Asena'm"

Gözleri dolan kadın herkesin korktuğu otoritesi olan bi kadındı.Askerleri onu böyle görse hayretle bakarlardı.

"Halit ben ne yapacağım? Nasıl olur bu? İçerde yatan kızım.Kurşun yarası almadı ama daha kötüsü oldu.Benim kızım annesinin kaderini yaşıyor ben ne yapacağımı bilmiyorum.Benim kızım hamil-"

Ağzından çıkan hıçkırık sayesinde sözlerini tamamlayamadı.Kızının hamile olduğunu öğrenmişti.Hala inanamıyordu.

Halit kafasını elleri arasına alıp şakaklarına baskı uyguladı.Kızı hamileydi.Kızı 4 aylık hamileydi ve kimsenin bundan haberi yoktu.Gelen doktorla birlikte ikiside ayaklandı.

"Tekrardan merhabalar.Kızınız Dolunay hanımın kontrolünü yaptım.Kendisi uyandı ve iyi.Endişelenecek bir durum yok.Bebek de iyi.Korkudan bayılmış.Bi sorun yok geçmiş olsun."

Giden doktorun ardından ikiside kızlarının odasına adımladı.

Dolunay'dan

Yüzümde dolaşan eller yanaklarımı okşayıp saçlarımda dolaşıyordu.Yakınımda hissettiğim nefes kalbimi hızlandırdı.Gözlerimi açmak istedim ama ellerin sahibi engel oldu.

" Şşş açma gözlerini uyu dinlen."

Bulanık ses hafızamda çok yer edinemeden yorgun bedenim tekrar uykuya geçti.Hatıramda kalan tek şeyse alnımda tüy gibi hissettiğim öpücüğün varlığı kaldı.

Gözlerimizi açtığımda üstümde ağır bir yorgunluk vardı.Gözlerimi kırpıştırarak etrafı inceledim.Yan tarafımdaki koltukta annem ve babam birbirine yaslanmış uyuyorlardı.Gözlerim dolu dolu bu manzarayı izledim.Anne babalar böyle olurlardı değil mi? İlk kez böyle bir manzara görüyordum.Onları ne kadar süre seyrettim bilmiyorum karnımdaki sancıyla yüzümü buruşturdum.

Ağzımdan kaçan inlemeyle ikiside aynı anda uyandılar.Annem gözlerini ovuşturarak hızla ayağa kalkıp yanıma geldi.

"Noldu kızım neyin var?"

Anneme çok kırgındım babama ise anlamsız bir şekilde kızgındım.Yine de biraz daha ılımlı davranacak onları anlamaya çalışacaktım her şeye rağmen.

"Karnımdan mı vuruldum?"
Bayıldığım için hatırlamıyordum o anı.Birden dehşetle gözlerimi açıp yerimde doğruldum.

"Bebeğim iyi mi? Bir şey oldu mu ona lütfen ona bir şey olmadığını söyleyin yalvarırım."

Göz yaşlarım birer birer yanağımdan süzülürken kalbim ağrıyordu.Bebeğimi kaybetmeye dayanamazdım.Çok sorumsuz bir anneydim bebeğimi koruyamamıştım.

Annem de ağlayarak bana bakıyordu omzuma elini koyup konuştu
"B-bebeğin iyi kızım.Korkudan bayılmışsın."

Kurşun sesi duyduğuma emindim oysa ki.
"Nasıl olur? Silah patladı duydum."

"O adam kendini öldürdü.Kurşunu kendine sıktı."

Babamdan gelen sesle anlık irkilsemde sonra kafama bir şey daha dank etti.Az önce bebeğimden söz etmiştim.Annemde biliyordu ve galiba babamda.Kafamı eğip gözlerimi yumdum.

"Kızım sırası değil biliyorum ama sana sormam gerekenler var."

Gözlerimi açıp yüzüne baktım.
"Şimdi konuşmak istemiyorum eve gitmek istiyorum evime gitmek istiyorum."

"Kızım lütfen bari bizim eve gel tek başına kalırsan aklım sende kalır."

"Gerek yok kendi başımın çaresine bakabilirim.Merak etmeyin Ömer abim karşı komşum zaten."

Yorgunlukla yatağıma uzandım.Mecburen annem kabul etmek zorunda kalmıştı.Üstüme gelmek istememiştiler.1-2 saat içinde taburcu olmuştum.Ömer abim eve bırakıp işi olduğu için gitmişti.

Benimle hiç konuşmamıştı.Kızgındı bana.Hamileliğimi sakladığım için.Herkesten saklamıştım.Yatağa daha çok kıvrılıp uyumaya çalıştım.

"Merhaba bebeğim nasılsın? Annen biraz hasta gibi.Evet bende iyiyim.Yakında görüşeceğiz bebeğim çok yakında."

Zihnimde duyduğum seslerle yerimden fırladım.Etrafıma baktım.Kimse yoktu.Rüya mıydı gerçek miydi ayırt edememiştim.Bazen uykuyla uyanıklık arasında bir şeyler görürdünüz gerçekliğini ayırt edemezdiniz.Herhalde bu da onlardan biriydi.

Ama karnımda dolaşan sıcak elin varlığı çok gerçekçiydi.Kafayı mı yiyordum? Elimi karnımda dolaştırıp gülümsedim.Bebeğimin varlığı iyi hissettiriyordu.

Gözlerim doldu babasını hala bulamamıştım.Her kimse kendini çok iyi gizliyordu.Onu aradığımın farkında mıydı? Belki de farkındaydı.Sinirle yerimden doğruldum.Ne zaman bulacaktım onu? Ya da paşa hazretleri kendini ne zaman gösterecekti tartışılır.

Yerimden kalktım acıkmıştım.Mutfağa doğru ilerledim.Mutfağın ışığını yakacaktım ancak zaten ışığın açık olduğunu gördüm.Biri vardı.İçeri temkinli bir şekilde girdim.Elimde bibloyla adımladım.

Masada yemekler yapılmıştı.Salak kafam tabii ya Ömer Abim hazırlamıştı.İlerleyince arkası dönük Ömer Abimi gördüm.Bana kırgındı gönlünü alabilirdim.Gülümseyerek ona ilerleyip arkadan sarıldım.

"Ömercik bana küsmüş mü? Bi de kıyamazmış bana.Oy oy dünya yakışıklısı." Diyerek göğüs kaslarını sıktım kıkırdayarak.

"Ömer dediğin umarım abin olan Ömerdir aksi halde katil olacağımdan emin olabilirsin."

Duyduğum sesle gözlerimi şokla açtım.Kollarım şaşkınlığım yüzünden yanlarıma düştü.Bu ses?

Hassiktir Ömer Abim değildi...

Bu arada son bölümü atmamdan neredeyse 1 yıl geçecekmiş galiba.105 K olmuşuz kurgunun bu kadar okunması mutlu etti beni🥹
Tekrardan görüşmek dileğiyle...