DOLUNAY

19.Bölüm

Halit'den

Yıllar sonra bir kızım olduğunu öğrenmiştim.Bu benim için çok başka bir duygu.Kokusunu bilmediğim birini özlüyorum.Daha hiç sarılamadığım bana "baba" dahi dediğini duyamadığım  kızım var.

Benim yavrum yıllarca babasız büyümüş kim bilir ne eksiklerle büyüdü.Böyle olmasını istemezdim.Onu birkaç haftadır sadece uzaktan izliyordum.Ona zaman veriyordum çünkü beni kabullanmesi konusunda onu zorlamak istemiyorum.

Şimdi tekrar o kapıdaydım.Kapıyı çaldım.Güzeller güzeli Asena'm karşımdaydı.Özlemle baktım suretine.Hayatımda gördüğüm en harika kadındı.Yıllardır onsuz yaşamak zorunda kalmıştım.

O güzelim kaşlarını çatmış bana bakıyordu
"Ne var yine niye geldin?"

Hiç bilmesede bu kızgın hallerine bayılıyordum.

"Öncelikle içeriye girebilir miyim?"

Bir an hayır diyecek olduysa da bir şey demeden kapıyı araladı.İçeri geçip salonda karşılıklı oturduk.

"Güzelim sencede bu yanlış anlaşılmaları konuşma zamanı gelmedi mi?"

"Ne yanlış anlamasından bahsediyorsun Halit? Her şey ortada konuşacak bir şey yok."

Sinirlensemde sakin kalmaya çalıştım
"Bak Asena sen saçma sapan bir mevzu yüzünden yıllarca kızımla beni ayrı bıraktın.Yeter artık bitirelim şu sorunları."

Hızla ayağa kalınca bende ayaklandım.İşaret parmağını göğsüme doğrultup doldu dolu gözleriyle konuştu

"Asıl sana yeter hem beni aldat sonrada gel bana bağır çağır.Hem diğer çocuğunla mutlu bir hayat yaşamışsındır.Bu kadar dert etme."

Olduğum yerde kalakaldım.
"Ne çocuğundan bahsediyorsun Asena? Benim tek çocuğum Dolunay."

"Hala yalan söylüyorsun.Yaşından başından utan be adam."

Birkaç adımda aramızdaki mesafeyi sıfırlayıp belindem tutarak kendime çektim.O gözler yıllar geçmiş olsada aynı bakıyordu.

"Ehh yeter be benim gözüm senden başkasını gördü mü ki başkasından çocuğum olsun be Asena'm."

Dişlerini sıkarak konuştu
"İnanmıyorum sana gözümle gördüm ben o metresini de çocuğunuda.Bana artık yalan söyleme."

Elimi kaldırıp yanağına koydum.
"Ah Asena'm kim bize oynuyor? Kaybettik birbirimizi.Sen gittin ben yarım kaldım.Şu yüreğim var ya hani senden sonra sendeki gibi hiç atmadı ki.Bize oyun oynamışlar kaybetmişiz."

Gözünden akan damlalara benimkide karıştı.

Çalan telefonumla irkildim.Geri çekilip telefona baktım.Ömer arıyordu.Açıp kulağıma yasladım.

"Alo komutanım çok önemli bir şey söylemem gerekiyor."

"Söyle koçum."

"Komutanım kızınız...Yani Dolunay,Ufuk Kara tarafından kaçırıldı."

"Ne" diye kükredim.

Asena merakla bana bakıyordu.

"Nasıl olur bu nasıl kaçırır kızımı? Neredeler şu an haber var mı!"

Dediğim şeyle Asena olduğu yerde sarsıldı.
"Kı-kızım mı?"

"Komutanım haber vermek için Dolunay'a yazdım ve konum istedim.Attığı konum civarı telefonu orda bulunmuş ama kızınızdan bir haber yok."

"Anladım hemen geliyorum ben."
Telefonu kapattım.

"Kızım mı kaçırılmış nasıl olur bu Halit?"

"Bilmiyorum güzelim gidip bakacağım."

"Bende geliyorum."

Hızla evden ayrıldık.

Ah kızım daha kollarımı sana sarmadan seni kaybedemem.Nolur şu an iyi ol,nolur...

Evett bu bölüm Halit'in ağzından oldu.Anne ve babanın sorunlarını çözmeden Dolunay'la babasını direkt karşılaştırmak istemedim.

Bakalım gelecek bölümde neler bekliyor bizi😈😈