24.Bölüm

2.5K 99 3
                                    


Aynadan kendime çeki düzen verip annemgilin yanına gitmek için koridorda yürürken düşünüyordum.Kafam patlayacak derecede ağırıyordu.Her şey üst üste geldiği için bünyem artık iflas bayraklarını çekmişti.

İlerlerken bi hemşire beni durdurup Ömer'in normal odaya alındığını söyledi.Teşekkür edip numarasını söylediği odanın kapısına geldim girecekken içerden duyduğum sesle durdum.

"Oğlum bizi korkuttun be yavrum."

Babam Ömer'e söyleniyordu.

"Endişelenmene gerek yok.İyiyim bak biliyorsun böyle şeylere alışkınımdır baba."

Baba mı? Bu ne demek oluyordu?

"Bilirim eşek sıpası küçükkende yerinde durmaz yaralanırdın sonrada sanki canın hiç yanmamış gibi davranırdın."

Bu söylenenlere anlam veremiyordum kafam karışmıştı.Babamın başka bir çocuğu mu vardı yani? Bu düşünceyle gözlerim doldu.Ne yani ben baba baba diye özlemini çekerken o başka çocuğuna mı babalık yapıyormuş.Kalbim acıyla kasıldı.

"Hanımefendi içeri mi gireceksiniz?" Arkamdan bana seslenen doktorla kendime geldim.Belli belirsiz kafamı sallayarak kapıyı çalarak odaya girdim.

Ömer'in sağında annem solunda babam oturuyordu.Beni gören Ömer'in gözleri ışıldadı.Gülümsemek gelmedi içimden

"Kızıl cadıda nerde kaldı diyordum bende."
Sırıtarak yüzüme bakmaya başladı.Gözlerimi devirerek annemin yanına oturdum.

"Geçmiş olsun Ömer." Diye mırılandım.

Kaşlarını çattı
"Ömer mi abi diyeceksin kızım abi."

Az önce konuştuklarını duymasam belki diyebilirdim.

"Pardon neden abi diyecekmişim acaba?"

Göğüslerini gere gere böbürlenerek konuştu.
"Çünkü ben senden büyüğüm sende benim kız kardeşimsin unuttun mu?"

Aklıma cümlesi geldi
"Benim Peri kızım tam da karşımda duruyor.Üzülme abicim ben üzülmüyorum çünkü kız kardeşimi buldum."

Bu söylediklerini maneviyata yormuştum biyolojik kardeş olabileceğimiz aklıma gelmemişti.Nedense sinirlendim babama yıllarca baba demişti.Belki de küçükken hep onunla beraber uyumuştu.Ben küçükken geceleri ağlarken o babamın kollarındaydı.İçim kıskançlıkla doldu.

"Evet benim abim var adı da Asaf.Başka bir abi istemiyorum ben tıpkı Çağan Babamdan başka baba istemediğim gibi."

Söylediğim sözleri üçüde beklemiyordu.Yüzlerindeki ifadeden anlaşılıyordu.Hepsinde gözlerimi dolaştırıp son kelimelerimi üstüne basa basa babamın gözlerinin içine baka baka söyledim.Gözlerinde oluşan hayal kırıklığını çok net gördüm.

Ortam sessizliğe bürününce annem sessizliği bozdu.
"Kızım elbette onlarda senin manevi abin ve baban ama öz-"

Cümlesini tamamlamasına izin vermedim.
"Ne o anne bakıyorumda eski sevgiline çabucak alışmışsın.Ne çabuk unuttun aldatıldığını.Gururun yok mu senin ha?"

Suratıma yediğim annemden 2.tokkattı.Savrulan başımı anneme çevirdim.

"Bu attığın 2.tokattı Asena Yıldırım.Unutma bu tokadıda ben unutmayacağım.Sizi artık görmek istemiyorum.Git bu adamın koynunda ağla ama bana gelme affetmeyeceğim.Unutma anne çocukluğumun bir diğer katilide sensin."

Bir şey söylemelerine izin vermeden ordan çıkıp gittim.

***
Yazardan

Odadan çıkan Dolunay'la Asena olduğu yerde sarsıldı.Duydukları ağır gelmişti.Kızından bu sözleri işitmek epeyce afallatmıştı.

Kafasını Halit'e çevirdi.
"Ben kızımın çocukluğunun katiliyim.Ben ne yaptım? Böyle olacağını düşünmemiştim.Ben kötü bir anneyim."

Güçlü duruşuyla bilinen Asena Yıldırım ağlıyordu.Zayıf yönünü kimseye göstermekten hoşlanmazdı.

Halit hızla gelip sevdiği kadını kollarıyla sardı.Asena itmeye çalışsada Halit izin vermedi.

"Şşşt kendini suçlama güzelim.Benim hatam özür dilerim.Bize bunu yapanlara her şeyi ödeteceğim.Hayatımdaki bu güzel iki kadının ağlamasına sebep olan kim varsa ellerimle öldüreceğim."

Kendine yemin edermişcesine konuştu.Dolunay'ın söylediği sözler onuda kırmıştı.Her şeyin düzelmesi zor olacaktı.Ama her şey düzelene kadar çabalayacaktı.

Derin düşünceler içinde olan odada bir kişi daha vardı.Dolunay'ın söylediği şeyler sinirlenirmişti kıskanmıştı ona yıllarca abilik yapan adamı.Ve üzüldü ona kız kardeşim demişken onun abim değilsin deyişi.

Bugün bu odada 4 kırık kalp bir araya gelmişti.Belki mutluluk yakın bir zamanda uğrardı ya da belki de daha kötü günler onları bekliyordu.

Evettt kaos perilerim ve ben geldiiik.Bakalım neler olacak

Sizce Ömer Dolunay'ın öz abisi mi?

Dolunay ailesini affetsin mi?

Annesine söylediklerinde haklı mıydı?

DOLUNAYHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin