DOLUNAY

27.Bölüm

Başımı cama yaslamış taksiden akan yolu izliyordum.Eve gidip uyumak istiyordum.Çok yorucu bir gündü benim için.

Hastanedeki işler,hastaneden çıktıktan sonra başıma gelen kaçırılma ve beni 2.defa kurtaran isimsiz kahraman.

Ona kim olduğunu sorduğumda sadece yüzüme bakmıştı.Daha ne olduğunu anlamadan koşarak uzaklaşmıştı.Ne kadar peşinden koşsamda yetişememiştim.Şimdi eve gidip sadece uyumak istiyordum.

Gece yarısı hissettiğim mide bulantısıyla uykumdan uyandım.Lavaboya midemi boşalttıktan sonra salona geçip oturdum.Kendimi çok halsiz hissediyordum.

Salonda birkaç saat uyumuştum.Sabahın pencereye vuran ışığıyla yerimden kalktım.Biraz başım dönüyordu ama mide bulantım geçmişti.

Hazırlanırken dolabımdan ayağıma bir şey düştü.Eğilip elime aldım.Bu bir künyeydi üstünde A.K yazıyordu.Bu künye o geceden bir kanıttı.

Hazırlanıp evden çıktım.Hastaneye gidecektim.Karnım ağırıyordu sanırım regl olacaktım yaklaşık 2 aydır olmuyordum.Bu her zaman olan bir şeydi bazen 3-4 ay regl olmadığım oluyordu.

Hastaneye gelip soyunma odasında üstümü değiştirdim.Çalan telefonumu cebimden çıkarıp baktım.Çağan Babam arıyordu.Ona hiçbir zaman amca diye hitap etmemiştim.Küçükken hep Çağan derdim.Annem kızsada o zaman hayran olduğum biriydi Çağan Babam.

"Alo Dolunaycığım nasılsın?"

Bir süre işler yüzünden yurt dışındaydı.Bu kaçırılma olayından haberi olduğunu düşünmüyordum.Haberi olmaması daha iyiydi.

"İyiyim yakışıklı sen nasılsın oralara gittin unuttun bizi."

"Diyene bak evden gittikten sonra inadını verdin yüzünümü gösterdiğin oldu."

Haklıydı.Onunla da görüşmek istememiştim.Ama ona kırgın değil kızgındım.Zamanla geçmişti o da."

"Her neyse kızım döndüm ben.Bizim hastanede staja başlamışsın bugün iş çıkışı odama gel bi kahve içelim."

"Tamamdır uğrarım görüşürüz."

"Görüşürüz dikkat et kızım."

Telefonu kapatıp odadan çıktım.Staj yaptığım bölüme geldim.Doğum bölümündeydim.Bebekleri aşırı severdim ama uzaktan.Bence bi çocuğun sorumluluğunu almak onu büyütmek çok zor bir şeydi be herkes anne baba olmamalıydı.

Bölüm sorumlu doktor Sarp Karaca isminde bi doktordu.Sempatik bir adama benziyordu.İşini gözlemlediğim kadarıyla çok severek yapıyordu.Bebeklere bakarken gözleri ışıldıyordu.Bu istemeden yüzümde tebessüm oluşturdu.

"Oo daha ikinci günden boşlanmış işler."

Aniden sağımdan gelen sesle irkildim.Doktor Sarp'tı.Karşıma geçti.

"Korkuttum mu kusura bakma."

Zoraki tebessüm ettim.
"Sorun değil hocam ayrıca daha mesai yeni başladı."

"Bi de lafı cebinde olanlardanız ha?" Diyerek sırıttı.

Aslında bunu başkası söylese gıcık olabilirdim ama bu adamın mizacına yakışıyordu.

"Estağfurullah."

"O zaman hadi iş başına asker sağa dön."

Dediğiyle kahkaha atmamak için dudağımı ısırdım.Yan bakış atıp gülümsedim.

"Emredersiniz."

Son bir bakış atıp arkamı dönüp ilerledim.Aniden başım dönünce sendelemedim.Sarp Hoca anında yanıma gelip kolumu tuttu.

"İyi misin sorun ne?"

Hala başım dönüyordu soğuk ter döktüğümü hissediyordum.Ayrıca midemde bulanıyordu.Gözlerimi açık tutmakta zorlanıyordum.

"İyiyim iyiyim sorun yok."

Bi anda etrafın kararmasıyla yere düştüm.

***
Gözlerimi yavaşça açtım.Hasta yatağındaydım.Başıma ağrı girince sızlandım.Kolumda bitmiş serumu çıkardım.Odanın kapısı açılıp Sarp Hoca girdi.

"Hop hop yavaş kalkma hemen biraz dinlenmelisiniz."

Başıma mesaj yaparken dediği şeyle kaşlarımı çattım.

"Dinlenmelisiniz?"

Kocaman gülümsedi.

"Tebrikler anne oluyorsun.Hamilesin."

Ne?

Evettt bölüm geldi

Anlık okuyucular:NOLUYO NOLUYOO BU AŞAĞILIK YERDE!

Böyle bir şey beklemeyenler butonuyum
Kabul edin kimse böyle bir şey beklemiyordu.

Kitabın olay akışı nasıl gidiyor? Hoşunuza gitmeyen bir şey var mı?

Sarp?

Bundan sonraki bölümlerde Sarp'ı çok göreceğiz haberiniz olsun.🌸🌸

Vote atmayı unutmayın yorumlarınızı bekliyorum ona göre ilerleyeceğim.