DOLUNAY

5.Bölüm

Küçükken hani bazı şeyleri anlamazdınız ama büyüyünce anlardınız ya.Ben babamın olmadığını büyüdükçe anlamıştım.

Annemin anlattığına göre annem hamile olduğunu öğrenince çok sevinmiş babama söylemek için sabırsızlanıyormuş.

Söyleyeceği gün babamın şehit olduğunu öğrenmiş.Anneme küçükken babalar nasıl olur dediğimde babamı anlatırdı.Babaların hayallerimizde yaşadığını zannederdim.

Bir gün okulda bana babasız piç denildiğinde ağlayarak eve gelip bunun ne demek olduğunu sormuştum anneme.O da baba kavramını anlatmıştı.

O gün 2.babam olmuştu.Çağan babam.Kendisi annemin çocukluk arkadaşı.O gün bana "baban belki hayallerinde yaşıyor ama istersen bana baba diyebilirsin" demişti.

O günden sonra Çağan dayım,babam olmuştu.Asaf onun tek çocuğu,eşi Asaf Abimin doğumunda ölmüş.

Geçmişi düşünmeyi bıraktım.Taksiden indim.Geldiğim yere baktım.Büyük bir askeriyeydi.Nöbetçi askerlere yaklaştım.Zaten bana bakıyorlardı.

"Merhaba ben Ufuk Kara'yla görüşmek istiyordum."

İkiside düz ifadeyle baktı.Sağdaki cevap verdi
"Buraya her önüne gelen giremez nesi oluyorsunuz?"

Düşündüm ne desem ki şimdi.Aklıma gelen şeyle sevinçle atıldım.

"Nişanlısıyım,evet evet nişanlısıyım."

İkisi birden gülmeye başladı.

"Ne oldu niye gülüyorsunuz?"

Soldaki yapmacık gülmesini durdurup cevap verdi.
"Sen bizi salak mı sandın? Çınar komutanım ve nişanlılık komik duruyor.Hem olsa bilirdik değil mi? Hadi bacım yoluna."

Sinirle ikisine baktım
"Ne diyorsun sen be. Çınar komutanın nişanlısına böyle dediğini duyunca ne yapar düşündün mü?"

İyice gaza gelmiştim.Salla yavrum salla.

İkiside düşünmeye başladı.

"Hem siz benim kim olduğumu biliyor musun? Abim polis sizi şikayet ederim."

Durdum bi an da bu söz şu anki bana uymuyordu.Hem abim doktordu benim be alaka.Aklıma annemin asker olduğu geldi.Tam söylemek için atılacaktım ki katı bir ses duydum.

"Noluyor burda?"

Bakış açıma giren kişiyle gözlerim kısıldı.Bulmuştum sonunda.

Gözleri benimle kesişti.

"Bu arkadaşlara laf anlatıyorum seninle görüşmek istediğimi söyledim benimle dalga geçtiler."

Biraz daha acındırmam gerekti
"Hatta hakaret ettiler."

Sinsice önümdeki nöbetçi askerlere baktım.İkiside Ufuk geldiğinden beri diken üstündeydiler.

"Doğru mu bu?"diye askerlere sordu.İkisininde tutuşmuştu.Gülümsedim.

"Komutanım valla biz bilmiyorduk özür dileriz."

Bana dönüp
"Yenge sana inanmadığımız için kusura bakma."

"Sorun değil canım hadi hadi çekilin şurdan."

Çınar sinirle yüzüme bakıyordu.Şaşırdık mı aaa hayır.

"Yenge mi?"diye sorunca bu sefer tutuşan taraf bendim.

"A-aa Ufukçuğum istersen bunları odanda konuşalım olur mu?" Koluna girip ilerletmeye çalıştım.Bakın çalıştım diyorum adam kaya gibi yerinden oynamıyor.