Deel 2

546 15 0
                                    

Wat zou er aan de hand zijn?

Ik schudde  even met mijn hoofd....
Hoor ik dan wel zo.

Het was gelukkig niet zo druk op de weg....

Onderweg stopte ik nog voor een boodschapje bij de Appie…De telefoon ging weer. Ja met Yasmine nogmaals, waar blijf Je?  Vroeg ze opgejaagd.
"Doe rustig… Ik ben zo thuis" ik ben zo thuis.

"Ik moest even wat boodschappen doen", zei ik. Je hoeft niets voor het eten mee te nemen. "Ik heb voor het eten gezorgd"  zei Yasmine.

Mijn ogen gingen nu wijd open...
Ik kon even niet geloven wat ik hoorde. Yasmine die voor het eten zorgt is echt nieuw voor mij.

Sinds papa en mama overleden zijn, heeft ze volgens mij nooit in de keuken gestaan, daarvoor ook niet, dacht ik.

Ik dwaalde in mijn gedachten. Hoe zou het leven zijn als zij er nog waren. Het is nu bijna 5 jaar dat ze verongelukt zijn. Ik was net 18 en Yasmine was net 13. Samir was gelukkig wat ouder, 24 jaar.

Gelukkig mochten we toen in het ouderlijk huis blijven. De tranen slrongen alweer in mijn ogen.....
Dit blijft pijnlijk.....Plotseling hoor ik een stem. Mevrouw? Mag ik er langs? Sorry, natuurlijk, zei ik. 

Ik pakte snel mijn mandje en sjeesde door de Alberthein, cola, chips, chocolade. Allemaal troep, maar ik moest ongesteld worden. Verder ook nog maandverband. In no time stond ik al bij de kassa. Eindelijk aan de beurt.

Ik gooide letterlijk als over de band, en laat iets vallen. Voordat ik wilde bukken had iemand het al gepakt.

Je hebt……….dit laten vallen. Mijn maandverband, hoezo akward? Lekker verschut. Ik werd knalrood. Hij keek mij diep in mijn ogen en begon te glimlachten.

Wat een verschijning. Lang breed postuur. Gaat waarschijnlijk 7 keer in de week fitnessen. Mooi zacht donkerbruin haar en prachtige donkerbruine ogen. Ik betrapte mezelf op staren.

" Bedankt" zei ik snel, en draaide mij snel om naar de kassière.  Ik.was zo beschaamd.  Ik wist niet hoe snel ik weg moest gaan.  Dan hoor ik weer die stem roepen.

Stop, je vergeet iets….

Wat ben ik nu weer vergeten?
Ik zuchtte. ..... Ik zag hem mijn kant op zijn pas versnellen. Hij stopte en keek mij lachend aan....

"Je bent vergeten mij je nummer te geven".

Pardon? Ik kan je niet volgen"zei ik .

Ik ben Adam, het is misschien een cliché maar ik heb het gevoel dat ik je eerder heb gezien" zei hij. 
Zou ik je nummer mogen, gewoon een keertje wat drinken.  Sorry Adam, geen interesse" zei ik  en liep snel door naar de auto.
Wat dacht hij nu.....echt ziek in zijn hoofd

Ik durfde niet meer om te kijken. Ik stapte mijn Polo in en zuchtte diep. Wat overkomt mij, kom op Sarah, verman je, zei ik keer op keer.

Het was druk op  weg en uiteindelijk arriveerde ik in Houten. We woonden vroeger in Rotterdam, maar na mijn studie Accountancy zijn we verhuisd naar Houten.

Mijn broer Samir is in Utrecht gaan wonen. Ik en Yasmine zijn in een nieuwbouwwijk gaan wonen. Samir en ik hebben beiden de zorg over Yasmine. We wonen in een mooi appartement met liefst drie slaapkamers en heel industrieel ingericht.

Ik ben gewoon niet die girly girly meid.  Samir betaalt haar studie, rijbewijs en geeft haar zakgeld. Ik zorg voor een het eten en een dak boven haar hoofd.

Daar ben je eindelijk? Hoorde ik Yasmine zeggen. Zeg het eens, waar is brand? Riep ik sarcastisch.

Schat…ze trok mij bij mijn hand richting de bank. Je weet hoeveel ik van je houd, en jij ook van mij hoop ik" zei ze en zette een lieve lach op.

"Ik moet je om een GUNST vragen". Volgende week is er een benefiet/feestavond in Brabant. Er komen daar allemaal bekende mensen.

" Er is muziek, eten en zelf een modeshow". Ik wil daar heel graag heen met Hoeda. Het start om 7 uur tot 1 uur. Entree is 89 euro.

Er komen echt alleen keurig mensen"zei ze . Please mag ik gaan? Heb je het ook met Samir besproken? Vroeg ik.

Nee, ik hoop dat jij dat kan doen" zei ze me een pruillip. En hoe hebben jullie het vervoer etc. geregeld? 

Hoeda gaat vervoer regelen en we willen morgen voor jurken gaan kijken" zei ze. Luister Yasmine, je weet hoe ik er in sta. "Ik houd niet van zulke bijeenkomsten" zei ik op een harde toon.

"Ik vind dat jij het eerst aan Samir moet vragen en als hij oké is, dan vind ik het oké.

"Je bent geweldig zus" zei ze en pakte de telefoon.  Plotseling hoorde ik de doorbel.

Wie is daar? riep ik door het intercom. Amel, doe de deur op. Binnen no time stond ze in de hal. "Ik heb groot nieuws"  zei ze lachend .

" Ik ga trouwen. Imrane heeft mij gevraagd". Hij komt morgenavond met zijn ouders.
Ze keek mij en ze straalde....

"Ik ben zo blij voor je" zei ik. We omhelsden elkaar en de tranen stoomden over onze wangen.
Tranen van geluk.
Echt jullie horen bij elkaar, zei ik....

Ze hebben zeker al 2 jaar een relatie. Veel ups en downs. Eindelijk is het zover.  Amel en ik zijn al zeker 6 jaar echte vriendinnen. Ze is 2 jaar ouder en zij stond na het overlijden van mijn ouders echt voor mij klaar. Ze is niet alleen een vriendin, maar ook net een zus voor mij.

Plotseling hoorde we Yasmine schreeuwen aan de telefoon. Hoezo moet ze met mij mee? Ik ben 18 en ik heb geen oppas nodig" schreeuwde ze.....

Sanir, Ik ga niets fout doen. Je kan mij gewoon vertrouwen". Waarom ben je altijd zo? Ze hing op en gooide telefoon op de bank.

"Het is altijd hetzelfde gezeik met hem en ze liep boos naar haar kamer. We hoorden de deur keihard dichtslaan.

 We hoorden de deur keihard dichtslaan

Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Wat is liefde zonder vergeven  (VOLTOOID)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu