Wat is liefde zonder vergeven (VOLTOOID)

Deel 86

Ik moest een week nog in het ziekenhuis blijven voordat ik naar huis mocht. Iedereen was heel zorgzaam. Ik kreeg kaarten en bloemen toegestuurd.

Alex stuurde zelf een Barbie die in het gips zat. Saida en Amel kwamen op bezoek en belden ook elke dag.  Said en Latifa kwamen ook langs.
Adam was ook niet weg te sturen. Hij zat constant aan mijn bed, maar toch voelde ik een afstand.
Hij was anders dan anders....

Ik mocht eindelijk naar huis en Adam zou mij weg brengen. Ik weet niet wat Adam had, maar hij was weer heel stilletjes. Hij hield alleen mijn hand vast. Hij durfde mij niet  eens vast te houden en ook niet te zoenen.

Wat was er nou?
Is hij op mij uitgekeken? Wat is er gebeurd?. Waarom doe hij zo afstandelijk? Ik had het gevoel dat hij beetje bij beetje afscheid nam.

We waren eindelijk thuis en Adam hielp mij met mijn spullen. Ik zat nog in het gips. Het was mijn rechterarm en ik ben ook rechtshandig. Het was alleemaal ook heel onhandig. Adam zette de spullen in de hal en wilde weer weggaan.
Adam? Zei ik.Ja schatje, kan ik even met je praten?.

Tuurlijk, wat is er? Vroeg hij.

Ga maar even op de bank zitten. "Dat is voor mij ook prettiger"zei ik .

Je doe al een week heel raar ....
Ik probeer mij alles te herinneren maar het lukt mij gewoon niet"zei ik

Kan jij mij vertellen wat er gebeurd is? Ik begreep dat ik jou als laatste heb gezien.

Ik krijg wel vlagen van het ongeluk te zien, maar het is nog vrij onduidelijk.

" Ik wil gewoon de waarheid weten" zei ik. Ik wil dat je niets achterhoudt. Je hoeft mij niet te sparen

Hij knikte en zei verder niets.

Ineens begon hij  te huilen. Ik schrok van hem en wist even niet wat ik moest doen of zeggen....Ik heb hem nooit zien huilen...

Sarah, het is allemaal mijn schuld" zei hij." Ik ben de reden dat jij de auto-ongeluk hebt gehad. Hoe bedoel je? Vroeg ik

Hij veegde zijn tranen weg en zuchtte een paar keer....
Ik bleef hem aankijken...

"Ik ga je alles zeggen maar eerst wil ik Amel bellen" zei hij. "Ik wil dat je straks niet alleen hier blijft. Adam wat is er? Je maakt mij bang....………….Hij hoorde mij niet meer want hij was al aan het bellen. Amel Kun je over 15 minuten hier zijn? Vroeg hij..... Bedankt Amel, ik wil Sarah niet alleen hier achterlaten" zei hij en hing op.

Ik bleef hem aangapen. Ik kon hem niet volgen...
Hij ging tegenover mij zitten.....

Hij zuchtte weer...
Adam, zeg het gewoon, siste Ik zijn kant op.

"Sarah schatje, jij kwam de dag na onze verloving met mij praten omdat jij  met iets ei hij . "Je vertelde dat je op jonge leeftijd verkracht was" zei hij. "Toen je het verhaal vertelde werd ik heel hard  terug in het verleden gegooid" zei hij weer.
" Ik heb jou ooit verteld dat ik met een groot geheim zat". Hij begon weer te huilen.

"Toen ik een jaar of 20 was leefde ik een wereld ver buiten de realiteit". Ik was alleen bezig met de criminaliteit, Alcohol seks en drugs, daar draaide het om.
" Ik wilde groot worden en Geld verdienen". Ik begon ook te dealen.

"Alleen op een dag wilde ik proberen wat ik zelf verkocht" zei hij met brok in zijn keel.....Het was een nieuwe lading en de kopers waren geen personen om te vestigen..  Ik beloofde kwaliteit....

Ik had daarom ook die avond gesnoven en was aan het trippen. "Behoorlijk van de kaart" zei hij . "Ik had ook nog alcohol op".
Wollah, ik weet het niet eens meer....

Hij schraapte weer zijn keel...

"Ik was mezelf niet en zag alles van alles voor mijn ogen".
Ik ben toen naar buiten gegaan.....Ik kan mij niet alles nog 100% herinneringen alleen dat ik mij vastgreep aan een meisje.

" Het is niet goed te praten", zei hij met een gebroken stem.
" Ik heb dat meisje verkracht". Oh ya rabi"  help mij"… En dat meisje bleek achteraf jij te zijn"  zei hij .: Ik wist het niet schatje"….Wollah ik wist het niet. 

De tranen stroomden over mijn wangen. Ik kon niets meer uitbrengen. Ik was met stomheid geslagen.
Ik begon mij weer het ongeluk te herinneren en wat ervoor gebeurde... Het kwam beetje bij beetje terug.....

Ik keek hem weer aan."Toen ik helder was en wist wat ik gedaan had, ben ik terug gegaan". Er was niemand meer.

"Ik heb dagen op het punt gestaan om naar het politiebureau te gaan. Maar ik durfde gewoon niet". Ik hoopte zo dat iemand aangifte zou doen en dat ik het zou zien bij opsporing gezocht.

" Ik had misschien dan de moed  om mijzelf aan te geven".

"Jij hebt denk ik nooit aangifte gedaan en daarna besloot ik om weg te gaan".

"Het ging bergafwaarts" zei hij....
Alcohol werd mijn vriend......
Ik had al zondes begaan, het zou toch nooit meer goedkomen....

Mijn vader sprak mij niet meer aan....
Ik kreeg ruzie met mijn moeder en dat was mijn keerpunt.

Haar woorden raakten mij....
Ze zei dat ik mijn leven moest verbeteren en dat ALLAH  vergevingsgezind  is...
Ik was haar enige zoon en ze eiste van mij mezelf te verbeteren.......alleen dan zou ik haar en mijn vaders respect krijgen....

Op dat moment dacht ik dat Allah mij een tweede kans heeft gegeven.

"Een kans om opnieuw te beginnen…Ik ben daarna naar Antwerpen verhuisd". Een nieuwe start....Ik kon het ook niet meer verdragen om in Rotterdam te blijven.

" Elke meisje keek ik aan of zij dat misschien was."
Hij stond op en keek mij heel verdrietig aan. "Het spijt mij zei hij....
Ik hoorde het verdriet in zijn stem..

Als ik de tijd terug kon draaien, dan was het nooit gebeurd.....
Het spijt mij.... Hij schraapte  zijn keel en keek mij weer aan.

"Ik ga niet  weglopen van mijn fouten" zei hij . "Als je nog aangifte wil doen, ik ben waar je mij voor het ongeluk hebt gelaten" ……..

Ik kon niets meer uitbrengen, alles werd helder….ik kon mij weer alles herinneren. Ik hoorde Adam nog praten met Amel en de tranen stroomden over mijn wangen…………