Wat is liefde zonder vergeven (VOLTOOID)

Deel 33

"Klootzak" zei ik.  Ik had je te pakken of niet? Ik draaide mij om en wilde weglopen. Ik voelde de woede weer opkomen...
Hij denkt echt dat dit humor is...

Ik slikte en liep weg....
Ik voelde zijn handen om mijn midsel.

Schatje, hij kuste mijn nek. Ik wilde je alleen maar pesten" zei hij op een hese toon.

Ik maakte mij los van hem.  "Wacht maar jongen, dit ga ik je betaald zetten. Ik laat je nog zien wat ik met pestkoppen doe" zei ik op een serieuze toon.

Ik neem de uitdaging aan, zei hij lachend.

Maar we moeten nu naar de rest, straks gaat Said nog raar denken. Said? Ja Said, hij was hier toch? Wat vindt je trouwens van Said vroeg Adam. 

Nou begon ik,…. hij is leuk, lief, grappig en ziet er bovendien ook nog goed uit en….Stop, hij onderbrak mij.
Ben je jaloers? vroeg ik. Jaloers? Nee echt niet, zei Adam…..
Ga dan snel omkleden. Ze wachten. Hij keek mij heel verward aan.... Ga. Je korte broek is nat….Oh ja dat klopt….

Tien minuten later stond hij weer voor mij neus, Hij zei helemaal niets.  "Kom we gaan" zei ik. Waar? Naar het strand, naar de rest van de groep. Hij was echt de kluts kwijt.

Onderweg naar het strand stopte hij ineens.  Hij keek mij vervolgens heel doordringend aan. Sarah, zei hij.

"Ik hoor geen schatje" zei ik plagend. Hij herhaalde, Sarah schatje,…. Jaaaa, wat is er?. Wat je net over Said zei…..ik begon te lachen . Zit dat je dwars? Dat zei ik om je te PESTEN….

Hij zuchtte. "Jij bent zo een makkelijk prooi voor mij en ik ben nog niet eens begonnen" zei ik lachend. Maak je borst maar nat……. Is dat was Yasmine bedoelde? Vroeg hij....

Gelukkig zagen we Yasmine en Zakia op ons afkomen.
"Hallo dames" zei Adam. Dag Adam, kunnen we straks op die blauwe bootjes. Ze zien er zo mooi uit. Maar we kunnen beter eerst wat gaan eten" zei hij. We gaan het straks vragen maar ik beloof niets. Okidoki zei Yasmine en weg waren ze.

Sarah mag ik een verzoekje doen. Ga je gang, JA heb je NEE kun je krijgen.

Kunnen we deze 2 dagen een wapenstilstand houden? Vroeg hij.

"Ik ben zo gelukkig dat ik je naast mij heb en ik wil gewoon van ons genieten" zei hij.

Ben je bang dat je de strijd gaat verliezen? Vroeg ik.
Nee echt niet, zei hij. Die strijd pakken we daarna meteen op" zei hij plagend. Alleen ik wil nu alleen maar liefde voelen. Verder niets.

Deal, zei ik...wanpenstilstand. Handje schudden?
"Jij bent echt para" zei hij en we liepen verder.

De avond was geweldig. We vaarden met bootjes. Echt met deze groep was het echt spannend....Het was sons oombest eng, maar ook heel gezellig.
De zee was vrij rustig en iedereen had gelukkig zijn zwemdiploma De prachtigste binnenstad en de stadsmuren waren ook heel blauw geschilderd.
De stad was klein maar magisch. We genoten van het straatjes, de winkeltje en de meiden genoten vooral van het windsurfen.

We aten lekkere visgerechten en we hebben heerlijk langs het water gewandeld. In de avond  brandden allemaal kaarsjes in windlichten op de tafel langs het water. We gingen ook paardrijden. Het gaf zo'n een romantische sfeer.

Said en Hicham vertelden verhalen van vroeger. Het was inmiddels donderdag ochtend en we moesten echt weer inpakken.

Saida zou meteen doorgaan naar EL Jadida. Vrijdag is haar henna-avond en zaterdag was de bruiloft. Wij gingen weer terug richting Marrakesh.

We besloten om even met z'n allen te gaan ontbijten.  Ik en Saida waren de enigen aan een tafel gaan zitten. De mannen gingen bestellen en Yasmine en Zakia liepen hen achterna.