Het verhaal van Sarah en Adam...
Een liefde die vanaf het begin ONMOGELIJK WORDT GEMAAKT
Deze blijft een verassing.🤫🤫🤫..
Is het liefde op het eerste gezicht of is het voorbestemd?
Is het verwederzijds?
Kunnen ze de beproeving aan?..
ER Is één sta...
Latifa keek vervolgens Said aan. Die moeders zijn zussen. Wist je dat niet? Vroeg ze.
Nee dat wist ik niet. Ik weet verder niet wat er tussen hen speelt, alleen dat ze samen zaken zei ze . Reduan liet er niet veel los. Het was altijd zakelijk aan de telefoon...
"Zij wilde ook iets beginnen en hij zou partner worden"....Ze zuchtte....Ik weet het niet, zei ze
"Het is goed" zei Said. Wees blij dat je van hem af bent." Hij was jouw liefde echt niet waard" zei Said.
"Dat weet ik nu ook" zei Latifa. Het is misschien pijnlijk maar ergens ben ik nu ook blij dat ik die miskraam heb gehad" zei ze .
Ze slikte ... "Anders moest ik de rest van mijn leven met hem dealen". Klopt zei Said.
" Je kunt je leven nu op nieuw beginnen" zei hij. Sterkte met alles. Said stond op om afscheid te nemen.
"Ik wens je nog veel ei hij en keek haar meelevend aan.... . "Bedankt voor je informatie" zei hij. Geen dank" zei Latifa.
Ik stond ook op om met Said te vertrekken. Ik wilde hem nog even spreken. Latifa. Ik spreek je morgen lieverd. Als er iets is, of je hebt iets nodig, aarzel niet om te bellen" zei ik.
We praten dan morgen hoe we het met het werk doen? Ze knikte en ik gaf haar een knuffel. Ik liep samen met Said richting de uitgang.
En? Vroeg ik aan Said, heb je iets nog aan die informatie.? Ja tuurlijk. We hebben de link Reduan en Hind. Dat verklaart waarom ze beide in Marokko waren.
" We hebben ook de link Dina en Yassine" . Nu alles nog bij elkaar" zei hij . Maar ik kom er wel uit. Ik begon te lachten. Je hebt je roeping gemist. Je had een detective moeten worden" zei ik. Hij lachte ook. Misschien wel. "Maar ik ben nog niet zo oud. Ik kan mij nog omscholen" zei hij. "Gelijk heb je". Je bent nooit te oud om te zei ik .
We namen afscheid op het parkeerterrein en ik reed weer naar huis. Ik wilde eerst langs de supermarkt. Ik hoopte dat de Albert Hein nog open was.
Gelukkig was dat ook zo. Ik liep snel door de gangen en voordat ik het wist stond ik weer bij de kassa.
Waarom weet ik niet, maar mijn gedachten gingen terug naar mijn eerste ontmoeting met Adam. Het leek zo ver weg. Ik miste hem zo....Dit deed pijn
Ik voelde tranen op komen maar kon ze net op tijd tegenhouden.
Ik zuchtte een paar keer.... Ik zag die ogen voor mij... Die lach en vooral de rimpels op zijn voorhoofd als hij weer met zijn wenkbrauwen fronste...
De gevoelens die hij aanwakkerde waren zo intens.... Ik zuchtte weer... Ook nu, ik was weer alles om mij heen vergeten.
Was hij echt de ware voor mij? Nee, ik denk het niet, anders waren we nog bij elkaar.
Ik heb vandaag nog gezien maar ik miste hem enorm. Is het misschien omdat ik nu weet dat ik hem waarschijnlijk nooit meer ga spreken. Ga ik hem ooit vergeten.... NEE, NOOIT....
Ik zuchtte…..Ik probeerde maar aan iets anders te denken.
Mevrouw, dat is dan 21, 65 euro. Ik schrok van de kassière. "Sorry ik was zo in zei ik en zette een glimlach op .
Geen probleem. Wilt u een bonnetje? Vroeg ze. "Nee bedankt" zei ik en stopte de spullen in mijn tas.
Ik hoorde ineens iemand kuchen. Ik keek om en zag dat Hind stond. Ik schrok en draaide mijn hoofd weer om. Ik wist niet hoe snel ik weg moest lopen.
Hier had ik helemaal geen zin. Hoe eng is dit?.... Vandaag hadden we het nog over haar...
"Sarah stop" hoorde ik haar roepen. Ik keek om en iknzag haar op mij af rennen. Wat moet deze heks nou weer, ik ga mij echt niet laten kennen. wollah, ik laat mij niet intimideren.
Zo zo, hoe is het met je? Vroeg ze.
Ik hoorde dat je in het ziekenhuis lag. Gaat het al weer met je?
Ze deed zo poeslief dat ik echt aan mezelf begon te twijfelen of ik dit niet hallucineerde. "elhamdoelilah" zei ik. En wie heeft jou verteld dat ik in het ziekenhuis lag?
Adam, antwoordde ze heel kort. Oh okay, zei ik droog." Ik dacht dat Reduan jou heeft ingelicht" zei ik op een sarcastische toon .
Weet je zeker dat het niet Reduan was? Vroeg ik weer. Ze trok nu helemaal wit. Dacht ze nou echt dat ik geloofde dat Adam contact met haar heeft.
"Trouwens" zei ik, je hoeft mij geen cadeaus meer te sturen. Ik heb al mijn antwoorden " zei ik . Ik blufte, maar ik wilde haar reactie zien. Ze keek mij alleen maar gapend aan.
"En nog iets". Je hoeft mij niet meer te volgen. De politie volgt mij ook om te zien wie mij volgt" zei ik weer. Laat Adam en mij met rust... Als je mij je adres geeft , stuur ik je een uitnodiging voor de bruiloft, zei ik op een serieuze toon...
Ze zei niets meer en liep meteen door. Kutwijf dacht ik bij mezelf." Nu heb ik je". Jij zit er achter. Ik laat mij echt niet kennen.
Ik stapte in de auto en was zo trots op mezelf. Jammer dat ik dat inzicht niet eerder had. Ik had er denk ik heel anders mee moeten omgegaan. Misschien waren Adam en ik bewoon bij elkaar...
Ik hoorde de telefoon gaan. Het was een onbekend nummer. Ik sloeg het nummer als "onbekend" op.
Ik wilde kijken of ik iets in de WhatsApp kon zien. Een profielfoto of zo iets. Maar er was niks te zien. Het nummer belde mij weer op.
Weet je, ik neem gewoon op. Hoi met Sarah, zei ik……..Ik hoorde wat geluiden maar er werd niets gezegd. Ik riep daarna maar heel bot.
" Als je belt moet je ook praten." …..Dit is wel heel onbeleefd. Ik hing daarna op. De telefoon ging weer…….. Dit kan Hind niet zijn..... Te snel,....Ik heb haar net gesproken.... De telefoon bleef overgaan....
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
