Wat is liefde zonder vergeven (VOLTOOID)

Deel 12

Ik opende mijn ogen en keek rond om mij heen. Waar ben ik ? Ik had ook een droge keel. Amel riep ik? Sssst, rustig hoorde ik Adam zeggen. Amel is even koffie halen" zei hij. 

Waar ben ik ? Vroeg ik weer.
Je bent in het ziekenhuis. Ziekenhuis? Vroeg Ik.
Ik schrok en ging rechtop zitten. Mijn hoofd voelde nog zwaar aan. Ik sloot weer mijn ogen....
"Doe kalm" riep Adam. Wat is er gebeurd? Je bent flauw gevallen. Toen ik bij jouw appartement kwam deed Amel de deur open.

Ze was in paniek Ze zei dat je viel en kreeg je niet wakker. Ze wilde net 112 bellen maar ik nam je al snel hier naartoe. je reageerde iets meer maar viel weer weg....

Ik zuchtte. ......
Lieverd, het is volgens de arts niets ernstigs....
Je bent oververmoeid en er was iets met je evenwichtigsorgaan....
Ze hebven nog wat controles om alles uit te sluiten" zei hij weer......
Ik keek en ik zag dat ik een infuus hing....
Ze hebben bloed geprikt, en
Je hartritme wordt ook in de gaten gehouden....

Ik sloot weer mijn ogen..

"Bedankt Adam, Ewa Safi, zou jij ook voor mij doen" zei hij

Amel liep net binnen met de koffie. Ze gaf 1 beker aan Adam. Kijk wie er eens wakker is" zei ze op een vertoelende manier. Ik begon te lachen.
Aaaau mijn hoofd. "Je doet net of ik een kind ben".

Ze begonnen allebei te lachten. Amel? Ja schatje, zei Amel.  Je hebt Samir en Yasmine toch niet gebeld? Vroeg ik.
Nee mop, echt niet." Ik heb wel tegen mama gezegd dat het laat wordt en dat ik misschien bij je bleef slapen" zei ze. Ze weet ook van niets.

Oh bedankt, zei ik.....De dokter liep net binnen. "Goedenavond" zei hij.

Nou vrouwtje, je liet ze allemaal wel even schrikken"zei hij . Ik heb hier de uitslagen. Niets ernstigs maar je moet echt aan je voeding gaan werken. Een ijzwertekort , Maar ook nog een extreem lage suikergehalte.
Dat is iets wat we in de gaten willen blijven houden" zei hij weer.....

Je bloeddruk is ook iets aan de lage kant. Als er net te veel stress aanwezig, dan kan dat leiden tot flauwvallen of hypo's. "Je kan in coma raken" zei hij.

"Het klinkt heel ernstig nu allemaal, maar ik zeg het om je er bewust van te maken". Je blijft vanavond hier en als het goed is, mag je morgenvroeg naar huis" zei hij.

Ik wil liever naar huis, als het kan. Nee echt niet" zei hij.....
Je hartritme was ook even niet stabiel en hij weer naar het monitor.....
Hij keek naar Adam en Amel. Eén   persoon mag bij je blijven.
De verpleegkundige zal een extra bed neerzetten als je dat zou willen" zei hij.

Hij nam afscheid was daarna meteen weg.

Amel stond op en zei: Ik ga even naar je huis. Ik haal je spullen. Telefoon, pyjama en dan kom ik terug. Ik blijf bij je" zei ze. Nee dat hoeft niet, zei Adam, ik blijf wel slapen.

Ik keek Adam verward aan. "Nee dat hoeft niet. Amel kan blijven" zei ik.

Ik blijf", PUNT UIT en riep Amel mee naar de hal.
Nou ja zeg, mag ik zelf beslissen....
Ik schudde met mijn hoofd....oh dat deed pijn....
Ik ging weer liggen en keek om mij heen....

Even later kwam hij terug. Amel is even je spullen gaan halen" zei hij. Ik blijf bij jou en zij slaapt bij jou thuis.

"Ik breng je dan in de ochtend naar haar toe" zei hij weer. Zij hoeft dit weekend niet te werken, dat zei ze net tegen mij.

Hij ging naast mij op bed liggen en omhelsde mij. Sorry schatje.
Hoezo sorry? Vroeg ik.....Als ik niet boos aan de telefoon was, was je misschien niet gevallen.

Zeg dat nou niet, jij bent Allah niet, jij had dit niet kunnen weten. En ik hoorde je niet eens aan de telefoon.....

Van wie zijn die rozen dan? Vroeg hij weer....Het zat hem nog dwars....
Dat weet ik dus niet, ik dacht van jou. Anders had ik jou toch niet gebeld" zei ik met een zucht.