Wat is liefde zonder vergeven (VOLTOOID)

Deel 67

Ik keek hem wat verward aan...
Adam, zei ik weer...

"Ja schatje. Zeg maar niks". We hebben het er over als je je wat beter voelt" zei hij.

" Blijf maar lekker liggen". Je moet echt even rustig aandoen" zei hij op een zachte toon.

Maar hoe weet je dat ik hier was? vroeg ik.

" Said heeft mij gebeld" zei hij. Waar zijn je sleutels? We gaan even je auto ophalen" zei hij weer.

Ik was helemaal nog in de war. Ik denk dat ze in mijn tas zitten" zei ik. Hij pakte mijn tas en haalde de sleutels eruit. Hij keek mij nog even aan, maar zei niets. Ik kon zijn blik ook niet echt plaatsen. Hij liep vervolgens weg.

De verpleegster liep naar binnen en vroeg hoe het met mij was. "Ik heb nog hoofdpijn maar verder gaat het prima" zei ik.
Kun je zitten? Vroeg ze...
Ik knikte....en ging rechtop zitten...

Het is ook een flinke klap geweest, zei ze.... "Vier hechtingen, Je moet het niet onderschatten", zei ze.

" Ik zal even pijnstillers laten voorschrijven" . Van de arts mag je zo dadelijk naar huis.

Heb je iemand die jou naar huis kan brengen? vroeg ze. Je weet dat je zo niet mag zo rijden.

Ja, dat is geregeld" zei ik.

"Je mag hier wachten maar ook in de grote wachtzaal". Wat jij zelf prettig vindt.

" Ik ga liever in de wachtzaal zitten" zei ik. Dat is goed, zei ze vriendelijk.

Ze pakte een rolstoel en duwde mij verder naar buiten.  Ze wees mij een stoel aan en haalde een beker water.

Als het niet gaat, aan de bel trekken, zei ze lief....
Je moet ook.een paar keer gewekt worden in de nacht, zei ze....
Ze hielp mij daarna om op de bank te zitten...

Bedankt, zei ik

Ze knikte en ze ging daarna weg...

Ik heb bijna een uur op  Adam en Said gewacht. Het was wat drukker op de weg en met het parkeren duurde het blijkbaar ook een eeuwigheid.

Adam kwam bij mij zitten. Sarah wil je nu naar Huis? vroeg hij.

Nee, dat wil ik niet" zei ik . Hij keek mij verward aan.
" Ik wil eerst  weten hoe het met Latifa is" zei ik. Ik snap het, zei hij." We gaan even vragen of er meer bekend is". Daarna gaan we naar huis. Je moet echt je rust gaan nemen" zei hij.

Ik had het gevoel dat Adam niet wilde dat Said bij mij bleef. Hij nam Said ook mee om een verpleegster te zoeken.

Ze liepen vervolgens samen terug met een verpleegster..
Ze glimlachte vriendelijk...
Kunt u mij vertellen hoe het met Latifa is? vroeg ik.
" Met latifa gaat het gezien de omstandigheden goed" zei ze. Ik mag er niet te veel overzeggen. Je kan haar morgenvroeg bezoeken" zei ze weer.
Oké, mag ik dan wel  vragen hoe het met haar baby is.
De verpleegkundige schudde met haar hoofd.

"Het is een miskraam geworden"zei ze... dit magbik eigenlojk ook niwt zeggen, zei ze.... 

Ik kreeg een brok in mijn keel en de tranen prikten in mijn ogen. meskiena, zecwikde de baby houden....

Kan ik haar echt niet zien? Vroeg ik...Nee, ik zal wel zeggen dat je naar hebt gevraagd" zei ze.

Je partner heeft de gegevens achter gelaten..
Als er iets is, dan nemen we contact,  zei ze.
" Fijne avond nog". Ze liep daarna meten weg.

Adam en Said keken mij aan maar zeiden beide niets. Sarah lieverd, laten we naar huis gaan en morgen komen we terug" zei Adam. Ik knikte alleen maar.