Het verhaal van Sarah en Adam...
Een liefde die vanaf het begin ONMOGELIJK WORDT GEMAAKT
Deze blijft een verassing.🤫🤫🤫..
Is het liefde op het eerste gezicht of is het voorbestemd?
Is het verwederzijds?
Kunnen ze de beproeving aan?..
ER Is één sta...
Ik stond ineens oog in oog met Reduan. Wat doe jij hier? schreeuwde hij... Hij duwde latifa aan de kant en liep op mij af.
Ik slikte.... Ik zette een stap achteruit.. De angst bekroop mij.... Ik begon moeilijk te ademen...
Wat doe jij hier? Schreeuwde hij...
Kennen jullie elkaar? Vroeg Latifa angstig. Tuurlijk ken ik deze h**r" schreeuwde hij.
"Zij denkt dat ze zomaar iemand kan afpakken van een ander. Hoe bedoel je? Vroeg ik boos. Precies hoe ik het zeg" siste hij.
Adam is niet wat je denkt en hij hoort zeker niet bij jou" siste. "Maar dat komt later". Jij gaat nog zien wat er gaat komen" zei hij en zette een grijns op.
"Wollah, Ze laten geen haartje op je hoofd".
Mijn hart begon als een gek te bonken... Latifa keek mij angstig aan...
Ik slikte en keek Reduan aan... Hij draaide zich om naar Latifa... Nu wil ik mij eerst bezig houden met deze h***r. Hij draaide zich om naar Latifa
"Jij wilt nu beweren dat het mijn kind is, vuile h**r" schreeuwde hij. Hij liep vervolgens op Latifa af en greep in haar keel.
Het kind is echt van jou, huilde Latifa. Ik lieg niet, jammerde ze...
"DAN HAAL JE DAT KIND WEG". Hij bleef in haar keel grijpen. Ik zag Latifa naar adem happen. De tranen stroomden over haar wangen. Alsjebliefylt laat mij los, huilde ze... Ik kon het niet aanzien.
Bij mij gingen de stoppen los.... Klootzak, laat haar los" schreeuwde ik....
Ik vloog op hem af om hem van haar weg te krijgen. Hij duwde mij keihard weg en ik landde met mijn hoofd op de tafel.
Ik hoorde een klap en een pijnscheut ging door mijn hoofd....
Het werd heel wazig voor mij ogen. Ik leek ook verdoofd....en ik zag hem nog op Latifa trappen maar ik kon niet overeind komen.
Ik greep naar mijn achterhoofd en ik voelde dat het nat was… Ik hoorde hem daarna schreeuwen en schelden…
Latifa hoorde ik niet meer huilen….
Hij liep op mij af en schopte mij tegen mijn hoofd. Aauww....schreeuwde. ...Ik.Daarnavoelde nog een schop...
Het werd nu zwart voor mij ogen…..
Ik werd wakker..... Ik had het koud en begon te trillen.. Mijn hoofd voelde zwaar....
Ik denk dat ik wel 5 of 10 minuten weg ben geweest. Ik kon met moeite mij ogen open doen. Ik keek even rond en ik zag Latifa liggen.
Mijn hart ging te keer..... Ik zag daar dood liggen. Er was totaal geen beweging. Mijn hoofd bonkte en ik kroop naar haar. Ze reageerde niet. Ik begon te huilen...
"Ya rabi laat haar niet dood gaan". Redaun was nergens te bekennen.
Ik zocht mijn tas...... Ik kroop weer richting de tafel....
Ik greep daarna naar mijn tas. IK belde meteen 112. Gelukkig kende ik het adres uit mijn hoofd. Ik kon verder geen stap zetten, de woorden kwamen ook met moeite uit mijn mond.
Mijn hoofd voelde zwaar en ik zag bloed bij de tafel. Mevrouw, blijf kalm, hoorde ik aan de telefoon.. ..De politie is onderweg...
Ik.liet mijn telefoon vallen I enk kroop voorzichtig naar Latifa. Latifa kun je mij horen? Vroeg ik huilend... Alsjeblieft lieverd, zeg iets.....
Ik huilde alleen.Ik wist niet wat ik nog kon doen. Ik voelde haar pols. Ik voelde ook bij haar hals. Er was een hartslag.... Oh ya, rabi, el hamdoelilah ze leeft nog......
Heeeelllllup! Schreeuwde ik...... Ik keek alleen om mij heen....
Gelukkig hoorde ik snel een ambulance in de straat. De politie stormde ook binnen. Binnen enkele minuten reden we al richting het ziekenhuis.
Het ging heel snel.....We reden meteen richting het eerste hulp. Latifa is meteen doorgevoerd. Ik kon meteen naar de behandelkamer.
Ze gingen wat onderzoeken, want ik bleef maar overgeven. De wond moest ook gehecht worden.
De verpleegkundige keek mij meelevend aan. Kunnen wij iemand voor u bellen... U kunt met een hersenschudding niet rijden.... Ik slikte.... Mijn auto was ook niet hier.....
Ik regel het" zei ik.
Ik wilde Yasmine en Samir niet ongerust maken en Amel was op het werk. Ik besloot om Said te bellen.
Iemand moest regelen dat mijn auto thuis komt. Ik mocht ook niet rijden....
Ik belde Said en hij nam gelukkig meteen op. Said, mag ik je om een gunst vragen? Vroeg ik met een onvaste stem....
Tuurlijk zeg het maar. Is alles goed? Je klinkt zo ander" zei hij...
Het gaat al beter maar ik ben nu in het ziekenhuis. In het ziekenhuis? Wat doe je daar vroeg Said geschokken....
Ik zuchtte. ... Ik ben aangevallen door Reduan. Reduan? Vroeg hij weer in shock... Wacht, ik kom zo. Said, mijn auto staat voor de deur van het huis van Latifa" zei ik. Een collega van mij. "Mijn auto moet daar opgehaald worden. Ik mag niet rijden" zei ik weer.
Het komt goed, dat ga ik regelen. Ik ben al onderweg, zei hij. Bedankt zei ik en appte hem het adres.... Hij moet toch hier komen. Hij heeft de sleutels nodig....
Nadat ik gehecht was mocht ik even gaan liggen in de behandelkamer.
Ik had inderdaad een zware hersenschudding lopen. Ze hadden nog geen nieuws over Latifa. Ik begreep alleen dat ze naar de OK is gereden.
De politie zou zo komen om een verklaring af te nemen.
Binnen een kwartier stonden de agenten al naast mijn bed.... Ik vertelde de politie wat er voor was gevallen. Dat Reduan dus een relatie met Latifa had en dat ze zwanger was van hem.
Ik vertelde ook dat hij mij eerder had lastig gevallen. Het zou toch naar boven komen. Ik kon maar beter eerlijk zijn.
De politie bedankte mij en gaf mij een hand. Ze zouden Latifa ook nog oproepen voor haar verklaring.
Mijn hoofd voelde weer zwaar aan en ik werd opnieuw misselijk. Ik moest gaan liggen van de verpleegkundige. Dat zijn allemaal symptomen die bij een hersenschudding horen" zei ze op een lieve toon. Probeer even te rusten" zei ze. Ik kom zo dadelijk bij u terug.... Ik was daarna in slaap gevallen. Ik weet niet meer hoe lang ik gelegen heb.
Ik voelde op een gegeven moment een hand over mijn haar en een kus op mijn hoofd. Ik opende heel voorzichtig mijn ogen. Adam?........
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
