Het verhaal van Sarah en Adam...
Een liefde die vanaf het begin ONMOGELIJK WORDT GEMAAKT
Deze blijft een verassing.🤫🤫🤫..
Is het liefde op het eerste gezicht of is het voorbestemd?
Is het verwederzijds?
Kunnen ze de beproeving aan?..
ER Is één sta...
Ik werd wakker en ik wist even niet waar ik was. Ik hoorde gepiep en probeerde mijn hoofd te draaien. Ik hoorde nog vage stemmen. Ik probeerde mij ogen te openen maar het licht was te vel. Ik sloot mijn ogen weer...
Adam, Adem, riep ik…. Mijn keel was droog en voelde schor.... Ik voelde mijn ook zo moe....
Adam spong op mij af. "Oh Allah bedankt" zei hij. Ik opende weer voorzichtig mijn ogen....Hij begon te schreeuwen dat ik wakker was. Voordat ik het besefte, stonden Samir en Yasmine aan mijn bed.
Het leek net alsof ik weer van de dood terug ben gekomen.... Iedereen leek in shock..... Ik keek ze aan en was gedesoriënteerd....
Ik zag Samir een brok wegslikken.
Hoi meisje, je bent er weer zei Samir. Adam wil jij even de arts roepen" vroeg hij.
Adam snelde zich de deur uit. Samir wat is er gebeurd? Waar ben ik ? Ik keek weer om mij heen...
"je bent in het ziekenhuis, lieverd" . Je hebt een auto-ongeluk gehad. We mogen Allah bedanken dat je het overleefd" zei hij..
Ik hoorde het verdriet in zijn stem . Ik.hiorde hem zwaarder ademen....IK keek hem vragend aan.
Kun je het je niet meer herinneren dan? Vroeg hij.... Ik.sloot mijn ogen en probeerde iets te herinneren.... Ik wist niets....ik schudde met mijn hoofd. Mijn hoofd voelde heel zwaar....
Ik probeerde mij weer te herinneren maar het lukte niet.... Een zwart gat...... Ik weet het niet" zei Ik...
"Dat is normaal schatje". Maar je ligt hier bijna 2 weken. Twee weken!!!! Zei Ik geschrokken .. Ja lieverd. "Je was in coma geraakt".
Ik keek yasmine nu aan.... Haar ogen waren opgezwollen en helemaal rood..... Yasmine begon ineens te huilen en omhelsde mij.
"Lieverd, ik ben er zei ik. Ze begon weer te huilen. "We zijn papa en mama verloren door een ongeluk en we waren bang dat jij het niet ging zei ze snikkend.
Yasmine schatje, ik ben er nog. Elhamdoelilah, ik ben er nog.... Samir kwam tussen ons beide.
"Sarah schatje. Ik breng Yasmine even naar huis. Ik kom straks terug"." Adam is hier. Ik kom met Youssra terug". Ilias kan dan bij yasmine blijven... Hij en zette een lieve glimlach op maar ik.zag dat zijn ogen nog vochtig waren... . Ik knikte.
Yasmine gaf mij weer een knuffel. Ze kuste mij op mijn voorhoofd en liep daarna weg. Ik zag dat ze haar uiterste deed om niet weer te huilen. Lieverd, als je morgen hier komt, wil ik dat je lacht, zei ik op een serieuze toon... Ze glimlachte en knikte.....
Ik wilde rechtop zitten... Ik voelde dat mijn hand zwaar was. Mijn arm zat in het gips. Veder had ik een verband op mijn hoofd.
Mijn mond voelde heel droog. Samir, kan ik wat drinken.? Vroeg ik. Lieverd we wachten even op de arts" zei hij. Ik weet niet of dat mag. Ik knikte en liet mij weer in het bed zakken...
Adam liep met een verpleegkundige naar binnen. De vrouw liep op mij af en knikte vriendelijk.
"Wat fijn dat je wakker bent". De arts komt zo om wat onderzoeken te doen"zei ze lief .
"Als alles oké is dan mag je ook wat eten en drinken" . Is goed bedankt.
Ik.kom zo bij je terug, Ze liep daarna weg. Ik zag Adam kijken en ik zag dat hij echt verdrietig was. Ik brak gewoon...
Hij zag er helemaal onverzorgd uit. Zijn ogen waren rood en opgezwollen. Hij keek mij alleen aan. Ik begreep het niet. Adam? Ja schatje. Wat is er? Vroeg hij.... "Het spijt mij zo erg" zei hij……Het spijt mij zo en hij begon te huilen….Wat bedoel je? Vroeg ik.....
De arts liep net binnen. "Goedemiddag Sarah". Fijn dat je weer wakker bent"zei hij op een toon.... "Je hebt ons enorm laten schrikken". Je hebt waarschijnlijk gehoord dat je in coma lag"zei hijweer . Ik knikte van ja.
Kun je je het ongeluk herinneren? Vroeg hij. Nee heel vaag, zei ik. "Ik herinner mij alleen nog een klap". Dat komt nog, het is heel normaal dat je geheugen even weg" is hij . "Binnen een paar dagen gaat het weer terugkomen". Je hersenen hebben de tijd nodig om alles te verwerken" zei hij weer .
Hij ging mijn bloeddruk opmeten en keek met een lampje in mijn ogen. "Je arm is gebroken maar verder gelukkig geen complexe zei hij . Gips gaat er over een week af. "Verder zijn een aantal ribben gekneusd".
Dat ga je wel voelen met eten hoesten etc. Hij lachte vriendelijk, Het is nu heel belangrijk dat je je rust pakt"zei hij. De arts noteerde daarna wat gegevens en keeknmij aan.... Ik kom morgen terug, maar voor nu ziet het er goed uit.... Hij keek mij aan en nam daarna afscheid.... Hij liep daarna vervolgens de kamer uit.
Adam kwam daarna aan mijn bed zitten en kuste mijn hand. Ik zag dat hij verdrietig was.
" Adam, ik leef nog" zei hij. Ja gelukkig maar, anders had ik mezelf in mijn hoofd geschoten.
"Doe niet zo gek", zei ik boos. Je moet die dingen niet zei ik . "Jij kan er niets aandoen. Wel zei Adam, maar dat bespreken we later" zei hij.
"Jij moet eerst aansterken" . Ik knikte. Hij stond op en gaf mij een kus op mijn voorhoofd. Ik was zo bang, zei hij... Hij gaf mij weer een kus op mijn hoofd.....
Ik bleef hem.verward aankijken.. Hij deed zo raar......Dit voelde ook vreemd Waarom kuste hij mij niet op mijn lippen, dacht ik.... Hij ging weer zitten en keek mij aan..... Hij zette met moeite een glimlach op.... Hij greep weer naar mijn hand..... Hij zuchtte en bleef erin knijpen.....wat doet hij vreemd.....ik moest even slikken.....
ओह! यह छवि हमारे सामग्री दिशानिर्देशों का पालन नहीं करती है। प्रकाशन जारी रखने के लिए, कृपया इसे हटा दें या कोई भिन्न छवि अपलोड करें।
