Wat is liefde zonder vergeven (VOLTOOID)

Deel 73

Ik was zo in paniek, ik kon alleen maar aan Adam denken. Waar zou hij zijn?
Is hij naar huis?
Waar is hij? Schreeuwde ik...

" Ik weet het niet", hij neemt niet op" zei said. Ik begon weer te huilen.ik ben hier aan het dansen en zijn vader was aan het sterven, zei ik jammerenf...
Lieverd, we wisten het niet. Hij ook niet" zei Said....

Oh ya rabi als hem maar niet overkomt.

" Je weet hoe hard hij gaat" zei ik snikkend.... . "Maak je geen zorgen"  zei Said. Hij is vast thuis. Doe rustig, zo heeft hij ook niets aan je….

Onderweg keek Said mij aan...
Sarah, probeer sterk te zijn...
Zo  heeft hij niets aan je....kom op...
Jij moet voor hem  en niet andersom, zei hij.

Ik slikte  en probeerde op mijn ademhaling te letten.....
De rit duurde een eeuwigheid….Ik was blij dat we  eindelijk aangekomen waren. Said! Zijn auto staat er niet" zei ik en mijn hart ging weer te keer....

Waar is hij? schreeuwde ik weer....
Wacht!!! zei Said, ik ga nog een keer bellen, weer geen gehoor.

Said, ga hem zoeken. Ik blijf hier" zei ik op een harde toon. Ga jij hier voor de deur staan? Vroeg hij...Ik kan jou zo niet achter laten.

Said, ik heb nog zijn sleutels nog. "Ga hem zoeken" schreeuwde ik.

Hij schrok van mijn stem...
Safi ik ga, zei hij...en keek mij aan...

De tranen prikten in mijn ogen.
"Laat mij weten als je hem gevonden hebt" zei ik snikkend.
Sarah, ik kan jou ook niet zo achterlaten...

Nee, ga alsjeblieft. ...Ik blijf hier totdat hij thuis komt. Weet je het zeker? Vroeg hij

Ik knikte alleen....
Hij zuchtte
Is goed, zei Said.  Spreken we het zo af? Bel jij mij als hij thuiskomt.?

Ga ik doen, ga nou maar" zei ik haast smekend.

Hij haaste zich weer naar de auto...
Said, riep ik hem na, sorry en Bedankt. Geen dank, het is ook mijn vriend" zei hij.

Er waren bijna 2 uren verstreken en er was geen teken van Adam. Ik zat maar op de bank en huilde. Said heeft een paar keer gebeld  met de mededeling dat hij hem nog niet heeft gesproken.
We wisten gewoon niet waar hij nu was.....
Als er maar niets ernstigs is gebeurd. ...
Uiteindelijk heb ik mezelf in slaap gehuild.

Ik voelde op een gegeven moment een hand over mijn gezicht glijden. Ik schrok meteen wakker…

SSST, ik ben het maar. Adam! Waar was je?
Ik begon keihard te huilen. Hij omhelsde mij en probeerde mij te sussen.

Saida vertelde mij van je vader"  zei ik huilend.
Ik.weet het, zei hij....
En we konden je niet bereiken"  snotterde ik . Ik was gewoon zo bang….en huilde weer.

Sarah schatje, even rustig. Ik ben hier. Ik keek hem aan en zag dat hij rode ogen had. Hij heeft ook gehuild. Zijn ogen waren rood en opgezwollen.

Ik omhelsde hem weer. Ik wilde hem niet los laten…..

Sarah schatje, alsjeblieft…smeekte hij bijna….
Even rustig blijven…. Hij bleef mij vasthouden.

Ik voelde dat ik rustiger werd. Ik begon ook beter te ademen. Hij pakt mijn gezicht met beide handen vast. "Luister lieverd". Papa was al jaren ziek, ernstig ziek.

"We wisten dat deze dag aan zou komen". Hij is al bijna 2 weken niet meer aanspreekbaar. Hij had heel veel pijn" zei hij met een gebroken sten.

"Het doet mij nog veel pijn dat hij er niet meer is. "Maar het is voor hem beter zo, hij was maar aan het lijden" . Hij zat 24 uur aan de morfine.