Wat is liefde zonder vergeven (VOLTOOID)

Deel 61

Thuis aangekomen gooide ik mijn tas in de woonkamer en ik liep ik meteen door naar mijn kamer. IK pakte mijn kussen stevig vast en begon maar te huilen.

Amel probeerde mij te troosten maar het lukte haar niet. Ik moest aan mijn ouders denken.
Alles kwam terug....
Het moment dat de agenten voor de deur stonden.....
Samir die met zijn hoofd tegen de deur bonkte en door het lint ging...
Ik mis ze zo erg.....
De tranen stroomden over mijn wangen....

Als die klootzak van Yassine niet dronken was en niet als een idioot reed dan waren ze hier nog. Ik zal het hem nooit vergeven. Hij mag boeten in de hel.

IK hoorde dat mijn telefoon maar ik wist even niet waar deze was. Even later liep Amel binnen.

"Yasmine heeft gebeld dat ze vandaag laat is. Ze gaat eerst met Hoeda de stad in en daarna moet ze  nog langs Samir" zei ze.  Ik knikte alleen maar.

Amel wist niet wat ze moest doen, mijn tranen bleven stromen. Even later belde Latifa om af te zeggen.

Ze was heel misselijk zei ze en ze ging eerder naar huis om te liggen. Het kwam mij ook goed uit. Ik had ook geen zin meer.

Sarah schatje, ik moet zo dadelijk weg want ik heb dienst. Zal ik je naar Samir brengen? Vroeg ze....

Nee,nee, ik blijf gewoon thuis.  Doe de deur achtet je dicht"  zei ik.Maar ik kan je zo toch niet achterlaten" zei ze met een bezorgde stem

Je hoeft echt niet te blijven het gaat wel weer.
Wollah ga maar...Als er iets is, bel mij zei ze en ze gaf mij nog een knuffel....

Lieverd, zei ze...
Nee ga zei ik.....
Ze ging weg en ik begon weer te huilen....
Ik probeerde weer rustig te worden.....
Ik adem diep in en uit...

Ik bleef op mijn bed liggen en het liefst kwam ik er niet meer uit.....
Ik maalde alles door mijn hoofd....
Ik werd al misselijk van de gedachten dat die klootzak mij gewoon bespioneerde....

Ik begon weer te huilen...
Het leek of ik het nooit verwejtvheb en dat het pas gisteren is gebeurd......

Voordat ik het wist, huilde ik mezelf in slaap.
Ik weet niet hoe lang ik geslapen heb maar opeens schrok ik wakker.

Mijn hoofd voelde heel zwaar aan. Ik keek even op de wekker en het was bijna half 6. Jeetje, ik heb zeker 4 of 5 uur geslapen.

Ik pakte mijn spullen en wilde naar de badkamer. Ik wilde eerst wat drinken. Mijn tranen zijn uitgedroogd op mijn wangen en mijn keel voelde schor.

Ik moest echt wat drinken. Ik slofte maar eerst richting de keuken. Ik schrok mij rot.
Adam? Wat doe jij hier? Vroeg ik...
Hoe ben je binnengekomen? Amel heeft mij binnengelaten.

Waar is Amel dan?. Ze is naar het werk" zei hij. Ze heeft mij gebeld omdat ze zich zorgen om je maakte" zei hij met een zucht. Ik ben toen meteen gekomen. Maar…….hoelang ben je hier? Waarom heb je mij niet wakker gemaakt? Vroeg ik.

"Ik wilde je even laten slapen, dat doet de mens goed".

"Amel vertelde dat je het moeilijk had". Ze wilde niet vertellen wat de politie heeft gezegd. Ze hoopt dat jij dat gaat doen" zei hij…. En ik eigenlijk ook.

Maar gisteren……Hij kwam op mij af en hield mij vast. "Denk je echt dat ik dat ging volhouden" .

Je hebt mij behoorlijk pijn gedaan. En om eerlijk te zijn, wilde ik dat proberen om afstand te nemen , maar na het telefoontje van Amel wist ik niet hoe snel ik hier moest zijn" zei hij met een gebroken stem....

Ik knikte en zei niets.....

Je hoeft niet boos op haar te zijn." Ik begreep dat zij niet vrij kon nemen en ze wilde je echt niet alleen achter laten" zei hij.