Het verhaal van Sarah en Adam...
Een liefde die vanaf het begin ONMOGELIJK WORDT GEMAAKT
Deze blijft een verassing.🤫🤫🤫..
Is het liefde op het eerste gezicht of is het voorbestemd?
Is het verwederzijds?
Kunnen ze de beproeving aan?..
ER Is één sta...
Ik wist niet wat ik hoorde. IK was verstijfd. Is dit nu werkelijk. Ben ik aan het dromen?.
Laat alsjeblieft dit niet waar zijn. Was hij degene die mij verkracht heeft. Dit KAN gewoon NIET.
Hij bleef mij aankijken, de tranen stroomden over zijn wangen. Ik schudde met mijn hoofd....
IK werd even niet goed. Ik wist niet of ik moest blijven staan of moet rennen. Ik kreeg het benauwd en ik kon moeilijk ademen. Mijn hartslag haalde het hoogtepunt.
Alles leek zwart te worden..... Ik voelde mij zwak, mijn knieën zakten in.....
De tranen stroomden over mijn wangen.... Ik werd teruggestuurd naar het verleden. Even in een paar tellen was ik weer 16. Ik zag mezelf weer lopen, helemaal alleen…. Alles kwam naar boven. Het was donker.....Die duw, die val.... Het schoot als een speer weer door mij heen...
Die angst, pijn ….IK begon te trillen ……Dit kan niet waar zijn, dit gebeurt niet…. Ik begon misselijk te worden alles om mij heen begon letterlijk te draaien....
"Schatje, laat het mij uitleggen" …Ik wist het niet'…. Hij wilde een stap naar mij toe zetten maar dat durfde hij ook weer niet. Ik zag de angst in zijn ogen het verdriet, maar ik kon niets voelen.
IK wilde niets meer voelen. IK was helemaal verward. Ik keek hem alleen maar aan, ik pakte voorzichtig mijn tas.
"Toe Sarah, laat mij het alsjeblieft uitleggen" zei hij smekend.
NEEEEEE, schreeuwde ik....
Ik wilde er niets van weten, ik wilde het niet eens horen….
Hij zette weer een stap richting mij. Ik gaf hem alleen maar een stopteken…. Ik bleef hem aan kijken. Ik kon dit gewoon niet te geloven. Dit kan niet waar zijn Wie heb ik hier nou voor mij?
Hij was de liefde van mijn leven, maar ook…. Oh ya ra bi, dit kan ik niet verdragen, dit is gewoon niet te accepteren ….Dit is gewoon niet mogelijk….
Ik kon niets uitbrengen Er waren geen woorden.... Ik kon niet Schreeuwen, NIETS
Ik moest hier weg....ik rende vervolgens naar de deur. Deur opendoen lukte maar niet…Ik bleef maar op de deurklink duwen. Uiteindelijke ging deze open.
Ik weet niet wat ik had, maar ik zette het op een rennen. Mijn jart bonkte......Ik wilde gewoon weg. Ik zag het niet meer. Ik wil hem nooit meer zien
Ik stapte in de auto en drukte zo hard ik kon op mijn gaspedaal. Ik wilde ook niet omkijken…Ik hoorde hem nog vaag achter mij roepen.
Ik leek verdoofd....Ik weet niet meer hoe ik de straten in reed, ik weet alleen dat ik op de snelweg was. IK hoorde getoeter en zag auto's langs mij gaan. Ik wist niet eens meer welke kant ik op ging. Ik nam de afslag en ging te hard de bocht in.
En toen gebeurde het………IK hoorde een knal ik had geen grip meer. Geen grip meer over het stuur… En even zag ik mezelf als een bal rollen……. Ik voelde een pijnscheut, maarcik leek verlamd....IK had even pijn ……daarna voelde ik niets meer…IK zag nog licht ……ik weet niet meer wat ik allemaal zag.
Gedaanten…Zijn dat mama en papa? Ik hoorde vaag stemmen... Ik voelde mij licht zweven.... ......................Het werd zwart……….
Het leven is een klok die heel lanzaam gaat Geen die haar stoppen kan, geen die haar in de weg staat
Seconden, minuten gaan voorbij Momenten van geluk, momenten van verdriet bestormen mij
Dan weer tikt het leven weer voort, Alles is verleden tijd, geschiedenis, waaraan zich niemand meer stoort
Dan op eens staat alles op stop Geen minuut meer, geen seconde meer Het leven is op.
К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
Mededeling: dit verhaal is fictief....nog ca. 5 delen te gaan
