Wat is liefde zonder vergeven (VOLTOOID)

Deel 16

IK probeerde op te staan, maar het lukte niet, auw..auww. Adam haastte zich naar mij. Schat wat is er, waar heb je pijn?

Au au. Mijn voet. Ik stond hinkelend op....

Stop, zei hij....Hij tilde mij voorzichtig op en liep met mij in zijn armen, het huis in. Hij legde mij voorzichtig op de bank. Laat mij kijken" zei hij. Het is mijn rechtervoet. Hij lege mijn been recht op de tafel.
"Ik denk dat je je enkel verstuikt hebt" zei hij. Hij probeerde te voelen, maar ik schreeuwde het uit.
Mijn enkel begon echt dikker te worden.  Ik ga toch even de spoedhulp bellen" zei hij. Dat is niet nodig, het gaat wel over" zei ik. Nee Nee, dit vertrouw ik niet. Straks is het gebroken...

Hij belde naar de huisartsenpost en we mochten meteen komen. Na een half uur was ik eindelijk aan de buurt. Een flinke val hoorde ik de arts zeggen.

Je moet toch even naar het ziekenhuis. Ze moeten een foto maken. Je hebt geluk" zei de arts. Het is de deur hier naast.

Het duurde en duurde. Leek wel een eeuwigheid.  Ik ben alleen maar temera ( lastpost), zei ik.
"Zeg dat nou niet gekkie" zei hij. Maar Ik ben blij dat het jou overkomt en niet mij  zei hij droog. Ik gaf hem een stomp in zijn zij.

En bedankt, zei ik. Hij begon te lachen, Sorry schat, je hebt echt veel pech" zei hij. Net die gast van Bassie en Adriaan. Ken je die nog. Hij zei altijd. IK HEB ALTIJD ZO'N PECH. Hij begon te lachen.
Stop er mee. Wil je? Voordat hij kon antwoorden werd mijn naam geroepen.

Mevrouw Elyazidi, komt u maar. Adam stond meteen op. We gingen een ruimte in en er werden wat onderzoeken gedaan. Een foto werd gemaakt.

We moesten weer gaan wachten. Wil je wat drinken schatje? Vroeg hij..... Nee dank je, nu even niet. Straks misschien. Hij haalde een bekertje water voor zichzelf.

Mevrouw, loopt u mee. Adam begon weer te lachen. "Lopen is momenteel niet haar ding" zei hij.lachend. Je bent niet leuk, zei ik boos. Ga jij maar in de wachtkamer wachten" zei ik op een harde toon.... Hij kan beter krukken gaan regelen" zei de arts.....
Die heb je de komende weken nodig.

De arts duwde mijn rolstoel. Hij reed mij richting de gipskamer....Mevrouw er zit een scheurtje in je enkel? Een scheur? U gaat tijdelijk in het gips.
Gips? Zei ik geschrokken.
"Maak je geen zorgen, heel dunne laag, om je voet goed te houden" zei hij.

Maar maar …..Ik ga over 2 weken met vakantie" zei ik. Dan is het er al af hoor" zei hij...

Adam kwam al terug met krukken. "Je kan ze blijkbaar hier lenen", zei hij met een grote smile.

"Bedankt voor alles" zei ik tegen de dokter.
In de gipskamer stond een verpleegkundige. ....Het gips werd gezet....

"Gips kan ook in het ziekenhuis in Utrecht er af" zei ze.  Oké bedankt, fijn om te weten.

Adam zette mij voorzichtig in de auto. Gooide de krukken achterin. Adam, ja snoepje." zei hij. Snoepje? Vroeg ik. Ja zei hij. Mijn dropje, mijn chocolaatje, mijn snoepje, mijn….. Hohoho, onderbrak ik hem.
Werk je soms voor de Jamin? Vroeg ik sarcastisch.
  Hij begon heel hard te lachen. Je humor heb je gelukkig nog. Echt een vrouw naar mijn hart, zei hij....

Adam wat ik je wilde vragen, kunnen we meteen naar mijn huis rijden? Vroeg ik. Niks er van, zei hij. Je blijft bij mij. Ik ga goed voor je zorgen" zei hij. Maar ….Niks maar. Nee Adam, echt.

Jacob stuurt mij morgen stukken om in te lezen. Wie is Jacob? vroeg hij geïrriteerd.
Rustig, mijn collega, supervisor een soort baas. Ik moet 2 afspraken van hem overnemen.

Ja kan toch niet zo werken" zei hij........
Wel, die klanten zijn belangrijk,  zei ik....
Ja rabi, hoe ga ik dat doen?
Ik keek weer naar mijn voet.....