Wat is liefde zonder vergeven (VOLTOOID)

Deel 89

Ik denk dat wij zeker 2 uur door het bos hebben gelopen. Ik vond het prettig. Het was zo rustig. Je kan echt je gedachten de vrije loop geven.

" Adam zei ook helemaal niets. Af en toe kneep hij in mijn hand. Dat was ook meer dan ik nodig had.......

Ik was zo in gedachten gezonken dat ik mijn telefoon niet hoorde overgaan.

" Schatje, je wordt gebeld"zei hij . Shit, ik pakte mijn telefoon en ik zag dat ik door Amel was gebeld.
Ik had zeker 3 oproepen gemist. IK belde haar meteen terug.

" OooH gelukkig, eindelijk"  hoorde ik aan de telefoon. "Meid je liet mij schrikken". Waar ben je?
" In het bos" zei il. Ben je gek geworden of zo, wat moet je daar in het bos,  alleen.

"Amel schatje, ik ben niet alleen. Adam is bij mij.  Adam, zei ik en keek hem aan....
Oh oké, je mag mij nooit meer zo laten schrikken" zei ze nog hf geschrokken....

Rijd je met hem terug? Vroeg ze. IK keek Adam aan. Hij pakte de telefoon aan.

" Amel maak je geen zorgen. Ik breng haar thuis". Oké, laat haar bellen als jullie thuis zijn" zei ze met een zucht. "  ja tuurlijk,Tot later" zei Adam  en hij hing op.

Wat wil je gaan doen? Vroeg Adam.

Ikmkeekneven om mij heen..."Ik weet het niet. Ik wil eigenlijk helemaal niets doen" zei ik.met een zucht.
Hij bleef mij aankijken...." Ik wil denk ik naar huis". Dat is ook goed.

Adam pakte mijn hand en we liepen weer richting de auto.  Hij deed de portier voor mij open en gaf mij nog een sn een kus op mijn lippen.....
Het voelde heel raar om weer naast hem te zitten. Hij keek mij aan en lachte. Wat is er? vroeg ik.
Nee niets. Ik ben alleen zo blij dat je weer naast mij zit" zei hij .

We  reden naar huus en we waren beide stil
Thuis gingen we maar even op de bank liggen.
ik legde mijn hoofd op zijn borstkas een hij ging met zijn handen over mijn haren.....
Dit voelde zo fijn en ik.sloot mijn ogen... IK wilde ook even niets doen, alleen bij elkaar liggen.

De twee weken daarna na kwam Adam wel elke dag langs. Gewoon om te kijken hoe het gaat. Hij was heel lief.

Hij kampte nog met enorm schuldgevoel. Ik wilde er ook niets over zeggen. We hadden kaar beloof om er ook nooit meer over te beginnen.....We praatten veel en we gingen ook veel uit. Ik moet zeggen dat ik hem steeds beter en beter leerde kennen....

Hij vertelde veel over zijn jeugd. Over zijn fouten beslissingen en over de sociale druk die hij door zijn vrienden ervaarde.
Het gemis van zijn vader en de eenzaamheid van zijn moeder die hem veel pijn deed....

Het was weer zondag en ik wilde maandag maar weer naar het werk. Ik voelde mij prima en ik had weer zin om van alles te doen mijn energielevel was weer gestegen en ik wilde niet meer stil blijven staan.....

Adam wilde vandaag nog even naar het strand.
Het was een warme dag.... Gewoon een dagje chillen.  even uitwaaien om  de week de volgende dag goed te starten....

Ik vond het ergens ook wel  prima. We zaten op een bankje en staarden naar het water. Het is toch wel bijzonder" zei ik.

Wat bedoel je? Vroeg hij.Je kan de zee niet oversteken door alleen maar te staren.

"Echt de zee is prachtig" zei hij en hij keek naar een meid die een surfpakje langs ons liep....
Ik kneep hem in zijn zij.....
Hij begon te lachen.....

Testen of je jaloers wordt" zei hij plagend.....
"Jij mag nooit meer naar de zee", zei ik....
Ik kom voortaan alleen ,zei ik.....
Ik maak je af" zei hij en keek mij heel lief aan.....