Wat is liefde zonder vergeven (VOLTOOID)

Deel 41

Ik keek Adam aan en weer naar Reduan
IK begreep het niet...
Ik keek gedesoriënteerd om mij heen...
Mensen keken mij aan en andere liepen weg...

De tranen stroomden over mijn wangen.

Adam liep op mij af en omhelsde mij innig.
Ik begin te snikken..... SSST, hoorde ik hem mij sussen. Hij hield mij nog steviger vast...Ik trok het niet meer. Ik begon te jammeren en te snotteren. Rustig schatje, loop maar even mee.

De menigte verspreidde zich. Iedereen liep weer rustig weg. Van Reduan was er niets meer te bekennen.

Yasmine en Zakia stonden op afstand. Zij waren ook helemaal in schock. Ze stonden maar te kijken. Ze waren gewoon met stomheid verslagen. Hoe een feest in een oorlog kan eindigen.

Een aantal meiden stonden om  hen heen. Ze stonden daar te smoezen. Yasmine zag mij aanlopen en rende  heel snel op mij af. Alles goed? vroeg ze geschrokken. Alles goed met jou? Vroeg ik met een brok in mijn keel....ook zij begon ineens te huilen.

Ik omhelsde haar en zo bleven wel 5 minuten in elkaars armen huilen. 

"Het is goed", zei Adam. "Maak jullie  maar geen zorgen. Het komt echt goed". Hij liet ons even verder uithuilen.

Ik weet niet of hij spijt had of niet, maar hij voelde mij zich wel verantwoordelijk voor de situatie. De schaamte droop van zijn gezicht af..

Hj bleef heel kalm en zei bijna niets.

Na een tijdje haalde hij ons uit elkaar. "Laten we maar gaan" zei hij  en we liepen alle drie richting de auto.
Ik kon geen woord uitbrengen. Ik was maar aan het huilen. Adam zette mij in de stoel en Yasmine ging achterin zitten.

Ik bleef nu in uit ademen...Ik was gewoon uitgehuild. Mijn tranen waren op en Ik kon niet meer.
Yasmine meskiena zette de hele tijd haar hand op mijn schouder. Ze huilde niet meer, maar ze wist ook niet wat ze moest zeggen.

"Her is niet erg", zei ze vervolgens. Iedereen vecht wel een keer. Kom op zus!  Zei ze, anders laat je mij weer huilen en door jou is mijn make-up al verpest" zei ze met een zielige stem..... Ik begon tussen mijn tranen te glimlachen.

Adam keek mij aan met een glimlach  en kneep daarna in mijn hand.
Ik trok mijn hand weg.....Dat heels van hem bleef Ik als een scene in een film herhalen....
Hij was gewoon meedogenloos.....

De reis leek wel een eeuwigheid te duren. Adam keek continue mijn kant op maar zei verder helemaal niets. Yasmine deed haar oortjes in probeerde wat te slapen. Het lukte haar ook niet echt om te slapen.

Alles ging door mijn hoofd. Ya ra bi waar ben ik in beland? Ik wil dit niet. Ik heb deze ellende niet nodig. Misschien is het misschien toch beter om afstand van elkaar te nemen.
Het gezicht van Reduan stond nog op mijn netvlies gebrand....
Ik zag hem steeds voor mij....

Alles maalde ik weer door mijn  hoofd...
Mijn hersenen maakten overuren.....
Uiteindelijk voel ik in slaap....

Ik schrok opeens wakker van de stem van Adam. "Schatje we zijn er" zei hij. Ik tilde mijn jurk op en liep op blote voeten richting het appartement. Ik zei geen woord.....

Yasmine volgde mij. Er werd geen woord gewisseld. Ze liep meskiena meteen naar de slaapkamer. Ik ging maar op de bank zitten. Later hoorde ik haar richting de badkamer lopen. 
Adam liep op mij af met een glas water. Hier drink wat' zei hij. ik schudde mijn hoofd van niet. Alsjeblieft één  slokje. Wollah, het gaat je goed doen" zei hij.

Ik dronk het glas toch in een keer leeg. Ik had het water toch meer nodig dan ik dacht. Hij keek mij aan lachte vriendelijk. 
Ik zuchtte. .......
Ik raak altijd met mijn gevoelens in de war rons hem....
Ik probeerde nu mijn gevoelens te parkeren....
Ik wist gewoon hoe ik mij nu moest voelen....
Ik zuchtte en keek hem aan. ...