Wat is liefde zonder vergeven (VOLTOOID)

Deel 45

Adam liep terug en ik kon aan hem merken dat hij niet zichzelf was.

Zijn blik en houding zeiden mij al genoeg....
Hij kan zijn gevoelens gewoon niet verbergen....
Acteren is niet zijn sterkste punt.

Ik wilde iets vragen over het envelopje maar ik ergens durfde ik het ook niet.

Ik was net in Nederland en wilde even geen ellende aanhoren. Yasmine mag dit ook niet weten...

Ik zuchtte en sloot mijn ogen.

De meeste mensen komen uitgerust terug van de vakantie  en daar kan ik helaas niet over meepraten.
Ergens ben ik nog blij dat ik deze week nog vrij ben. Ik nam daarom maar nog een slok van mijn cola.

Ik hoopte dat Adam zelf zou vertellen wat er aan de hand is zonder dat ik het zou moeten vragen.

Adam liep op ons af en ging  op de bank zitten. Ik keek hem vragend aan maar er kwam verder niets uit. Hij probeerde mijn ogen te ontwijken door steeds in gesprek te gaan met Yasmine.

Ik stond daarna maar op. Yasmine had inmiddels haar glas ook leeg. Kunnen we naar huis gaan?  Vroeg ik. Ik wil graag  vanavond nog alles uitpakken en mijn post checken" zei ik. 
Ik kreeg alleen PRIMA als antwoord.

Oké, dacht ik bij mezelf.
Het lijkt net of hij last heeft van een gespleten persoonlijkheid. Legt vrolijk de glazen neer en komt boos uit de badkamer terug.

Yasmine zat er bij, dus  ik zei er maar niets over.  Een halfuurtje rijden leek nu wel een eeuwigheid.
Hij was stil en ik nam.ook niet de moeite om iets te zeggen.

Thuis aangekomen kon ik eindelijk op de bank ploffen. Heerlijk, hier was ik echt aan toe. Mijn huis blijft mijn thuis.
Adam zette de koffers in de slaapkamer en ging naast mij zitten.

Yasmine wilde meteen naar Hoeda. Ik begreep het ergens ook wel. Ze hebben elkaar ruim 2 weken niet gezien.

Binnen 5 minuten hoorde ik haar al bij de deur....Maak je het niet te laat? Vroeg ik. We moeten nog boodschappen doen.

Ik ben binnen 2 uurtjes terug" zei ze.

Boodschappen doen? Vroeg Adam. Yep, ik heb geen Fatima die dat voor mij doet" zei ik sarcastisch.

Je bent toch niet jaloers? Vroeg hij lachend Zou ik dat moeten zijn dan? Vroeg ik bot...

Kom een keer op maandag of donderdag en dan ontmoet je Fatima" zei hij

Ik zag dat Amel al mijn post op de tafel had gelegd. Ik pakte decstapel en Ik bladerde er doorheen
Ik zag de uitnodiging van de politie en mijn hartslag versnelde....
Ik keek hem aan en ik wist niet wat ik moest zeggen...

Schatje, ik ga morgen met je naar het politiebureau" zei hij. Nee schat, dat hoeft niet.
Ik moet dit echt zelf doen, zei ik weer.

Ik moet toch alleen naar binnen om een verklaring af te leggen. Hoe wil je dan gaan? Vroeg hij.
"Je hebt geen auto" zei hij.

Er bestaat ook iets als het openbaar vervoer. Nee, ik ga met je mee.

Adam laat het nou een keer, Ik wil alleen gaan.

Oké, zei hij op een geïrriteerde toon.  wat ga je zeggen dan? Vroeg  hij weer.
IK WEET NIET WAT ZE GAAN VRAGEN, zei ik op een harde toon....

"Je kan beter niet te veel zeggen". Dat is echt veel beter. Ze zeggen voor niets ‘praten is zilver en zwijgen is goud”.

Dan kan ik nu maar het beste ZWIJGEN, zei ik geïrriteerd.

Ik weet niet wat er met hem aan de hand is, maar ik kan vandaag echt geen hoogte van hem krijgen.