Het verhaal van Sarah en Adam...
Een liefde die vanaf het begin ONMOGELIJK WORDT GEMAAKT
Deze blijft een verassing.🤫🤫🤫..
Is het liefde op het eerste gezicht of is het voorbestemd?
Is het verwederzijds?
Kunnen ze de beproeving aan?..
ER Is één sta...
Amal zag mij zo verloren bij zitten en omhelsde mij. Hoi lieverd, hoe is het met je? Vroeg ze.
" Ik weet het niet", zei ik. Ik weet niet wat ik moet voelen, denken of zeggen.
"Schatje je hebt een ernstig ongeluk gehad" zei ze op een lieve toon....
Ik weet niet wat er tussen jullie gespeeld heeft, maar je hoeft het niet te vertellen als je dat niet wilt" zei ze.... Ik wil je wel één ding meegeven.
"Die man die net hier zat en weg is gegaan, houdt enorm veel van je" zei ze." Hij was bijna gek geworden in het ziekenhuis". We waren echt bezorgd dat hij zichzelf iets aan zou doen" zei ze met een zucht.....
"Hij at niet, dronk niet". Hij zat daar maar naast je. Wat je ook beslist, Ik wil dat je dat in je achthoofd houdt" zei ze.
Ik was stil.en staarde voor mij uit...
"Ik weet niet wat hij heeft gedaan, maar mensen maken fouten" zei ze. Maar van fouten leert men. "En wat is liefde als je elkaar niet kan vergeven" zei ze. Volg je hart, je instinct. Ik kon en wilde niets zeggen.
Dat ze het zo voor hem opneemt, brak mij al... Kijk in haar gewoon niets zeggen.
Ze keek mij aan en gaf mij een kus op mijn voorhoofd.
"Laten we de situatie even rusten" zei ze. we gaan de focus leggen op je herstel"
Wat wil je dat ik voor je doe? Koken, wassen, zeg het maar" zei ze
"Dank je lieverd". "Ik ben zo blij dat jij er bent". Ik ook. "Ik heb trouwens een goed nieuws" zei ze. Vertel? Ik ben zwanger.. Echt? Oh wat geweldig, gefeliciteerd. "Saida is ook zwanger". Ze is twee weken verder.
Oooh dat is echt geweldig. "Ik zal haar straks bellen" zei ze.
Yallah wat kan ik voor je doen? Vroeg ze weer
Maar moet je het niet rustig aandoen? Vroeg ik. "Nee gekkie. Ik voel mij prima". Ik heb echt nergens last van".
"Oké, ik wil mij graag omkleden" zei ik. Kun je mij daarmee helpen?. Ik wil ook even eerst douchen . Kun je mijn gips even af-tapen.? Tuurlijk schatje.
We gingen naar mijn slaapkamer en ze pakte mijn spullen bij elkaar.... Ze hielp met mij gips en daarna ook met het omkleden.... Het was zo fijn dat zij er was. Ik hoefde maar iets te roepen en meskiena ze stond al klaar. Snel kwam oom dagelijks. Samen met yasmine deden ze alles in huis.
Gelukkig mocht na 5 dagen het gips eraf. Het was zo lastig met douchen en omkleden. Zelf brood smeren was niet te doen. Ik was zo onthand. Ik liep ook allen in trainingspakken. Knopen en ritsen waren nu echt niet te doen. Ik was ook blij dat ik Amel ook mijn uitlaatklep was.
Ik kan goed met haar praten, misschien omdat ze psychologe was. En zo waren weer 7 weken voorbij.
Ik ga niet ontkennen dat ik niet veel aan Adam dacht. Het deed mij veel pijn dat ik hem niet meer in mijn leven had. Wat hij heeft gedaan heeft onbeschrijfelijk pijn gedaan.
Ik weet ook dat hij veel spijt had. Ik weet alleen niet ok ik hem dat kon vergeven. Beter gezegd wilde vergeven.
Ik begreep van Latifa dat zij en Said nu een stel zijn. Ze zijn echt verliefd en ik was zo blij voor ze. Ik heb altijd gevonden dat ze bij elkaar pasten. Ze gingen het wel rustig aan doen. Zij had genoeg meegemaakt en wilde niet te haastig gaan. Z
oals Amel al zei, van je fouten moet je leren. Ik ben uiteindelijk tot de conclusie gekomen dat het niet meer om vergeven gaat.
Adam op wie ik verliefd ben is niet de Adam van vroeger. Ik kende hem niet, maar als ik Said mag geloven is hij enorm veel veranderd. Dat geloof ik ook ergens ook.
Hoecraar het ook klonkt. Ik wilde hem.haten, maarvik kon het gewoon niet....
IK denk de dat een jongen van 20 anders denkt dan een jongen van bijna 29.Toch zat ik met veel vragen. Niet alleen vragen voor Adam maar ook voor mezelf .
Stel dat het een ander meisje was geweest? Had ik het hem dan wel vergeven? Had ik dan begrip gehad? Wat ik wel weet is dat wij in de loop van de jaren door ervaring zelf veranderen. Dat hij mij de waarheid vertelde, zegt veel.... HIJ HAD HET GEHEIM KUNNEN HOUDEN!!!
Hij was eerlijk.... Hij was oprecht.... Wil ik hem een kans geven, of beter gezegd, KAN IK HEM EEN KANS GEVEN?
Ik weet niet of Adam het verhaal aan Said heeft verteld, maar ik dacht zelf van niet.....
Iets hield mij er ook van het aan Amel te vertellen.... Beschermdecik mezelf of juist HEM!
De dagen verstreken en ik kon hem maar niet uit mijn hart verjagen..... Ik wist alleen dat ik veel van hem houd. En dat er geen dag voorbij gaat zonder aan hem te denken.
Ik miste hem zo erg, dat ik soms uren naar de foto's kon kijken.
Ik probeerde niet veel aan hem te denken, maar ik kon het gewoon niet loslaten. Ik kon HEM gewoon niet loslaten.
Nu ik nog geen auto heb gekocht was ik niet zo mobiel. Ik zat veel thuis. De muren begonnen op mij af te komen. Ik ben nog niet eens op kantoor geweest. Ik werkte wel al wat uren maar dan uitsluitend vanuit huis.
Ik vroeg Amel om mij af te zetten bij een park waar ik en Adam na onze eerste date hebben gezeten.
Ik weet niet waarom, maar ik wilde even terug in die tijd. Even terug in die tijd.
Ze zette mij af. Zal ik bij je blijven? vroeg Amel "Nee schatje, ik wil graag alleen zijn"zei ik . Bel je mij als ik je kan ophalen? Vroeg ze lief.
"Dat Is goed schatje" zei ik. Bedankt voor alles. "Doe niet zo raar" zei ze. "Je bent niet alleen een vriendin maar meer een zusje". Ik gaf haar een kus en ze reed daarna weg.
Ik ging even op het bankje zitten en alles kwam weer terug. Ik kreeg eerst een brok in mijn keel maar daarna moest ik toch weer glimlachen.
Ik heb denk ik daar wel een uur gezeten. Ik heb alle momenten wel 10 door mijn hoofd gespeeld.
Ik besloot daarna om een wandeling te nemen. Even mijn gedachten op een rijtje te zetten. Ik pakte mijn tas en stond op. Ik stond oog in oog met Adam.
К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
