Wat is liefde zonder vergeven (VOLTOOID)

Deel 23

Ik ging meteen op het grote bed liggen. Ik probeerde te slapen. Ik wist het allemaal niet meer.

Wat moet ik nu met Adam?.
Wat doet hij toch met mij.....
Is hij het voor mij? Spreekt hij de waarheid? Moet ik hem vergeven?. Ik bleef maar draaien en denken.

Ik denk dat ik wel een uur zo heb gelegen. Ik werd er gek van...ik kon ook maar niet on slaap vallen....ik was ook niet moe....

Ik hoorde geluid in de gang. Het was de stem van Adam. Sahbi, met gefch (niet bang zijn). Fteh el bab( maak de deur open).

De deur klikte open en mijn hart ging te keer..... Shukran bezaf." Hoordecik hem zeggen....
Komt hij nu bij mij binnen?

Dit meent hij toch niet?....

Ik draaide met mijn rug richting de deur. Ik eed alsof ik sliep.

Ik hoorde hem lopen en probeerde niet eens te ademrlen....

Hij ging aan de rand van het bed zitten.

" Sarah, ik weet dat je niet slaapt, maar hoor me uit" zei hij.
"Het spijt mij echt". Ik had niet zo moeten reageren. Het was mijn jaloezie en de angst die het overnamen" zei hij met een zucht.

" Het idee dat jij met Reduan zou gaan  of iemand anders". Wollah, Ik flipte. Maar geloof me, ik vertrouw je echt.  lieverd,...Ik weet gewoon niet wat mij bezielde" zei hij.
"Toen je van de aardboden was verdwenen ging ik letterlijk en figuurlijk kapot" . Ik wist gewoon niet wat ik moest denken" zei hij met een brok in zijn keel….
Wollah, Alle slechte scenario's gingen door mijn hoofd.

Hij was daarna even stil.....

"Ik hoop dat je mij alles kan vergeven". En ik beloof je dat ik tot de bodem ga uitzoeken wie jou lastig valt" zei hij. Reduan zweert dat hij het niet is......
Maar hoe dan ook, ik ga het tot de bodem uitzoeken....

Ik hoorde hem zijn keel schrapen. ...
"Ik zal nu maar gaan" ." Vergeet niet dat ik van je houd" zei hij.  Ik vertrek vanavond, van mij heb je even geen last.
"  Ik wil je vakantie niet verpesten" zei hij weer. Ik spreek als je terug bent in Nederland.

Ik wist niet wat ik had maar ik brak.....

Hij hoorde mij snikken en versnelde zijn pas naar mij. Hij hield mij stevig vast. "Ik ga het ook niet meer vragen" , zei hij.

Ik begon door mijn tranen te.hij draaide mij voorzichtig om...
Hij pakte mijn gezicht met twee handen vast. "Wil jij dat nooit meer doen" zei hij. Echt nooit meer, zei hij op serieuze toon. Wat? Vroeg ik.

" Zo maar van de aardbodem verdwijnen". Ik was zo ongerust echt, ik was echt in paniek.
Ik dacht echt alleen maar aan die stalker, zei hij....

Sorry zei ik heel zachtjes. Hij omhelsde mij en drukte mij bijna plat. Adam? Ik kan bijna niet ademen.
Sorry, zei hij en liet los....
Kom stap op, ga je gezicht wassen, kunnen we wat drinken voordat ze komen" zei hij en glimlachte. ...
Ik bleef hem aankijken en hij deed een plukje achter mijn oor...

Wollah, ik houd van, zei hij op een hese toon....
Ik zag die liefdevolle blik in zijn ogen en mijn hart verwarmde....
Yallah, opstaan zei hij.......Ik stond op en ging naar de badkamer.
Ik ga mij even opfrissen, zei ik. het is zo warm....
Safi, niet te lang, zei hij....

Onder de douche dacht ik aan zijn woorden....Ik voelde letterlijk de vlinders in mijn buik.....

Het water voelde heerlijk.....
Shit, Mijn spullen!!!!!

Adam? Ja liefje? Kun je de roze koffer aangeven. Roze koffer? Ja. Ik sta onder de douche.  Mag ik er dan bij? Vroeg hij plagend..... 
"Waag het niet" zei ik. Zet hem bij de badkamerdeur Oke? Ik hoorde niets meer.