YERALTI KRALLIĞI

Geçmiş

    Christian içinde büyüyen öfkeye karşı koyamadı. Soraya'nın üzerine yürüyünce, Soraya da arka arka gitmeye başladı. Vanessa'ya çarpınca, hemen kolundan tutup arkasına saklandı. Vanessa tam da kendinden bekleneni yapıp ellerini Christian'ın göğsüne bastırdı.

    "Sakin ol. Bir dinleyelim."

    Christian hırlar gibi bir ses çıkardı. "Bizimle alay ediyor, yalan söylüyor."

    "Öyle bile olsa ona dokunamazsın. Prenses'e ne yapacaksın Christian?"

    "Ceza verebilirim. Sonuçta benim sorumluluğumda."

    Vanessa da geri geri gidip Soraya'yı iyice arkasında tutup korumaya devam etti.

     "Bizi tanımıyordu. Hiçbir şey bilmiyor, bırak konuşayım."

     Christian sonunda öfkesini dizginledi. Gerçekten de ona ne yapmayı düşünüyordu ki? Onun korkarak bakan gözlerine dikti gözlerini.

    "Bir daha yalan yok Prenses. Eğer söylersen seni Vanessa'yı bırak kimse kurtaramaz."

    Geri çekilip tekrar pencereye dönüp, kenarına yaslandı. Soraya tuttuğu nefesi bir anda bıraktı. Vanessa ona dönünce teşekkür eder gibi gülümsedi ama onun gözlerinde de kızgınlık vardı.
 
     "Bize neden yalan söyledin?"

    Soraya tekrar Christian'a baktı. "Senin de dediğin gibi, sizi tanımıyorum Vanessa. Kimsiniz, nesiniz, ben niye buradayım? Bunları bilmeden size neden özel yeteneklerimden bahsedeyim ki?"

    "Özel yetenek mi?" Christian güldü. En azından çıkardığı ses ve yüzünün değişimi gülmeyi andırıyor diye düşündü Soraya. "Sizin orada bunlara özel yetenek mi deniyor?"

     "Evet." dedi Soraya sertçe ve tekrar Vanessa'ya baktı. "Bak ben burada kalamam. Evime dönmek istiyorum."

    Vanessa derin bir iç çekti. "Sana anlatsam da anlamayacaksın. Lenora sana açıklayana kadar bekle. Şimdi ne kadar sihir yapabiliyorsun?"

    "Bilmiyorum. Nesneleri hareket ettirebiliyorum, onları değiştirebiliyorum. Başka bir yere gidebiliyorum. Başka da bir şey yok."

     "Ne?" Vanessa ona şaşırıp baktı. Christian'a bakınca başını iki yana salladığını gördü.

     "Daha fazlası mı var?"

     "Evet, hatta söylediklerin dörtte biri bile değil."

    "Beş yaşındaki peri çocukları bunları kendiliğinden öğreniyor." dedi Christian. Vanessa ne kadar yumuşaksa o, o kadar sertti.

      "Bana yasaktı. Ben de çok küçükken fark ettim ama büyükbabam yasakladı."

     "Neden?" diye sordu Vanessa.

     "Çünkü kreşteki diğer çocukları korkuttum. O yüzden evimizden bile taşındık."

    "Yani bir daha sihir yapmana izin vermedi." Başını salladı Soraya. Christian anlamış gibi baktı. "Neyse ne. Öğrenmek için çok zamanımız var merak etme."

    Soraya gözlerini kocaman açtı. "Ben burada kalmak istemiyorum. Bir şey öğrenmek de istemiyorum. Ben evime dönmek istiyorum."

     Christian'ın bir anlık anlayış gösteren yüzü eski haline geri döndü. Bu kez üzerine yürüdüğünde Soraya geri çekilmedi, Vanessa da araya girmedi.
 
     "Bana bak. Senin evin burası. Senin için hayatından vazgeçenler var. O yüzden kes şu şımarıklığı."

     Hayatından vazgeçenler dediğinde Soraya biraz daha duruldu. Hala çoğu olana inanamıyordu ama neler olduğunu da öğrenmek istiyordu. Vanessa ikisinin girdiği bakışma yarışını böldü.