YERALTI KRALLIĞI

Vahşi koru

   Hepsinin gözleri kocaman açılmıştı. Köyde karış karış aradıkları Prenses burada Christian'ın yatağındaydı. Uyandırmak için Vanessa yatağa yaklaşıp Soraya'nın kulağına doğru eğildi.

    "Soraya... Uyan... Soraya."

    Soraya o kadar derin bir uykudaydı ki, Vanessa'nın sesini derinden duyuyordu. Hafifçe kımıldanmaktan başka hiçbir şey yapmadı.

    "Uyandırmasak mı?" dedi Sabrina. "Yorgun görünüyor."

     "Uyanması lazım." dedi Christian. Yanına yaklaşıp bir an durakladı. Uyurken daha da masum görünen prensese baktı. Diğerlerinin onu izlediğini hatırlayınca Soraya'yı kolundan dürtmeye başladı. "Prenses. Uyan."

    Soraya tekrar kıpırdandı ve gözlerini hafifçe araladı. Daha tam açmadan yataktan doğrulup kısık gözlerle etrafındaki beş periye baktı.
   
    "Ne işiniz var burada?" dedi tumturaklı sesiyle.

   "Biz de aynı soruyu sana soracaktık." dedi Christian. "Bütün köy seni ararken burada uyuyor muydun?"

   Soraya duyduklarını anlamaya çalışıyordu. Onun yerine Vanessa konuştu.

   "Burayı da aradık Christian. Yoktu." dedi ve Soraya'ya baktı. Daha fazla kendini tutamıyor gibi, yanına oturup ona sarıldı. "Sana bir şey oldu diye çok korktum."

   Soraya daha da ayıldı ama hala uyku mahmuru bir hali vardı. Vanessa'nın kolunu sıvazladı.

   "Biraz uyusam da sonra soruları cevaplasam. Çok yorgunum."

    "Maalesef uykuyu sonraya saklamak zorundasın Prenses. Halkın dışarıda seni bekliyor."

    "Halkım mı?"

   Soraya'ya cevap vermeden diğerlerine döndü.

    "Çocuklar Sabrina'yı da alıp gidin, herkese prensesin bulunduğunu ve güvende olduğunu söyleyin. Birazdan onları görmeye gelecek."

     Başlarını sallayıp kapıya yöneldiler.

    "Sabrina." dedi Soraya. "Evliliğin için tebrikler."

    Sabrina utanarak hızlı bir reverans yaptı. "Teşekkürler Prenses."

    O da çıkınca Vanessa ve Christian'ın bakışları Soraya'ya çevrildi.

     "Neredeydin?"

    "Saklandım." deyip gerinerek yataktan kalktı Soraya. "Halkım beni mi bekliyor dediniz?"

    "Önce bizim sorumuzun cevabını ver." dedi Christian.

      Soraya ciddi bir bakış ve aynı ciddi sesle konuştu.
 
     "Prenses benim. Yani önce benim sorularım cevaplanacak."

    Vanessa ve Christian birbirlerine baktılar. Sonunda Vanessa omuz silkti.

    "Dün seni aramaya geldiklerinde burada olmadığını söyledim." diye söze başladı Christian. "Ama periler de iblisler gibi inanmadılar. Onlar gidince bana nerede olduğunu sordular. Kayıp deyince de aradılar her yerde."

    Soraya'nın gözleri kocaman açıldı. "Yani beni kabul ettiler mi? Hiçbir şey bilmediğimi söylemediniz mi?"

    "Christian olduğu gibi her seyi anlattı." dedi Vanessa. "Buna rağmen senin yanında olduklarını ve seni koruyacaklarını söylediler."

    "Gerçekten mi?" dedi Soraya hayretle. Christian başını salladı. "Ben... Beklemiyordum."
  
     "Şimdi dışarıda seni bekliyorlar. Onlara bir şeyler söylemen lazım."