အျပင္မွာ မိုးေတြသည္းႀကီးမဲႀကီးရြာေနတယ္။ မိုးရြာရင္ စာအုပ္ဖတ္ရတယ္ဆိုလို႔ အခု ကြၽန္ေတာ္ စာအုပ္ေတြဖတ္ေနတာ။ ဘာစာအုပ္ေတြလဲဆိုတာကိုေတာ့ မေျပာေတာ့ဘူး။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရြာမွာ စာၾကည့္တိုက္ေလး လုပ္ေပးခ်င္တယ္လို႔ ေျပာၿပီးကတည္းက ေမာင္ထူးက စာအုပ္ေတြအမ်ားႀကီး ဝယ္ေပးထားတာမို႔။
ကြၽန္ေတာ္က သူဝယ္ေပးထားတဲ့စာအုပ္ေတြကို ႏိုင္ေအာင္လိုက္ဖတ္ရတယ္။ ရြာစာၾကည့္တိုက္မွာ သုတစာအုပ္ေလးေတြခ်ည္းပဲ လႉခ်င္တာမို႔။ ဒါမွ ကေလးေတြတိုးတက္မွာ။
သုတစာအုပ္ဆိုရင္ေတာ့ ဆရာခ်မ္းေျမ့ဝင္း ေနာက္ဆံုးထြက္႐ွိထားတဲ့ တစ္+တစ္=သံုးဆိုတဲ့ ဘာသာျပန္စာအုပ္ေလးက မပါမျဖစ္ေလးပဲ။ အဲ့စာအုပ္ေလးက အရမ္းအရမ္းကို ဗဟုသုတရေစတာမို႔။ ဖတ္လို႔လဲေကာင္းတယ္။
ၿပီးေတာ့ ဆရာတက္တိုးရဲ႕ ေအဗရာဟင္လင္ကြန္းဆိုတဲ့စာအုပ္။ အဲ့စာအုပ္ကလည္း တကယ္ေကာင္းပဲ။ ဆရာေဖျမင့္ရဲ႕ စိတ္ဓာတ္ခြန္အားျဖစ္ေစတဲ့ စာအုပ္ေလးေတြလည္း လႉရမယ္။ ေနာက္ ဆရာလင္းသိုက္ၫႊန္႔ရဲ႕ စာအုပ္ေတြ။ ဒါမွ စီးပြားေရးေစ်းကြက္ျမင္ၿပီး ရြာကတိုးတက္မွာ...
ေျပာလို႔သာေျပာရတာပါ စာေတြေတာ့ဖတ္ၿပီး လက္ေတြ႔လိုက္မလုပ္ရင္လည္း အလကားပဲ။ လက္ေတြ႔အေကာင္အထည္ေဖာ္မွ လူကတိုးတက္တာ။ အင္း။ တခ်ိဳ႕ကလည္း လိုက္လုပ္လုပ္ မလုပ္လုပ္ ဒီတိုင္းစာအုပ္ေတြ ဖတ္ေနတာကလည္း အသိပညာေတြတိုးပြားၿပီး အျမင္က်ယ္တယ္လို႔ေတာ့ ေျပာၾကတာပဲ။
ကိုယ့္အရြယ္နဲ႔ လိုက္ဖက္မယ္ထင္တဲ့ စာအုပ္ေလးေတြကိုေတာ့ ေသခ်ာေရြးဖတ္ေပါ့။ မႏူးမနပ္အရြယ္ေလးေတြကေတာ့ အခ်စ္စာအုပ္ေတြ မဖတ္သင့္ဘူး။ စတိတ္ေက်ာင္းတက္ေနတဲ့ကေလးေတြဆို ပိုဆိုးတယ္။ လံုးဝအခ်စ္ဝတၳဳေတြ မဖတ္သင့္ဘူး။ ေတာ္ၾကာ လယ္တြင္းသားေစာခ်စ္လို႔ ဝတၳဳထဲကဇာတ္ေကာင္နဲ႔ တူေအာင္ဆိုၿပီး ေက်ာင္းေတြဘာေတြ လိုက္ထြက္ၿပီး ျမင္သမွ်အကုန္လြမ္းေနမွ ဒုကၡေရာက္မယ္။
ျပီးေတာ့ အခ်စ္စာအုပ္မဟုတ္ဘူးကြဆိုၿပီး ဂမၻီရစာအုုပ္ေတြဘာေတြလည္း သြားဖတ္မေနနဲ႔ဦး။ အဲ့ဒါက ပိုဆိုးတယ္။ သူတို႔ေရးထားသမွ်ကို တကယ္ထင္ၿပီး လိုက္လုပ္ေနမွ ပိုဒုကၡေရာက္မယ္။
