ေတာ္သလင္းေန ပုဇြန္ေသဆိုတဲ့ စကားအတိုင္းပဲ ရြာဘုရားပြဲရက္က အလြန္ကို ပူျပင္းလွတယ္။ ပူေပမယ့္ လူကေတာ့ စည္ေနတာပဲ။ ေတာင္၊ေျမာက္သြယ္တန္းထားတဲ့ ရြာလမ္းမႀကီးရဲ႕ ေဘးတစ္ဖက္တစ္ခ်က္စီမွာ ဆယ့္ႏွစ္ပြဲေစ်းသည္ေတြက ေနရာယူထားၾကၿပီး အဲ့ေစ်းသည္ေတြဆီမွာ လာေရာက္ဝယ္ယူတဲ့သူေတြေရာ မဝယ္ဘဲ ဒီအတိုင္းေလွ်ာက္ပတ္ၾကည့္ၾကတဲ့သူေတြေရာနဲ႔ လမ္းမႀကီးက ျပည့္လွ်ံလို႔ေနတယ္။
ကြၽန္ေတာ္တို႔ရြာက အေတာ္ေလးကို လူဦးေရမ်ားတာေၾကာင့္ ေတာင္သင္းနဲ႔ ေျမာက္သင္းဆိုၿပီး အသင္းႏွစ္သင္းခြဲထားရတယ္။ ရြာသူရြာသားေတြက ႀကိဳက္တဲ့အသင္းထဲကို ဝင္ၾက။ မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့ ေတာင္ပိုင္းမွာေနတဲ့သူေတြက ေတာင္သင္းထဲကိုဝင္ၾကၿပီး ေျမာက္ပိုင္းမွာေနတဲ့သူေတြက ေျမာက္သင္းထဲကို ဝင္ျဖစ္ၾကတယ္။
မဂၤလာပြဲတို႔ အလႉပြဲတို႔ က်င္းပမယ္ဆိုရင္ ပစၥည္း၊ပစၥယာေတြကို ကိုယ္ဝင္ထားတဲ့အသင္းကေန ငွါးၿပီး က်င္းပရတယ္။ ဥပမာ အလွဴလုပ္မယ့္သူက ေတာင္သင္းသားျဖစ္တယ္ဆိုရင္ အလွဴအတြက္ကို ေတာင္သင္းက လူျကီးေတြက ေဆာင္ရြတ္ေပးရတယ္။
အလႉမွာအလွည့္လိုက္ဖို႔အတြက္ ေတာင္သင္းအဖြဲ႔ဝင္ထဲက အပ်ိဳ၊လူပ်ိဳေတြကို ဖိတ္ေပးရတယ္။ ထမင္းေကြၽးဖို႔က်ေတာ့ အိမ္ေထာင္သည္ေယာက္်ားေတြကို ဖိတ္ေပးရတယ္။ ဒီလိုမ်ိဳး ေဆာင္ရြတ္ဖို႔ အသင္းခြဲထားေပမယ့္ ထမင္းကိုေတာ့ ေတာင္သင္း၊ေျမာက္သင္းမခြဲဘဲ တစ္ရြာလံုးကို ေကြၽးတာျဖစ္တယ္။ မဂၤလာပြဲက်င္းပရင္လည္း အဲ့လိုမ်ိဳးပဲ အသင္းလူႀကီးေတြက ေဆာင္ရြတ္ေပးရတယ္။
ဘုရားပြဲအတြက္ အလႉခံတဲ့အခါၾကရင္ ေတာင္သင္းထဲဝင္ထားတဲ့သူေတြက ေတာင္သင္းမွာ လွဴရၿပီး ေျမာက္သင္းထဲဝင္ထားတဲ့သူေတြက ေျမာက္သင္းမွာလွဴၾကရတယ္။ အဲ့လို အလွဴခံၿပီး ရလာတဲ့ပိုက္ဆံေတြနဲ႔ အသင္းလူႀကီးေတြက ဇာတ္ပြဲတစ္ခုစီ ငွါးၾကတာေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရြာ ဘုရားပြဲက ႏွစ္တိုင္းႏွစ္တိုင္း ဇာတ္ပြဲႏွစ္ခုပါတယ္။
ေတာင္သင္းကငွါးတဲ့ ဇာတ္ပြဲက ရြာေတာင္ထိပ္မွာကရၿပီး ေျမာက္သင္းကငွါးတဲ့ ဇာတ္ပြဲကေတာ့ ရြာေျမာက္ထိပ္မွာ ကၾကရတယ္။ အဲ့လို အၿပိဳင္အဆိုင္ကရတဲ့ ဇာတ္ပြဲမို႔ ဇာတ္သဘင္ေတြကလည္း ကြၽန္ေတာ္တို႔ရြာဆို လိုက္ခ်င္ၾကတယ္။ ဇာတ္ပြဲက ရံုသြင္းတာမဟုတ္တဲ့အတြက္ ပိုက္ဆံမေပးရဘဲ အလကားၾကည့္ရတာမို႔ ျကည့္တဲ့လူေတြကလည္း က်ိတ္က်ိတ္တိုးပဲ။
