"အူးငယ္..."
"အင္း... သားသား ေျပာ"
"အူးငယ္ သင္ေပးထားတဲ့ ဘုရားစာ ရပီ"
"ဟုတ္လား။ သင္ေပးထားတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲ"
" တုံးရက္ "
"ဟုတ္ၿပီး။ အူးငယ္ကို ဆိုျပ"
"ဗုဒၶဂုေဏာ၊ အနေႏၲာ
ဓမၼဂုေဏာ၊ အနေႏၲာ
သံဃဂုေဏာ၊ အနေႏၲာ
မာတာပိတုဂုေဏာ၊ အနေႏၲာ
အာစရိယဂုေဏာ၊ အနေႏၲာ
အနေႏၲာ အနႏၲငါးပါးတို့ကို
အဟံ ကၽြန္ုပ္သည္
ဝႏၵာမိ ရွစ္ခိုးကန္ေတာ့ပါ၏ အရွင္ဘုရား
အနေႏၲာ အနႏၲ ငါးပါးတို့အေပၚ
ကာယကံအားျဖင့္လည္းေကာင္း
ဝစီကံအားျဖင့္လည္းေကာင္း
မေနာကံအားျဖင့္လည္းေကာင္း
ျပစ္မွားက်ဴးလြန္မိသည္ ရွိခဲ့ပါက
ထိုအျပစ္တို့ကို
ခြင့္လႊတ္ေတာ္မူပါ
သည္းခံေတာ္မူပါ
ေက်နပ္ေတာ္မူပါ အရွင္ဘုရား
ဤသို့ အနေႏၲာ အနႏၲ ငါးပါးတို့အေပၚ
ရွစ္ခိုးရျခင္း၊ အျပစ္ဝန္ခ် ေတာင္းပန္ရျခင္းတို့ေၾကာင့္
ဘုရားတပည့္ေတာ္သည္
သြားေလရာ၊ လာေလရာ
မ်က္ႏွာပြင့္လန္းရပါလို၏ အရွင္ဘုရား"
"အူးအူးတို့ သူထူးေအာင္ေလးက ေတာ္လိုက္တာ။ သုံးရက္တည္းနဲ႔ ဘုရားစာကို ရတဲ့အျပင္ အသံထြက္ကိုလည္း ပီပီသသနဲ႔ ရြတ္နိုင္တယ္"
သူထူးေအာင္ရဲ့ ဘုရားစာရြတ္သံ အၿပီးမွာ ထြက္ေပၚလာတဲ့ ေမာင္ထူးရဲ့ ခ်ီးက်ဴးစကားသံျဖစ္တယ္။
"အူးငယ္က ဘုရားစာကို ပီပီသသ ရြတ္ရမယ္ဆိုရို့။ အူးငယ္ သားသားဆိုတာ မွန္ရား"
ခ်ီးက်ဴးခံခ်င္တဲ့ မ်က္ႏွာေပးနဲ႔ သူထူးေအာင္က ကၽြန္ေတာ့္ကို ၾကည့္ၿပီး ေျပာလာျခင္းျဖစ္တယ္။
"အင္း မွန္တယ္။ ေတာ္တယ္ သူထူးေအာင္ ငါ့အတိုင္းပဲ"
"ေယးးးး ဒါဆို သားသားက အူးငယ္တို့နဲ႔ တူတူအိပ္ရေတာ့မွာေပါ့"
"အင္း။ ဒီေန႔က စၿပီး အူးငယ္တို့နဲ႔ အတူတူလာအိပ္"
"ေယးးးး မွူးမွူးကို သြားႂကြားမယ္"
ဒီလိုနဲ႔ သူထူးေအာင္တစ္ေယာက္ ေပ်ာ္ရႊင္ျမဴးထူးစြာနဲ႔ အခန္းအျပင္ကို ထြက္သြားေတာ့တယ္။ သူ႔ကိုၾကည့္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္မွာ မျပဳံးဘဲ မေနနိုင္ခဲ့။
