Zawgyi Version
မ်က္နွာက်က္မွာေပၚေနတဲ့ ပံုရိပ္ေတြဟာ အေနွးျပေနတဲ့ ကားခ်ပ္ေတြလိုမ်ိဳး ျပံဳးရယ္ေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ့ပံုရိပ္ေတြဟာ တစ္ခုျပီးတစ္ခုျဖတ္သန္းသြားသည္။အခန္းတစ္ခုလံုးဟာလည္း တိတ္ဆိတ္မွုကလြဲရင္ဘာမွမရွိ။ ကုတင္ေပၚမွာ ျဖစ္ကလဲ့စမ္း လွဲေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္ဆီမွာလည္း အရာအားလံုးဟာေလဟာနယ္ထဲလြင့္ေနသလို ခံစားခ်က္မဲ့ေနတယ္။ သူကိုယ္တိုင္ေတာင္သတိထားမိရဲ့လားပင္မသိတဲ့ မ်က္ရည္ေတြကလည္း မ်က္လံုးေထာင့္ကေနက်ဆင္းေနေသးသည္။
တစ္ျဖည္းျဖည္းနဲ့ မ်က္နွာက်က္ကပံုရိပ္ေတြဟာ ေပ်ာက္ခ်င္းမလွေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။ယံုရွဲ့ မ်က္လံုးေတြကို မွိတ္ဆင္းပစ္လိုက္ေတာ့မွ သူမ်က္ရည္ေတြအေတာ္ေလးက်ေနမွန္းသိသြားခဲ့ရသည္။ ဒါေပမယ့္ သူဒါေတြကို ဂရုမျပဳမိေတာ့ဘူး။
အျဖစ္အပ်က္ေတြကျမန္ဆန္လြန္းတယ္။ ဟန္အာက အရမ္းကိုေျပာင္းလဲသြားတယ္။ သူသိတဲ့ ဟန္အာက..သူ့အေပၚခံစားခ်က္ရွိေနတာေသခ်ာပါတယ္..ဒါေပမယ့္ အခုကဘာေၾကာင့္မ်ားလဲ ၊ ခ်စ္ရသူေတာင္ရွိေနျပီတဲ့ ။ျပီးေတာ့..ဟန္အာက ဘယ္ကိုထြက္သြားျပန္တာလဲ။ မေန့က သူ့ကို လွည့္စားျပီး ထြက္သြားခဲ့တဲ့ ဟန္အာက တကယ္ပဲ ဘာေတြေလ်ွာက္လုပ္ေနခဲ့တာလဲ။ ဘယ္လိုေနရာမွာမ်ားပုန္းေနလို့ သူေတာင္လိုက္ရွာလို့မေတြ့ရတာလဲ။
သူ့စိတ္ေတြက အရမ္းကိုရွုပ္ေထြးေနတယ္။ဟန္အာက ေပ်ာက္သြားခဲ့တာ ဘာေၾကာင့္လဲ၊ ျပီးေတာ့ အခုသူကိုယ္တိုင္ထြက္သြားတာကေရာ ဘယ္ေနရာလဲ၊ ဟန္အာခ်စ္ေနတဲ့သူဆိုတာကေရာ ဘယ္သူမို့လို့လဲ။
ယံုရွဲ့ ခ်က္ခ်င္းပဲထထိုင္ျပီး အေၾကာင္းအရာေတြကို ေလးေလးနက္နက္ျပန္ေတြးေနလိုက္သည္။ ဟန္အာထြက္သြားတာ ေသြးရိုးသားရိုးမဟုတ္ဘူးလို့ သူ့စိတ္ထဲက ထင္ေနမိသည္။ ျပီးေတာ့ မွ သူ့ေခါင္းထဲကအေတြးေတြကို ခ်က္ခ်င္းပဲဖယ္ထုတ္ပစ္လိုက္တယ္၊ သူကဘာကိစၥ ဟန္အာ့ကို သံသယဝင္ေနတာလဲ ။
သူအခုခ်ိန္မွာ ေနာင္တအၾကီးအက်ယ္ရေနမိသည္။မထိရက္မကိုင္ရက္နဲ့ ျမတ္နိုးခဲ့ရသူမို့..ဒီအႏၱာရယ္မ်ားတဲ့အမွုၾကီးျပီးမွ ဖြင့္ေျပာဖို့အတြက္ ဆံုးျဖတ္ထားခဲ့တာ၊တကယ္ဆို သူဟိုးအရင္ထဲကဖြင့္ေျပာခဲ့ရမွာ။ အခုေတာ့ ဘာမွအဖက္ဆည္လို့မရေတာ့ဘူး။ ဟန္အာ့မွာ ခ်စ္သူေတာင္ရွိေနျပီဆို..သူတကယ္ပဲ လက္လြွတ္ေပးလိုက္ရေတာ့မွာလား။
YOU ARE READING
1956'𝐬 _ _ _♡︎
Fanfiction1956ခုနှစ်က အချစ်ဇာတ်လမ်းဟောင်းလေးတစ်ပုဒ် ♥︎ ဤ Ficထဲတွင် ပါဝင်သောအကြောင်းအရာများသည်စိတ်ကူးယဉ်မျှသာ၊မည်သူတစ်ဦးတစ်ယောက်ကိုမျှထိခိုက်စေလိုခြင်း အလျဉ်းမရှိ ။ မှားယွင်းခဲ့သည်ရှိသော် စာရေးသူနှင့်သာ သက်ဆိုင်ပါသည်။ 1956ခုႏွစ္က အခ်စ္ဇာတ္လမ္းေဟာင္းေလးတစ္ပုဒ္...
