Zawgyi Version
စူက်ိဳးၿမိဳ႕ ေဈးတန္းထဲမွာ လူႏွစ္ေယာက္ကို လူတိုင္းလိုလိုက ေငးၾကည့္ေနၾကသည္။ ႏွစ္ေယာက္စလုံးရဲ႕အၿပဳံးေတြက ႐ြန္း႐ြန္းေဝကာ တစ္ေယာက္လက္ကိုတစ္ေယာက္ဆြဲကိုင္ထားၾကသည္။
အရပ္ျမင့္ျမင့္နဲ႕ အမ်ိဳးသားေလးကေတာ့ ေဈးဝယ္ျခင္းေလးကို ကိုင္ကာ သူ႕ေဘးနားကအၿပဳံးခ်ိဳခ်ိဳနဲ႕ ေကာင္ေလး ေခၚသမွ်ေနရာကိုလိုက္ေနေလရဲ႕။"ဆရာေလး မဂၤလာပါ ..အရာရွိကုန္းကြၽင္း မဂၤလာပါ"
ေတြ႕သမွ်လူတိုင္းက သူတို႔ကိုႏႈတ္ဆက္ၾကၿပီး သူတို႔ကလည္း ျပန္လည္ေဖာ္ေ႐ြစြာပင္ႏႈတ္ဆက္ၾကသည္။ လြန္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္တုန္းကေတာ့ ကုန္းကြၽင္းကို ထိုၿမိဳ႕က သိတဲ့လူသိပ္မရွိေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ အရမ္းေတာ္ၿပီးထက္ျမတ္တဲ့ ရဲအရာရွိတစ္ေယာက္အေနနဲ႕ လူအမ်ားကသိလာၾကသည္။သို႔ေပမယ့္ သူ႕ရဲ႕ ေအးစက္စက္နဲ႕ရွိန္ရတဲ့မ်က္ႏွာထားေၾကာင့္ ဘယ္သူမွ ႏႈတ္ဆက္ရဲျခင္းမရွိခဲ့။
အခုခ်ိန္မွာေတာ့ ထိုအရာရွိေလးက အစစအရာရာေျပာင္းလဲသြားေလၿပီ။ လူတိုင္းကိုဘယ္လိုေပါင္းသင္းၿပီး ဂ႐ုစိုက္ရမလဲဆိုတာေရာ၊လူေကာင္းတစ္ေယာက္အျဖစ္ဘယ္လိုေနရမလဲဆိုတာကို ခ်စ္ရသူက သင္ၾကားေပးခဲ့ေလၿပီ။
"ဦးေလးမာ ..ဒီေန႕ပင္လယ္စာေဈးက အရင္ရက္ထက္ပိုတက္လာသလိုပဲေနာ္ "
"ဟုတ္တယ္ အရာရွိေလးရဲ႕ ..ေဈးေတြကတက္ေနတာ ျဖစ္ေနက်ပဲ..အရာရွိေလး ယူမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဦးေလး ေဈးေလ်ာ့ေပးမွာေပါ့ "
ကုန္းကြၽင္းက ဝယ္မဲ့ အစားအေသာက္ေတြကိုၾကည့္ရင္း ၿပဳံးလိုက္ၿပီး ေဈးေရာင္းသူဦးေလးႀကီးကို ျပန္ေျပာလိုက္သည္။
"ရပါတယ္ ..မလိုပါဘူး ပုံမွန္ေရာင္းေဈးနဲ႕ပဲ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကိုေပးပါ "
"ဟုတ္ၿပီ ဟုတ္ၿပီ အရာရွိေလးအဆင္ေျပရင္ ကြၽန္ေတာ္အဲ့သလိုပဲေပးမယ္ေနာ္ "
"ဟုတ္ကဲ့ "
က်န္းက်ယ္ဟန္ ကုန္းကြၽင္းကို အထူးအဆန္းပုံစံမ်ိဳးနဲ႕ေငးၾကည့္ေနမိသည္။သူ႕ေဘးက လူဆိုးေလးက အခုခ်ိန္မွာ အစစအရာရာေျပာင္းလဲသြားခဲ့သည္။မေျပာင္းလဲတာကေတာ့ တစ္ေယာက္ေပၚတစ္ေယာက္ထားတဲ့ ေမတၱာတရားေတြပဲ။
က်န္းက်ယ္ဟန္မ်က္လုံးေတြထဲမွာ ဝမ္းသာၾကည္ႏူးမႈေတြက အလွ်ံအပယ္ျဖစ္ေနသည္။ သူအရမ္းကိုေပ်ာ္႐ႊင္ရပါတယ္။
![](https://img.wattpad.com/cover/283575581-288-k111291.jpg)
YOU ARE READING
1956'𝐬 _ _ _♡︎
Fanfiction1956ခုနှစ်က အချစ်ဇာတ်လမ်းဟောင်းလေးတစ်ပုဒ် ♥︎ ဤ Ficထဲတွင် ပါဝင်သောအကြောင်းအရာများသည်စိတ်ကူးယဉ်မျှသာ၊မည်သူတစ်ဦးတစ်ယောက်ကိုမျှထိခိုက်စေလိုခြင်း အလျဉ်းမရှိ ။ မှားယွင်းခဲ့သည်ရှိသော် စာရေးသူနှင့်သာ သက်ဆိုင်ပါသည်။ 1956ခုႏွစ္က အခ်စ္ဇာတ္လမ္းေဟာင္းေလးတစ္ပုဒ္...