Zawgyi Version
အိမ္မက္တစ္ခုလို နိုးထလာရခ်ိန္မွာ တန္ဖိုးထားရတဲ့အရာအားလုံးက မ်က္စိတမွိတ္အတြင္းမွာ အကုန္ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ရသည္။ဘယ္အခ်ိန္ကေနစၿပီး မွားယြင္းခဲ့တာလည္းဆိုတာ ဘယ္သူကသိနိုင္မွာလဲ။
ေနာက္ေက်ာဘက္ကိုတစ္ခ်က္ေလးေတာင္လွည့္မၾကည့္ပဲ ထြက္သြားခဲ့တဲ့ က်န္းက်ယ္ဟန္ကိုလား။ဒါမွမဟုတ္ အမွန္တိုင္းေျပာဖို႔မဝံ့ရဲခဲ့တဲ့ ကိုယ္ခ်စ္သူရဲ႕မိသားစုကို ေသေစတဲ့ကုန္းကြၽင္းကိုလား။
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ ႀကိဳးေလးတစ္ေခ်ာင္းက ဘယ္ေလာက္ပဲ ခိုင္ခံေနပါေစအုံး၊ လြတ္လြတ္လပ္လပ္လြင့္ေမ်ာသြားခ်င္တိမ္စေတြကို ခ်ည္ေႏွာင္ထားျခင္းမရွိနိုင္ေတာ့ပါ။
သို႔ေပမယ့္လည္း လက္ေလ်ာ့ခ်င္စိတ္ကအလ်ဥ္းမရွိ။တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ျဖစ္ျဖစ္ သူ႕ရဲ႕အလင္းေရာင္ငယ္ေလးကို ျပန္ရွာေတြ႕ပါလိမ့္မယ္လို႔ ကုန္းကြၽင္းယုံၾကည္ထားသည္။
အလင္းေရာင္ေလးေပ်ာက္ဆုံးသြားၿပီး ပထမလ၊ဒုတိယလ၊တတိယလ သုံးလစလုံးမွာ အရမ္းေပ်ာ္စရာေကာင္းလွသည္ဟုကုန္းကြၽင္းခံစားရသည္။ ၿမိဳ႕အျပင္က ဓါးစာခံကိုဖမ္းခ်ဳပ္ထားေသာ တစ္ထပ္အိမ္ေလးထဲတြင္ ေန႕အခ်ိန္ျဖစ္ေစ၊ညအခ်ိန္ျဖစ္ေစ အၿမဲလိုလိုအလင္းေရာင္ဟူသည္မရွိေပ။
ရႈပ္ပြေနေသာ အိမ္အိုႀကီးထဲတြင္ ယခင္ကရွိေနခဲ့ဖူးတဲ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕အသံကအခ်ိန္တိုင္းလိုလိုကိုပ်ံ့ႏွံ႕ေနသည္။ဆည္းလည္သံအလား သူ႕ရဲ႕အသံေလးေတြက ႏွလုံးသားထဲစိမ့္ဝင္ေန၍ အသက္ရႉဖို႔ပင္ခက္ခဲလွသည္။
အိမ္အိုႀကီးထဲက အခန္းငယ္ေလးမွာေတာ့ အရာအားလုံးက ျပန႔္က်ဲေပပြလ်က္ ကုတင္ေျခရင္းနားမွာထိုင္ရင္း ေဆးေပါ့လိပ္ကိုဆက္တိုက္ဖြာေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္ရွိသည္။ ဒါနဲ႕ပါဆိုရင္ ဒီသုံးလအတြင္း သူေဆးလိပ္သိပ္ေသာက္တာ တစ္ေန႕ကို အလိပ္20နီးပါးႏႈန္းနဲ႕ 1797လိပ္ေလာက္ရွိၿပီ။
ေနာက္ဆုံးက်န္တဲ့ ေဆးေပါ့လိပ္တစ္လိပ္ကိုေသာက္ၿပီးေနာက္မွာ သူမရပ္မနားကို ေခ်ာင္းဆိုးၿပီး ေမာဟိုက္သလိုခံစားေနခဲ့ရသည္။ကုတင္ကို ေခါင္းမွီလိုက္ရင္း မ်က္ႏွာက်က္ကို အဓိပၸာယ္မဲ့စြာျဖင့္ ေငးေမာေနခဲ့သည္။ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာၿပီးေနာက္မွာ ေလးလံလွတဲ့ေျခလွမ္းေတြနဲ႕ ကုတ္အက်••တစ္ထည္ကိုယူၿပီး အိမ္အိုေလးထဲကထြက္ၿပီး ေပ်ာက္ဆုံးသြားတဲ့ အလင္းေရာင္ငယ္ေလးကို ထြက္ရွာခဲ့သည္။
YOU ARE READING
1956'𝐬 _ _ _♡︎
Fanfiction1956ခုနှစ်က အချစ်ဇာတ်လမ်းဟောင်းလေးတစ်ပုဒ် ♥︎ ဤ Ficထဲတွင် ပါဝင်သောအကြောင်းအရာများသည်စိတ်ကူးယဉ်မျှသာ၊မည်သူတစ်ဦးတစ်ယောက်ကိုမျှထိခိုက်စေလိုခြင်း အလျဉ်းမရှိ ။ မှားယွင်းခဲ့သည်ရှိသော် စာရေးသူနှင့်သာ သက်ဆိုင်ပါသည်။ 1956ခုႏွစ္က အခ်စ္ဇာတ္လမ္းေဟာင္းေလးတစ္ပုဒ္...
